Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
De meeste paddenstoelenplukkers beschouwen sponsachtige paddenstoelen als de meest waardevolle geschenken van het bos vanwege hun vlezige en dichte pulp, maar men mag een andere, niet minder talrijke groep – lamellaire paddenstoelen niet verwaarlozen. Hoewel de structuur van hun paddenstoelenlichaam dergelijke kenmerken niet heeft en ze meestal dun en breekbaar zijn, zijn er zeer smakelijke paddenstoelen onder deze exemplaren, vooral in gepekelde vorm. Toegegeven, er zijn er veel onder de lamellaire paddenstoelen en oneetbare, en zelfs giftige variëteiten die een groot gevaar vormen, neem op zijn minst de bleke paddenstoel. Wat is het verschil tussen lamellaire paddenstoelen en buisvormige paddenstoelen, en wat ze zijn, we zullen het hier vandaag over hebben.
Specifieke kenmerken van de soortcategorie
Zoals je weet, moet je onder de dop kijken om te bepalen of paddenstoelen tot een bepaalde groep behoren. Als de buisvormige vertegenwoordigers een brede en dichte spons eronder hebben, dan zullen de lamellaire paddenstoelen, de naam en foto’s van sommigen hieronder worden gepresenteerd, radicaal verschillen in hun structuur: rond de cirkel van de hoed, van het been tot de rand, daar zijn dunne platen waarop ze in de vleugels wachten op rijpende sporen. De kleur en vorm van de platen kunnen zeer divers zijn en zijn afhankelijk van de specifieke variëteit, namelijk de paddenstoel. In sommigen veranderen ze soepel in een been, in andere zijn ze er stevig mee versmolten en in andere bereiken ze het been niet eens volledig, omdat ze zich uitsluitend op de dop bevinden.
Er zijn ook dergelijke paddenstoelen waarin bruggen tussen de platen zijn, die ze met elkaar verbinden, waardoor een fijnmazig gaas wordt verkregen.
Daarnaast hebben de meeste lamellaire paddenstoelen een holle steel. Het kan absoluut plat zijn of versierd met een ring gemaakt van de overblijfselen van de sprei, die de dop van jonge exemplaren bedekt. Naarmate het groeit, breekt de sluier en een deel ervan dat op het been blijft, vormt een ring.
Bijna alle lamellaire paddenstoelen scheiden melkachtig sap af, en degenen die het niet hebben, worden in de volksmond “broodkruimels” genoemd.
Lamellaire heerlijke champignons
Ondanks het fragiele vruchtvlees, dat vaak breekt tijdens het koken, zijn de lamellaire paddenstoelen erg goed, vooral als ze gebakken of gepekeld zijn. Maar voor soep worden ze helaas zelden om dezelfde reden gebruikt, behalve honingzwammen en sommige andere soorten – ze zijn elastischer en behouden hun vorm beter dan andere..
Onder de eetbare lamellaire paddenstoelen zijn opmerkelijk:
- Citroen oesterzwam. Een van die paddenstoelen waarmee je alles kunt doen, zelfs koken, het is jammer dat het alleen in het Verre Oosten groeit. De hoedjes zijn klein, maximaal 10 cm, van een mooie citroenkleur, de platen gaan vloeiend over in een vrij lange poot, zoals bij een oesterzwam, (ongeveer 9 cm), die eerst in het midden groeit, maar verschuift met leeftijd. Het vruchtvlees is wit en mals, ruikt naar meel, maar bij oude paddenstoelen wordt het ruw.
- Mokruha is roze. Ondanks het vervelende slijm dat de lichtbruine dop volledig bedekt met af en toe donkere vlekjes, is de paddenstoel heerlijk als hij gebakken en gezouten is. Het enige waar je rekening mee moet houden, is dat de dikke platen onder de dop nog steeds wit moeten blijven, omdat ze bij oude champignons zwart worden en de paddenstoel zijn presentatie verliest, vooral als hij wordt gekookt..
- De webcap is paars. Een van die paddenstoelen, die moeilijk te verwarren is – de paarse kleur trekt meteen de aandacht, maar mag niet afschrikken, omdat de paddenstoel behoorlijk eetbaar is. De iets bolle dop heeft aan de onderkant donkere platen en staat op een hoge steel. Het vruchtvlees is dezelfde kleur, ruikt naar leer.
