Afrikaanse pest en andere varkensziekten

Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47

Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80

In de afgelopen jaren hebben zelfs mensen ver van de veehouderij vernomen dat er een van de ziekten van huisdieren bestaat. Het is Afrikaanse varkenspest die andere ziekten heeft overschaduwd.

Inderdaad, deze infectie, die dodelijk is voor huisdieren, kan nog steeds niet worden genezen. Gelukkig is het niet gevaarlijk voor mensen. Maar er zijn veel ziekten die niet alleen deze dieren bedreigen, maar ook de persoon die voor hen zorgt of besmet vlees en reuzel eet. Kennis van de methoden voor de behandeling van varkensziekten, hun symptomen en preventiemethoden zullen de eigenaren van huishoudelijke boerderijen en gewone consumenten beschermen tegen ernstige risico’s.

Afrikaanse varkenspest

De eerste gegevens over de ziekte op het grondgebied van Rusland verschenen in 2008. Vanwege de hoge verspreidingssnelheid, het ontbreken van een effectieve behandeling en vaccins om de verspreiding van virale infecties te voorkomen, kan deze ziekte bij varkens de meest ernstige schade toebrengen aan het vee.

Afrikaanse varkenspest is niet alleen vatbaar voor niet alleen gedomesticeerde maar ook wilde variëteiten, de ziekte treft alle rassen en leeftijdscategorieën en verspreidt zich in de winter en de zomer. Het duurt soms minder dan een week vanaf het moment dat de infectie het lichaam van het varken binnendringt tot de dood. En het virus dat onder gunstige omstandigheden in de externe omgeving terechtkomt, kan tot meerdere jaren levensvatbaar blijven. Enkel en alleen:

warmtebehandeling bij temperaturen boven 60 ° C;
grondige behandeling van alle oppervlakken met preparaten die chloor of formaline bevatten.

Voor de mens vormt het virus geen direct gevaar, maar het personeel dat de boerderij bedient, samen met pluimvee en wilde vogels, ratten, muizen en andere dieren die het veld betreden en varkensstallen, kunnen een dodelijke infectie verspreiden. In dit geval treedt infectie met Afrikaanse varkenspest op:

door direct contact met een besmet of reeds ziek dier;
door onverwarmd voedsel of drinkwater;
bij het gebruik van plaatsen voor het lopen van een ziek vee of algemene inventaris;
door contact met kadavers van door het virus gedode dieren.

Na infectie zullen de dieren bijna onvermijdelijk sterven, en de overlevende individuen worden levenslange dragers van de infectie..

Varkensziekte kan worden gediagnosticeerd op basis van verzamelde monsters en analyses. Als de diagnose wordt bevestigd, wordt quarantaine ingevoerd op de boerderij en het district, wordt de behandeling niet uitgevoerd en worden de dieren vernietigd.

Klassieke varkenspest

Naast de Afrikaanse variant is er de klassieke varkenspest, die met zijn gewone naam verschilt in zowel de veroorzaker van de ziekte als de symptomen. Deze ziekte heeft ook een virale aard en nauwe infectiebronnen..

De belangrijkste symptomen van varkenspest zijn:

temperatuurstijging;
apathie, verlies van activiteit en eetlust;
roodheid, en dan de afscheiding van etterig of bloederig slijm;
het verschijnen van rode vlekken op de huid, evenals uitslag.

Voor de behandeling van klassieke varkenspest worden gespecialiseerde sera gebruikt, maar het vroegtijdig gebruik van vaccins die het volwassen vee en jonge dieren beschermen tegen een gevaarlijke ziekte is veel effectiever..

Preventieve maatregelen die het risico op verspreiding van infectie bij zowel Afrikaanse als gewone varkenspest ernstig kunnen verminderen, worden in verband gebracht met het handhaven van de hygiënische toestand van de varkensstal en het lopen.

Dieren moeten in schone, geventileerde ruimtes worden gehouden, getest voer en schoon water krijgen en mogen niet in contact komen met vreemden, knaagdieren en vogels. Wanneer verdachte symptomen optreden bij individuele personen, worden ze onmiddellijk geïsoleerd..

Varkenspasteurellose

Hemorragische bloedvergiftiging of varkenspasteurellose is niet alleen gevaarlijk voor huisdieren, maar ook voor mensen. Meestal wordt de ziekte geregistreerd op boerderijen waar het vee in nauwe kraaltjes wordt gehouden..

Maar infectie van varkens met een bacteriële aard met deze ziekte veroorzaakt niet alleen drukte. Bronnen van infectie zijn:

zieke mensen die van andere boerderijen waren meegebracht;
uitputting met slechte voeding;
constant hoge luchtvochtigheid in de varkensstal;
besmet voer, water, strooisel, gereedschap en grond;
insecten en knaagdieren.

Herstelde en herstelde individuen blijven drager van de infectie, waardoor de ziekteverwekker van varkenspasteurellose wordt afgegeven aan de externe omgeving met uitwerpselen, speeksel, urine en uitgeademde lucht.

