Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Bodemvruchtbaarheid en rijke oogst zijn direct afhankelijk van de samenstelling. Als u goed begrijpt wat humus is, kan de tuinman uitstekende resultaten behalen in zijn bedrijf. Sommige mensen denken ten onrechte dat het mest of compost is. Zonder deze componenten is het proces van plantengroei en -ontwikkeling natuurlijk onmogelijk. Toch kunnen ze geen volwaardige humus worden genoemd. Dit probleem moet in meer detail worden begrepen om te weten hoe verder te gaan..
Wat is humus vanuit het oogpunt van agronomie?
De vruchtbaarheid van landbouwgewassen is direct afhankelijk van de chemische samenstelling van de bodem. De voedingsbodem daarin wordt aangemaakt door bodemorganismen. Zulke ijverige “werkers” van velden en tuinen zijn:
- bacteriën;
- allerlei soorten insecten;
- schimmelsporen;
- korstmossen;
- ringwormen en andere ongewervelde dieren.
In de loop van meerdere jaren recyclen ze de overblijfselen, evenals afvalproducten van ondergrondse flora en fauna. Als gevolg hiervan hopen zich organische verbindingen op in de aarde, die dienen als “voedsel” voor gecultiveerde planten. Wormen spelen een speciale rol bij de vorming van humus. Ze eten niet alleen organisch afval op, maar maken het gebied ook met een hoge kwaliteit los. Dankzij hun “activiteit” is de grond verzadigd met voldoende zuurstof en vocht.
Hoe het humusgehalte in de bodem bepalen? Laboratoria gebruiken de Tyurin-methode, maar onder normale omstandigheden geeft de kleur van de grond de aanwezigheid aan. Hoe donkerder het substraat, hoe meer voedingsstoffen het bevat.
Humusrijke gronden bevatten tot 90% stikstofverbindingen. Ze omvatten ook:
- fulvinezuren;
- fosfor- en zwavelhoudende stoffen;
- humuszuren.
Al deze componenten zorgen voor een waardevolle bodemstructuur, waardoor planten de juiste zuur-base balans krijgen. Daarnaast stimuleren ze de groei van groene massa en de ontwikkeling van het wortelstelsel van gewassen..
Bodemclassificatie naar humusgehalte: bodemsamenstelling leren onderscheiden
In elke afzonderlijke natuurlijke zone hangt de “concentratie” ervan af van vele factoren. Bovendien beïnvloedt de mate van teelt van territoria de kwaliteit van dit waardevolle onderdeel van vruchtbaarheid. Er zijn verschillende classificaties van bodems op basis van humusgehalte..
Ze kunnen voorwaardelijk worden onderverdeeld in 4-6 categorieën:
- Humusarm (tot 2%). Bruin, taupe of woestijn.
- Matige humus (2-4%). Bosgley of kastanjegronden. Sod-podzolische grondsoorten komen voor in loofbossen.
- Medium humus (4-6%). Bruine bosgronden die worden bebouwd voor het zaaien van cultuurplanten.
- Humus (6-10%). Deze omvatten chernozems, die de eigenschappen van bodemhumusstoffen bepalen. Heel vaak worden ze toegepast op uitgeputte gebieden om de vruchtbaarheid te vergroten..
- Humus (15-30%).
- Turf (meer dan 30%).
Chernozems zijn ongewoon donker van kleur. Daarom warmt hun oppervlak beter op in de zon en houdt het ook lang de warmte vast..
Podzolische bodems behoren tot de armste. Ze worden gevonden in naaldbossen, waar de bovenste laag van de aarde wordt gepresenteerd in de vorm van mulch. Op deze plekken is er praktisch geen vegetatie, dus de micro-organismen hebben niets te verwerken. De grootste hoeveelheid humus bevindt zich in de bodem van de chernozems. Ze komen vooral voor in de zuidelijke regio’s van Rusland.. 
Hoe verhoog je het humusgehalte in je tuin
Bovenstaande voorbeelden van de indeling van de voedingswaarde van het bodemsubstraat zijn relatief. Als u echter precies weet wat humus is, kunt u onafhankelijk gunstige omstandigheden creëren voor het telen van veel gewassen. In de meeste gevallen hangt de concentratie ervan af van een voldoende hoeveelheid vegetatie, evenals van organisch materiaal in de bodem..
Daarom wordt aanbevolen om systematisch in de tuin te introduceren:
- mest (koe, paard);
- turf;
- vogelpoep;
- compost;
- graszoden.
Honderd vierkante meter van elke meststof heeft 150-200 kg nodig. Hiervoor wordt gekozen voor langzaam rottende organische stof: mest of compost. Dit draagt bij tot een verhoging van de nutriëntenniveaus tot 30%. Snel desintegrerende meststoffen (slurry, toorts of vogelpoep) worden alleen als topdressing gebruikt. Tegelijkertijd creëren veel boeren zelfstandig zo’n compostsamenstelling..
Op een stapel vallen ze:
- onkruid;
- voedsel verspilling;
- gebruikt strooisel voor vee;
- gevallen bladeren;
- toppen en andere gewasresten.
Het moet duidelijk zijn dat het voldoende tijd kost om hoogwaardige compost te vormen. Om dit proces te versnellen, bevolken boeren de gevormde massa wormen. Hierdoor is het substraat in 3-6 maanden klaar voor gebruik..
Mest of humus wordt aanbevolen om te worden gemengd met gehakseld stro. Hierdoor zal de hoeveelheid humus toenemen tot 700 kg/ha..
Geheimen van het verwerken van een moestuin
Ze adviseren ter plaatse ook om gunstige omstandigheden te creëren waardoor planten voedingsstoffen volledig kunnen opnemen..
Houd hiervoor rekening met de basisregels voor het graven van een tuin:
- meststoffen worden gelijkmatig in de grond ingebed;
- bij het kweken van meerjarige struiken of bomen wordt organisch materiaal in een gat op een diepte van 50-80 cm geplaatst;
- groenten worden geplant na toevoeging van humus tot een diepte van 40-60 cm.
Bovendien worden de bedden vaak losgemaakt om de bodemmicro-organismen van zuurstof en vocht te voorzien. Om zo’n microklimaat te behouden, mulchen boeren de gangpaden.
Ze halen het vaak uit:
- films;
- naaldhout strooisel;
- zaagsel;
- kruiden.
Het gebruik van groenbemester op het terrein verhoogt het humusgehalte in de bodem. Als zodanig worden “groene meststoffen” gebruikt: lupine, mosterd, peulvruchten, phacelia en boekweit.
De hoofdrol in vruchtbaarheid wordt gespeeld door de juiste vruchtwisselingstechniek. Als je afwisselend verschillende gewassen op dezelfde plek plant, verandert de hoeveelheid humus praktisch niet. Anders beginnen de gewassen van één familie de volledige voorraad nuttige componenten uit de grond te absorberen, waardoor het land wordt uitgeput. Dit draagt bij aan het creëren van een gunstig klimaat voor de ontwikkeling van allerlei plagen en ziekten..
Als u weet wat humus is, kunt u het niveau in uw omgeving regelen. Rationeel gebruik van organische meststoffen, evenals een goede teelt van de bedden, zullen helpen om alle nuttige sporenelementen te behouden en de gewasopbrengst te verhogen.