Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Bieten (geen bieten!) Zijn een kruidachtige tweejarige plant die behoort tot de Amarant-familie (vroeger behoorden de bieten tot de Marevykh-familie). Er zijn ook jaarlijkse en meerjarige vertegenwoordigers van deze familie. Van de 13 soorten die tot het geslacht van bieten behoren, worden er slechts twee gekweekt – gewone bieten en bladbieten..
Rode biet (snijbiet) is eenjarige en tweejarige. Het vormt geen wortelgewassen; het heeft een taps of vezelige sterk vertakte wortel. Alle kracht van de plant gaat in de vorming van een krachtige rozet van sappige bladeren op dikke sterke bladstelen.
De gewone biet is een tweejarige plant. In het eerste jaar vormt het een groot vlezig wortelgewas en in het tweede jaar een bloemstengel, waarop de zaden worden vastgebonden en rijpen. Rode biet wordt echter meestal in een eenjarig gewas geteeld omwille van een lekker en gezond wortelgewas. Om zaden te verkrijgen, blijven alleen kleine speciale baarmoedergebieden over..
Gewone bieten zijn onderverdeeld in drie subgroepen:
- kantine;
- suiker;
- streng.
Tafelbieten
Het kan grofweg in twee categorieën worden verdeeld: rood en wit. Roodfruitige variëteiten zijn de meest voorkomende, het zijn ze die we gewoonlijk “bieten” noemen.
Witte rassen zijn minder populair en zelfs niet altijd bekend bij de algemene consument. De smaak van witte bieten lijkt erg op hun rode neef. Het heeft een groene bladrozet en kleine, langwerpige wortels met een lichte schil en pulp. Het wordt gebruikt in salades, marinades, maar ook in gerechten waar het kleuren van andere ingrediënten niet wenselijk is. De meest populaire witvruchtige variëteit “Albina Vereduna”.
Verwar tafelbieten niet met suiker- en voederbieten. Suiker- en voederbieten hebben ook licht vruchtvlees, maar worden niet gegeten.
Rode bietenvariëteiten hebben een kleur van het vruchtvlees en de schil van wortelgewassen van karmijnrood tot kastanjebruin, bijna zwart. Op de dwarsdoorsnede zijn duidelijk lichte concentrische ringen zichtbaar. De vorm van het wortelgewas bij rode bieten kan zeer divers zijn: plat, rond, langwerpig-conisch, cilindrisch en spoelvormig. Rassen met een rond en plat wortelgewas zijn de vroegste, productieve, goede presentatie. Ze worden gekweekt voor zomerconsumptie. Middenseizoen en late rassen hebben meer langwerpige wortels en een goed ontwikkeld wortelstelsel. Dergelijke wortelgroenten worden in de winter goed bewaard..
Rode tafelbieten worden meestal onderverdeeld in drie soorten:
- Vindifolia is een groep cultivars met groene bladeren en bladstelen. De bladstelen kunnen licht roze van kleur zijn. Wortelgewassen hebben een langwerpige-conische vorm, met krachtige wortels.
- Rubrifolia – deze groep variëteiten van de scheuten heeft een donkerrode kleur van bladeren en wortelgewassen. Vruchten zijn behoorlijk divers van vorm: langwerpig-conisch, rond, plat. Rassen verdragen warmte niet goed en hebben niet de hoogste productiviteit..
- Atrorubra – Deze groep omvat de meest voorkomende soorten rode biet. Het wordt gekenmerkt door donkergekleurde wortels, felgroene bladeren op rode of roze bladstelen, hoge productiviteit. Bladeren hebben uitgesproken rode strepen.
De groep omvat de volgende bekende variëteiten:
- Bordeaux. Het heeft ovale of ronde donkerrode wortels in het middenseizoen. Lichte ringen op de snit zijn bijna onzichtbaar. De bladeren zijn rechtopstaand, groen, op roze bladstelen, rood in de herfst.
- Egyptische. Heeft een uitgesproken platte vorm van wortelgewassen. Ze zijn middelgroot, zeer donker van kleur, soms met een paarse tint. De bladeren zijn donkergroen met rode nerven en bladstelen. Tegen de herfst wordt de rode kleur intenser. Rassen zijn meestal vroeg rijpend, weinig bloemen.
- Verduistering. De bladeren van deze soort lijken erg op de Egyptische, maar hebben een krachtigere rozet en een lichtere kleur. Wortelgewassen zijn ovaal-rond en rond, donker van kleur. De rassen zijn vroeg rijp, weinig bloemen, sommige zijn bestand tegen droogte.
- Erfurt. Het combineert laatrijpe droogteresistente rassen. Het wortelstelsel is sterk vertakt, wat het oogsten moeilijk maakt. Wortelgewassen zijn groot, langwerpig-conisch en cilindrisch. Op de snit zijn karakteristieke ringen duidelijk zichtbaar.
Soorten van dit type zijn bedoeld voor winterstalling. Deze groep omvat de beroemde Nederlandse “Cillindra”, die een spoelvormig wortelgewas heeft dat slechts een derde van zijn lengte in de grond is ondergedompeld.
De afgelopen jaren hebben veredelaars nieuwe soorten tafelbieten ontwikkeld: geel en gestreept. Deze bieten hebben de smaak en alle voedingsstoffen van de gebruikelijke rode bieten behouden. De voordelen van deze nieuwe variëteiten zijn hun hoge decorativiteit..
De meest bekende geelvruchtige variëteiten zijn Burpee’s Golden en Golden Surprise. Van de gestreepte variëteiten is Chioggia het populairst..
In Rusland worden vroegrijpe variëteiten van tafelbieten geteeld voor zomerconsumptie en middenseizoenvariëteiten voor winteropslag. Laatrijpe variëteiten hebben alleen tijd om te rijpen in het zuiden van het land..