Symptomen verschijnen binnen twee weken na infectie. Het verloop van de ziekte varieert van extreem acuut tot chronisch, al naargelang de verschijnselen van varkenspasteurellose en de duur van de ziekte kunnen variëren. Meestal sterven dieren na 1-8 dagen, maar bij een chronisch beeld leven ze langer.

Tekenen van de ziekte zijn onder meer:

een verhoging van de lichaamstemperatuur tot 41 ° C;
moeite met ademhalen, tekenen van verstikking;
verlies van eetlust, depressie;
verergering van hoest met slijm en afscheiding uit de neus;
congestie in de borst, in de buik;
zwelling.

Bij de eerste symptomen van de ziekte worden langwerkende antibiotica en gespecialiseerde sera gebruikt om varkens te behandelen..

Om het verlies van een kudde varkens te voorkomen, is het noodzakelijk om vooraf te vaccineren met een eng gericht vaccin tegen varkenspasteurellose of complexe preparaten.

Bovendien moeten preventieve maatregelen het volgende omvatten:

naleving van de quarantainevoorwaarden, als dieren van andere boerderijen worden gekocht;
het onderhouden van de sanitaire staat van het pand, de inventaris en de loopruimtes;
strijd tegen parasieten en knaagdieren op het grondgebied van de binnenplaats.

Ascariasis van varkens

In tegenstelling tot Afrikaanse varkenspest en andere ziekten, is ascariasis een worminfectie die niet alleen gevaarlijk is voor dieren, maar ook voor mensen. Biggen lijden massaal aan de ziekte van 3 maanden tot zes maanden. Als symptomen van een varkensziekte worden gedetecteerd, wordt de behandeling onmiddellijk voorgeschreven, anders verliest de boerderij niet alleen een deel van het zieke vee, maar vermindert ook de productiviteit van de hele kudde.

Rondwormen zijn grote, parasitaire wormen in de dunne darm, die het vaakst besmet raken bij het eten van besmet voer, met water, via strooisel of in de wei. De eieren van de ziekteverwekker die met de uitwerpselen van zieke dieren in de externe omgeving terechtkomen, zijn overal waar varkens zijn te vinden. Ascariasis van varkens heeft geen uitgesproken seizoensgebondenheid en de verspreiding van de infectie wordt vergemakkelijkt door:

overvolle veehouderij;
verwaarlozing van sanitaire en hygiënische regels;
onvoldoende voeding of slechte voeding, wat leidt tot een verzwakking van de immuniteit van het dier.

Parasieten voeden zich met de inhoud van de darmen, vergiftigen het lichaam met gifstoffen en veroorzaken ernstige schade aan het slijmvlies. Als de ziekte is gegroeid, kan het aantal wormen in het spijsverteringsstelsel van een big in de honderden lopen.

De tekenen van ascariasis bij varkens zijn aanvankelijk vergelijkbaar met die van longontsteking. Dieren hoesten, hun temperatuur stijgt, activiteit en eetlust nemen af. Intestinale manifestaties nemen geleidelijk toe. Suckers hebben vaak braken, indigestie, speekselvloed, weigering om te eten en ademhalingsmoeilijkheden. De toename van het aantal parasieten dreigt met ruptuur van de darm en peritonitis.

Volwassen varkens worden niet ziek van ascariasis in een open vorm, maar worden een bron van infectie.

De behandeling van deze varkensziekte wordt uitgevoerd met behulp van anthelmintica, die voor profylactische doeleinden aan dieren moeten worden gegeven. Meestal wordt dit werk twee keer per jaar gedaan: in de herfst en de lente..

Om massale ziekte te voorkomen, is het noodzakelijk:

de veterinaire en hygiënische staat van de plaatsen waar varkens worden gehouden, in stand houden;
toezicht houden op de kwaliteit van voer, drinkwater, netheid van apparatuur, drinkers en feeders.

Trichinose van varkens

De veroorzaker van varkenstrichinose is een kleine nematode, niet alleen gevaarlijk voor huisdieren, maar ook voor mensen. Bovendien is deze ziekte het gevaarlijkst voor mensen omdat ze kan worden geïnfecteerd door vleesproducten te proberen die zijn bereid van een ziek dier. Varkensziekte wordt gekenmerkt door:

een toename van de lichaamstemperatuur;
het verschijnen van oedeem;
uitslag op de huid;
ontstekingsprocessen in spierweefsel;
allergische manifestaties;
pathologische veranderingen in het zenuwstelsel.

Volwassen wormen zijn gelokaliseerd in de darmen en de larven van de parasiet bevinden zich in het spierweefsel..

Er is geen gegarandeerde effectieve methode voor de behandeling van varkenstrichinose, daarom worden de dieren geslacht als er tekenen van de ziekte worden gedetecteerd. Bij een geringe mate van schade gaat het vlees voor technische verwerking en bij een sterke mate wordt het afgevoerd in overeenstemming met de veiligheidsnormen.

