Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
De wilde voorouders van moderne zoete watermeloenen groeien nog steeds in de droge woestijnvalleien van Botswana, Namibië, Zuid-Afrika en andere landen in de regio. In tegenstelling tot gecultiveerde variëteiten, kunnen wilde planten noch suiker noch groot worden genoemd. Lichtgeel of wit vruchtvlees in 250 gram fruit, vers of zelfs bitter.
Watermeloen transformatie
Toch werden wilde watermeloenen in Afrika zeer gewaardeerd, omdat ze voor reizigers en caravans soms de enige beschikbare bronnen van vocht werden. Met handelskaravanen bereikten watermeloenen het Midden-Oosten, Klein-Azië en Centraal-Azië..
Pogingen om grotere en zoetere vruchten te verkrijgen werden gedaan in het oude Egypte, watermeloenen werden geteeld in India, Perzië en China. Cultuur verspreidde zich niet eerder naar Europa dan de 16e-17e eeuw, en die soorten watermeloenen, zoals op de foto van een van de stillevens uit die tijd, waren veel inferieur in zoetheid, sappigheid en kleur van het vruchtvlees voor het rijpen van de vruchten in moderne bedden.
Pas in de afgelopen honderd jaar hebben veredelaars een ongelooflijk aantal nieuwe variëteiten en hybriden kunnen verkrijgen, waardoor fijnproevers de mogelijkheid hebben om het vruchtvlees niet alleen van een rode of roze tint te proeven, maar ook van geel of bijna wit. En de schors van watermeloenen in de huidige bedden kan niet alleen donkergroen of gestreept zijn, maar ook geel, wit, gevlekt of met een marmerpatroon.
Zomerbewoners en boeren krijgen honderden cultivars en hybride vormen aangeboden die zoete vruchten opleveren met een gewicht van één tot 90 kilogram. Wat zijn de “Carolina Cross” -variëteiten die op de foto worden getoond, die gemiddeld tot 30-50 kg groeien, maar soms een gewicht van bijna 200 kg bereiken.
Het tijdperk van Astrachan-watermeloenen
In Rusland worden al lang watermeloenen geteeld in Klein-Rusland, in de Kuban en in het zuiden van de Wolga, waar de weersomstandigheden het mogelijk maakten om grote zoete vruchten te laten rijpen. In de Sovjettijd en tot nu toe waren watermeloenen uit de buurt van Astrachan bijzonder in trek bij kopers. De uitdrukking “Astrachan-watermeloen” betekende dat er onder een dunne korst een scharlaken, suikerachtig vruchtvlees van onnavolgbare zoetheid en aroma zou zijn..
Dit gebied werd beschouwd als de belangrijkste meloen van de Sovjet-Unie, en de belangrijkste variëteit op de plantage was de Astrachan-watermeloen.
De eerste oogst van ovaalvormig gestreept fruit werd in 1977 verkregen bij het Astrakhan Institute of Vegetable and Melon Growing. De watermeloenen die 70-80 dagen na het zaaien rijpen, bleken zo productief dat er tot 120 ton suikerwatermeloenen werd geoogst van een hectare meloenen, die bovendien tot 2,5 maand bewaard konden worden en gemakkelijk vervoerd konden worden. Deze omstandigheden maakten Astrakhan-watermeloenen de meest populaire en geliefde in het land..
Volgograd watermeloenen uit het dorp Bykovo
De tweede plaats in het aantal gecultiveerde meloenen en kalebassen in Rusland wordt ingenomen door de regio Volgograd. Hier, op basis van de enige gespecialiseerde meloenen en kalebassen in de Bykovskaya-selectie en het experimentele station van de USSR, werden beroemde variëteiten van watermeloenen op de foto verkregen als Holodok, Bykovsky 22, Triumph en meer dan vier dozijn meer pretentieloos voor de omstandigheden van de zone van risicovolle landbouw en zeer productieve variëteiten van ieders favoriete cultuur.
De watermeloen van Volgograd wordt tegenwoordig beschouwd als een meesterwerk van meloenveredeling.Kilte van late rijping, gemakkelijk te bewaren tot het nieuwe jaar en gedurende deze tijd verliest het zijn uitstekende smaak of sappigheid niet. Voor de teelt in zomerhuisjes wordt deze specifieke variëteit het vaakst gekozen..
Watermeloen Crimson Sweet
Als Sovjet- en Russische fokkers het pad volgden van het verkrijgen van variëteiten van watermeloenen die het meest resistent zijn tegen alle wisselvalligheden van het lokale klimaat, dan hebben buitenlandse biologen in de eerste plaats een iets ander doel. Hier is de grootste vraag naar grootfruitige, spectaculaire vorm en kleur van schors en pulp, watermeloenen met hoge consumenten- en commerciële kwaliteiten, met een hoge ziekteresistentie. Toegegeven, om in dit geval een goede oogst te laten groeien, moet je meer moeite doen en veel meststoffen gebruiken..
Van de buitenlandse variëteiten zijn onze zomerbewoners vooral bekend om de Crimson Sweet watermeloen, verkregen door Amerikaanse veredelaars. De vruchten van deze variëteit zijn niet groot van formaat en wegen gemiddeld tot 5 kg. De variëteit, die lijkt op de beroemde Astrachan-watermeloen, heeft een matige zoetheid en geeft stabiele opbrengsten in 65-80 dagen..
Op basis van de populaire variëteit watermeloen Crimson Sweet zijn in de loop der jaren veel variëteiten verkregen, groter dan de voorouder, en ook langer houdbaar.