- De russula is blauw. Het wordt gekenmerkt door een vlezige muts met dikke witte platen, terwijl de hoed zelf is geverfd in een prachtige blauw-lila kleur met een donkerder midden. Het witte been is in het midden iets dikker. Het vruchtvlees is licht, aangenaam van smaak.
- Bos paddestoel. Een van de lekkerste paddenstoelen met een ongewoon aromatische en zoete lichte pulp, die bij het breken licht bruin kleurt. Het verschilt van zijn “bleke broers” door een bruine hoed bedekt met schubben.
De meeste eetbare lamellaire paddenstoelen zijn op jonge leeftijd lekkerder, en bij oudere exemplaren worden de platen vaak donkerder, en het vlees wordt ofwel volledig “kristal” en valt uit elkaar wanneer je de paddenstoel probeert te snijden, of het wordt een harde en onaangename nasmaak.
Mooie, maar oneetbare “borden”
Mooi ogende paddenstoelen voldoen niet altijd aan de verwachtingen en soms kunnen ze je onaangenaam verrassen met hun smaak. Er zijn zulke “vervalsingen” onder oneetbare lamellaire paddenstoelen:
- Melk olijf zwart. De grote hoed van een jonge paddenstoel heeft de vorm van een kegel en is bruingroen gekleurd, daarna wordt hij recht en donker. Dikke gelige platen worden ook donkerder met de leeftijd. Hurk dik bruin been, in kuilen. Bittere pulp.
- Millechnik neutraal (ook bekend als eik of poddubnik). Het groeit respectievelijk onder eiken, de dop is hol, roodbruin, met een donkerder midden en lichte ringen. Het been heeft dezelfde kleur. Het vruchtvlees geeft een olieachtig aroma af en is bitter.
- Wolf zaagblad. Uiterlijk lijkt het erg op oesterzwammen, geelbruine hoeden in de vorm van gezwellen worden vaak op bomen gevonden. Zaagblad is te onderscheiden van eetbare oesterzwammen door de platen: ze zijn breed en hebben een gekartelde rand. De dop zelf is bedekt met een vilten huid met kleine wratjes. Het vruchtvlees is erg taai en bitter.
- Violist. De paddenstoel lijkt op een peperpaddenstoel: de dop met een trechter in het midden is bedekt met een fluwelen romige schil, de randen zijn opgetrokken. De korte steel is wit en de platen zijn schaars, terwijl de poot van de borst langer is en de platen onder de hoed dik. De pulp is dun en scherp.
De oneetbaarheid van de paddenstoel geeft vaak zijn geur af, dus het is niet overbodig om de gevonden schat goed te “snuffelen”.
Paddestoelen gevaarlijk voor de gezondheid met borden onder de hoed
Zoals eerder vermeld, zijn veel van de lamellaire paddenstoelen giftig, die in geen geval mogen worden verzameld en geconsumeerd. Het gebruik van dergelijke paddenstoelen zal tot trieste gevolgen leiden:
- Giftige entoloma (ze is ook een roze plaat). Een zeer mooie paddenstoel met een dikke, dichte poot in de vorm van een knots en een grote lichtgele hoed met een diameter tot 20 cm. Brede platen zijn eerst licht en worden dan rood. Het vruchtvlees is onaangenaam, met een bittere geur.
- Russula van Mayr. Een kleine dop (niet meer dan 7 cm) is roze, de platen zijn dik, wit met een lichte groen-grijze tint. Het been is wit, dicht, wordt na verloop van tijd geel. Het vruchtvlees ruikt naar kokosnoot, bij oude paddenstoelen heeft het gewoon een zoete geur, maar met een scherpe smaak.
- Amanita porfier. De bruin-grijze dop is eerst convex, wordt dan concaaf, bedekt met schubben. Het been is lang, aan de bovenkant geringd. Lichte pulp ruikt onaangenaam.
- Aarden vezel. Een witte hoed met een lila tint is plat, gezwollen in het midden. Het been is dun, vezelig. De platen zijn licht, daarna donkerder.
Symptomen van vergiftiging verschijnen misschien niet meteen, of zelfs helemaal afwezig, maar gevaarlijke gifstoffen zullen je lever van binnenuit vernietigen, dus riskeer het niet en laat dergelijke paddenstoelen in het bos achter..
Lamellaire paddenstoelen zijn een van de meest talrijke groepen, waaronder zowel waardevolle exemplaren voor de keuken als de gevaarlijkste. Ga voorzichtig op zoek om ze niet te verwarren en passeer onbekende paddenstoelen. Gezondheid is waardevoller dan experimenteren!