Cysticercose bij varkens

Een andere ziekte veroorzaakt door wormen, cysticercose bij varkens, verloopt zonder levendige symptomen, maar kan zowel huisdieren als wilde dieren treffen, evenals mensen..

De veroorzaker en de belangrijkste oorzaak van de ziekte zijn de larven van een van de lintwormen, die zich voornamelijk bij varkens groeperen in het spierweefsel van het hart en het skelet, en bij mensen in het gebied rond de ogen en in de hersenen.

Vanwege het gebrek aan effectieve behandeling en symptomen van varkensziekte, wordt veel aandacht besteed aan uitgebreide, regelmatige preventie. Om te voorkomen dat verontreinigde grondstoffen in de productie komen, wordt bij alle vleesverwerkende bedrijven een gespecialiseerde controle van karkassen uitgevoerd. Vlees uit achtertuinen mag alleen worden verkocht na onderzoek op veterinaire punten.

Sarcoptische schurft of jeukende schurft bij varkens

De ziekte veroorzaakt door jeukende mijten die in de opperhuid vallen, gaat gepaard met:

ontstekingsprocessen op de huid;
het verschijnen van vloeistofbevattende bellen en foci van ettering;
jeuk;
de vorming van korsten en oedemateuze plooien op het aangetaste oppervlak.

Als bij de eerste symptomen bij varkens de behandeling van de ziekte niet wordt gestart, worden de dieren bedreigd met vernietiging en dood van weefsels. Meestal dringen de veroorzakers van sarcoptische schurft bij varkens onder de huid van de oorschelpen door en verspreiden zich dan verder. Het grootste aantal zieke dieren wordt waargenomen in de leeftijdsgroep van 2 tot 5 maanden, en een oplettende veehouder kan al 10-14 dagen na infectie alarmerende signalen zien.

In gevorderde gevallen gaat jeukende schurft bij varkens, zoals op de foto, gepaard met onomkeerbare veranderingen en leidt tot de dood van het dier..

De behandeling van sarcoptische schurft bij varkens moet methodisch en alomvattend zijn. Hiervoor worden externe middelen gebruikt, evenals preparaten voor intramusculaire orale toediening..

Het slachten van varkens die jeukende schurft hebben ondergaan is alleen mogelijk na het verstrijken van de quarantaineperiode, die wordt voorgeschreven afhankelijk van de gekozen therapie.

Preventie van de ziekte, zoals in het geval van Afrikaanse varkenspest en andere ziekten, bestaat uit de implementatie van zoöhygiënische en sanitaire regels, het handhaven van de netheid en veiligheid van plaatsen waar dieren worden gehouden en lopen.

Varkensparatyfus

Door de vraag te stellen: “Hoe diarree bij biggen te behandelen?”, Beginnende fokkers stellen zich niet altijd voor hoeveel ziekten gepaard gaan met dit veel voorkomende symptoom. Een van de meest gediagnosticeerde ziekten is paratyfus, die jonge dieren op de leeftijd van 2-6 maanden treft..

De oorzaak van de ziekte is een minachtende houding ten opzichte van het onderhoud van zeugen en het dieet van de jongere generatie. Afhankelijk van hoe ernstig de inseminatie met paratyfusbacil was, neemt de ziekte een acute of chronische vorm aan, kan leiden tot significante verzwakking of zelfs sterfte van dieren.

In tegenstelling tot Afrikaanse varkenspest en andere ziekten die niet te genezen zijn, is paratyfus gevoelig voor antibiotica en speciale serums. En voor biggen op de leeftijd van anderhalve maand is vaccinatie voorzien.

Oedemateuze ziekte van biggen

Als biggen op onjuiste wijze van moedermelk worden gespeend, onharmonisch aanvullend voedsel krijgen en onder ongeschikte omstandigheden worden gehouden, worden boerderijen vaak geconfronteerd met een andere gevaarlijke varkensziekte. Coli-geïnduceerde oedemateuze ziekte van biggen gaat gepaard met:

bijna onmiddellijke ontwikkeling;
de vorming van meervoudig oedeem van weefsels en inwendige organen;
schade aan het zenuwstelsel.

Symptomen van de ziekte worden pas 2-4 dagen na infectie merkbaar en komen meestal tot uiting in een sterke temperatuurstijging tot 41 ° C. De snelle aard van de ziekte van varkens leidt ertoe dat de meest gevoelige personen verlamd zijn, ze ervaren pijn van oedeem, zelfs wanneer ze worden aangeraakt en sterven binnen een paar uur.

Behandeling van oedemateuze ziekte bij biggen moet dringend zijn. Hiervoor worden dieren 12-20 uur beperkt in het voer en krijgen ze acidofiele en antibacteriële geneesmiddelen zoals voorgeschreven door een dierenarts. Verander het dieet, inclusief melkzuurproducten en sappig voer.