Sugar Baby: Watermeloen Suga Baby
Een andere oude buitenlandse variëteit die in Rusland bekend is, Suga Baby of Sugar Baby, geeft 75-80 dagen na het planten ronde donkergroene vruchten met rood vruchtvlees. Watermelon Sugar baby lijkt uiterlijk op Ogonyok, beroemd onder zomerbewoners, maar iets groter. Sugar Baby-watermeloenen wegen 3 tot 4,5 kg en hun vlees onderscheidt zich door uitgesproken korreligheid en zoetheid..
Als de variëteit Ogonyok, die in 1960 in de USSR verscheen, in het Westen bekend zou worden, zouden zijn ronde vruchten met een donkere schors zonder strepen misschien “zwarte watermeloen” worden genoemd. En in Japan kon Ogonyok concurreren met de duurste Densuke-watermeloen ter wereld met dezelfde rijke kleurschil, en dankzij haar kost het tot $ 250 per stuk..
Maan en sterren op een watermeloenschil
Het is duidelijk dat op basis van een oude variëteit van zwarte watermeloen in 1926 in de staat Missouri een variëteit met de romantische naam “Moon and Stars” werd verkregen. Heldergele vlekken van verschillende groottes zijn verspreid over de zwartgroene bast van deze watermeloen en zelfs over het gebladerte, als nachtlampjes tegen de achtergrond van de nachtelijke hemel..
Al bijna een eeuw blijft deze variëteit aan watermeloen, zoals op de foto, populair, en tegenwoordig zijn hybriden niet alleen met rozerood, maar ook met geel vruchtvlees verschenen. Niet ongebruikelijk onder de “ster” -vruchten en populair bij consumenten, langwerpige watermeloenen met een gewicht van 9 tot 23 kg.
Marmeren watermeloen
Een andere variëteit aan fruit wordt marmeren watermeloen genoemd vanwege een dun netwerk van donkergroene aderen op een lichte achtergrond van de schors. Meestal zijn dit langwerpige watermeloenen met een gewicht van 5 tot 15 kg met sappig, roze of rood vruchtvlees, weinig zaden en een uitstekende smaak..
Een voorbeeld van een gemarmerde watermeloen is de Franse variëteit Charleston Gray, die aanleiding gaf tot een hele familie van vruchtbare orts en hybriden. Russische fokkers blijven niet achter bij hun westerse collega’s en presenteerden de tuinders de vroegrijpe Honey Giant, een watermeloenvariëteit, zoals op de foto, die grote vruchten geeft tot 60 cm lang en met een gewicht tot 15 kg, goed bestand tegen droogte en veel voorkomende gewasziekten.
Witte watermeloenen kunnen zoet zijn
Als de bast van gemarmerde watermeloenen een lichtgroene tint heeft met een onopvallend patroon, dan heeft de watermeloen van de Amerikaanse variëteit Navajo Winter een bijna witte schil..
Het vruchtvlees van deze witte watermeloen kan roze of rood zijn, maar is noodzakelijkerwijs knapperig en erg zoet. Het ras wordt als droogtebestendig beschouwd en de vruchten kunnen gemakkelijk tot 4 maanden worden bewaard..
Als tuinders en consumenten al gewend zijn aan de veelkleurige schil van watermeloenen, dan is het witte of gele vruchtvlees van deze zoete vruchten nog steeds een wonder voor Russen. Maar het zijn juist zulke ongebruikelijke hybriden die zijn verkregen door het kruisen van gecultiveerde variëteiten van watermeloenen en in het wild groeiende variëteiten die op het hoogtepunt van populariteit zijn en pulp van alle tinten kunnen hebben, van romig oranje, geel tot doorschijnend wit.
Toegegeven, soms krijgen goedgelovige zomerbewoners onder het mom van een witte watermeloen een Peruaanse vijgenbladige pompoen, ficifolia, aangeboden, zowel in de vorm van het gebladerte als in het uiterlijk van de vrucht, die lijkt op een marmeren watermeloen, maar niet in staat om concurreren met het in zoetheid.
Hoe smaakt gele watermeloen??
Watermeloenen met geel vruchtvlees worden nu aan klanten aangeboden onder de naam ananas, hoewel de gelijkenis van deze vruchten alleen wordt beperkt door de mooie schaduw van de plakjes, en de kleurverandering heeft geen invloed op de smaak van gele watermeloen.
Russische veredelaars bieden zomerbewoners aan om ananaswatermeloenen te proberen die ze uit hun eigen bed hebben verzameld. Watermeloenen van de variëteit Lunny zijn klaar voor de oogst in 70-75 dagen vanaf het moment dat de zaailingen uitkomen. Vruchten met een mooie gestreepte schil groeien tot 3,5-4 kg en hebben uitstekende smaakkenmerken.
De hybride van binnenlandse selectie Prince Hamlet F1 onderscheidt zich niet alleen door vroege volwassenheid. Het belangrijkste “hoogtepunt” is verborgen onder een dichte dunne schors. Het vruchtvlees van deze ananas-watermeloen met een gewicht tot 2 kg is citroengeel, zoet.
Maar de variëteit van watermeloen, op de foto, Gift of the Sun kan gemakkelijk worden verward, niet met ananas, maar met meloen, omdat de vruchten van deze plant een verrassend gele, gelijkmatige schors hebben, die erg doet denken aan de schil van een andere populaire meloencultuur. Deze gele watermeloen heeft door de ophoping van tot 12% suiker een geweldige smaak, sappige pulpconsistentie en vroege rijping.
Tegenwoordig werken veredelingsbedrijven in Nederland, de VS en Japan actief aan het verkrijgen van diploïde hybriden die pitloze watermeloenen produceren. Sinds enkele jaren worden dergelijke vruchten, volledig verstoken van zaden of met alleen hun beginselen, in ons land gekweekt..
Een voorbeeld hiervan is de hybride van de gele watermeloen Prince Hamlet, en de langwerpige watermeloen van de Amerikaanse selectie Stabolite F1.