Bieten worden vers en na warmtebehandeling gegeten. Er wordt een grote verscheidenheid aan gerechten van bereid: soepen, bijgerechten, salades, desserts. Het wordt gekookt, gestoofd, gebakken. Eet in combinatie met andere groenten of als standalone gerecht.
Naast wortelgroenten worden er ook gezonde bietentoppen gegeten. Hiervan worden heerlijke dieetmaaltijden bereid. De opname van bieten in de dagelijkse voeding helpt bij de behandeling en preventie van vele ziekten..
Biet
Rode biet (Zwitserse snijbiet, Romeinse kool) wordt als eenjarige gekweekt in cultuur. Deze plant bindt geen wortelgewassen. Bladeren en bladstelen van de luchtrozet worden gegeten.
Snijbietbladeren zijn groot, golvend, glanzend, elastisch, van groen tot donkerpaars van kleur. Bladstelen zijn er ook in verschillende lengtes, diktes en kleuren. Het kleurbereik van de kleur van de bladstelen is echt divers: ze zijn diep paars, scharlaken, roze, groen, melkachtig wit, zilver. Vanwege de hoge sierlijkheid in sommige Europese landen wordt snijbiet zelfs als bloembed gebruikt..
Snijbiet is onderverdeeld in twee vormen: gesteeld en blad. Bladvariëteiten, samen met bladstelen, worden gebruikt als voedsel in salades, soepen, stoofschotels. Gesteelde variëteiten worden beschouwd als de lekkerste en meest gewaardeerde in Europese restaurants. Red-peted-variëteiten worden vaker gebruikt voor gekookte gerechten, green-peted-variëteiten – voor salades.
In Rusland zijn de volgende snijbietvariëteiten het meest bekend:
- Rood-piek – “Rood”, “Scarlet” en “Beauty”.
- Groen-peted – “Groen”.
- Zilverstam – “Belavinka”.
De gemiddelde rijpingstijd van bladeren van rode biet is 2-2,5 maanden. Snijbiet wordt selectief geoogst door grote bladeren op dikke stelen af te snijden. Bij deze manier van verzamelen blijft de plant bladmassa groeien. Soms wordt de rozet van de snijbiet helemaal afgesneden. Bladeren moeten heel voorzichtig worden gesneden om niet met aarde te bevlekken..
Zeebiet
Een andere ondersoort van eetbare biet is de wilde zeebiet. Het behoort tot de bladgroep. De zeebiet dankt zijn naam aan het feit dat hij aan de zeekusten dichtbij water groeit. Het kan worden gevonden in India, Afrika, Engeland, op de Krim. Zeebietplanten verdragen hitte en zoutverzadiging goed en worden meer dan een meter hoog.
De lokale bevolking eet de verse of gedroogde bladeren. Dankzij de zeebiet, die wordt beschouwd als de voorloper van alle gekweekte variëteiten, worden gewone tafelvariëteiten meerdere keren per seizoen bewaterd met zoutoplossing wanneer ze worden gekweekt..
Suikerbiet
Suikerbiet is een belangrijk industrieel gewas dat in grote hoeveelheden wordt geteeld voor de productie van suiker en ethanol. De wortels bevatten 8-22% sucrose. Dit type biet werd in de 18e eeuw verkregen door kunstmatige selectie van tafelvariëteiten..
Suikerbiet is een tweejarige plant, maar wordt als eenjarige gekweekt voor wortelgewassen. De massa wortelgewassen varieert, afhankelijk van de variëteit, van 300 g tot 3 kg. Het wortelgewas ziet er onaantrekkelijk uit, geelachtig wit, wit op de snede. Rozet van felgroene bladeren.
Suikerbieten zijn thermofiel en veeleisend voor de bodem. Het groeit het beste op zwarte aarde. De meest populaire variëteiten van Duitse fokkerij over de hele wereld. In Rusland zijn de meest geteelde variëteiten “Bona”, “Bohema”, “Nancy”, “Clarina”, “Sphinx”, “Mandarijn”.
Deze bietsoort bevat net als tafelrassen veel gezonde stoffen. Moderne zomerbewoners zijn onlangs begonnen de teelt van suikerbieten op hun percelen met succes onder de knie te krijgen. Het wordt gebruikt als natuurlijke zoetstof in compotes, jam, gebak, siropen en ook in salades..
Als je suikerbieten gaat gebruiken bij het koken, schil ze dan, want de schil van de knolgewas heeft een onaangename nasmaak..
Voederbieten
Voederbieten zijn ook industriële gewassen en worden gekweekt voor veevoer. Net als suikerbieten werden voederbieten door veredelaars gekweekt uit gewone tafelbieten en als eenjarige gekweekt. Voederbieten verschillen qua samenstelling bijna niet van tafelbieten, maar bevatten meer eiwitten, grove plantaardige vezels en vezels..
Wortelgewassen van voederbieten worden erg groot, tot enkele kilo’s. Sommige exemplaren groeiden tot 30 kg.
Ze hebben een zeer diverse vorm: ovaal, rond, langwerpig-conisch, cilindrisch. De kleuren van wortelgewassen zijn niet minder gevarieerd: wit, roze, groen, geel, oranje, bordeaux. Het vlees op de snede is meestal wit, maar het kan ook rood zijn. Voederbietenwortels zakken niet in de grond, veel groeien direct aan het oppervlak, wat het oogsten vergemakkelijkt.
De verscheidenheid aan soorten en variëteiten van bieten maakt het een van de onvervangbare producten in ons leven. Rode biet bevat een grote hoeveelheid belangrijke vitamines en mineralen. Daarom moeten we allemaal gewoon een variëteit kiezen naar onze smaak en deze pretentieloze groente in onze tuin vestigen..