Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Druiven zijn altijd beschouwd als een zuidelijke bewoner, die veel warmte vraagt. In de korte Oeral en Siberische zomers was het geen veelbelovend landbouwgewas. De afgelopen decennia hebben veredelaars echter nieuwe rassen ontwikkeld die zonder schade tegen strenge vorst kunnen. Deze variëteiten zijn erg populair geworden bij wijnliefhebbers in de Oeral en Siberië..
De Oeral bevindt zich in twee klimaatzones: gematigd en subarctisch. De wintertemperaturen in de regio variëren van -16 ˚C in de zuidelijke Oeral tot -24 ˚C in het subpolaire gebied. De zomers zijn hier kort, ze kunnen droog en heet zijn, maar ze kunnen ook regenachtig en koud zijn. Vanwege een dergelijke instabiliteit van het klimaat behoort de Oeral tot de zone van risicovolle landbouw. Als u zich echter aan de agrotechnische regels houdt, kunt u hier ook goede opbrengsten aan zonnebessen krijgen. Lees het artikel: druiven voorbereiden op de winter.
Een druivenras kiezen voor de teelt in de Oeral
Het succes van het planten en telen van druiven in de Oeral hangt niet alleen af van de juiste landbouwtechnologie, maar ook van de keuze van het ras. Rassen moeten alleen in zones worden gekozen, winterhard. Het is noodzakelijk om het verschil tussen vorstbestendigheid en winterhardheid goed te begrijpen. Helaas nemen zelfs fabrikanten van plantgoed soms vrijheden in het gebruik van deze termen. De vorstbestendigheid van het ras is het vermogen om korte vorst zonder schade te verdragen. Winterhardheid – het vermogen om zonder verlies te overleven tot de lente met aanzienlijke temperatuurdalingen in de winter. Hoe hoger de winterhardheid van de druivensoorten, des te noordelijker kan deze geteeld worden..
Door de rijpingsperiode voor de Oeral, is het noodzakelijk om vroege druivenrassen (90-110 dagen) en medium vroeg (115-130 dagen) te kiezen.
De volgende variëteiten hebben bewezen de beste te zijn in de klimatologische omstandigheden van de Oeral:
- Ter nagedachtenis aan Dombrovskaya – vroeg (90-100 dagen). Bossen tot 400 g, zwarte bessen, ontpit.
- Ter nagedachtenis aan Shatilov – vroeg (100 dagen), zeer winterhard. Lichte bessen.
- Vroege roze nootmuskaat – 110 dagen, roze bessen, geurig. Bundel tot 700 g.
- Samokhvalovich – vroeg (110 dagen). Een bos van maximaal 200 g, dicht. Bessen zijn geurig, roze-groen.
- Olga of Krasa Severa – vroeg (110 dagen). Een bos van maximaal 600 g, ambergele bessen.
- Aleshenkin of Alyosha – medium vroeg (115 dagen). Een bos van maximaal 700 g, bessen zijn licht, amber.
- Negro baby – medium vroeg (125 dagen). Een bosje van max. 600 g, bruine bessen, lekker.
- Lydia – medium vroeg (125 dagen). Een bos van maximaal 200 g, geelroze bessen, geurig.
- Shatilova witte muscat – medium vroeg (130 dagen). De trossen groeien tot 1 kg, de bessen zijn lichtgeel, geurig. Zeer productieve variëteit.
Ervaren wijnbouwers in de Oeral wordt geadviseerd om te beginnen met de variëteiten “Memory of Shatilov”, “Memory of Dombrovskaya”, “Aleshenkin”. Deze variëteiten zijn de meest pretentieloze, gemakkelijk te verzorgen en winterhard..
Planten en groeien
Het planten van zaailingen kan het beste worden gedaan in de tweede helft van juni-juli, wanneer de dreiging van vorst voorbij is en de grond opwarmt tot +15 ˚С. Voor het planten moet je de zonnigste plek op de site kiezen, vanwaar de zon de hele dag niet weggaat. Op de plaats waar de druiven worden geplant, moet de grond los, voedzaam, vocht- en luchtdoorlatend zijn.
Voor elke struik is een voederruimte van minimaal 1 m2 voorzien. Enkele struiken kunnen worden geplant in kuilen van 1 x 1 x 1 m. Als u van plan bent struiken op een rij te planten, moet u een greppel van 1 m breed en diep maken. De lengte wordt berekend door het aantal struiken: minimaal 1 m voor elke plant. De beste locatie voor de greppel is van noord naar zuid. Op de bodem van een put of greppel is het noodzakelijk om drainage te regelen: leg 20-30 cm grote stenen, kasseien. Giet er een laag van 10-15 cm geëxpandeerde klei of fijn grind op. Vul de rest van het gat met een mengsel van zand (of vermiculiet), volwassen humus en tuingrond. Aan dit mengsel kunnen fosfor- en kalimeststoffen, houtas worden toegevoegd..
Het plantgat wordt 2 maanden voor het planten van zaailingen, rond maart-april, voorbereid. De put moet meerdere keren worden bewaterd, zodat de grond erin bezinkt en verdicht wordt. De grond mag de randen niet 20 cm bereiken. Volgend jaar moet het gat tot de top worden gevuld met aarde en tegelijkertijd moeten de druiven worden opgestapeld tot een hoogte van 30 cm.De struiken die in de greppel groeien, moeten worden opgestapeld op de manier van aardappelen – met een kam. Met deze techniek kun je warmte verzamelen in de grond rond de struiken..
Voor een zaailing wordt een klein gat in het midden van het voorbereide gat gegraven, bewaterd met water en worden druiven geplant. De grond rond de zaailing wordt verdicht. Water als de grond opdroogt, maar niet erg overvloedig. Wanneer de zaailing begint te groeien, wordt de watergift gestopt – de druiven hebben voldoende water in de grond. In totaal moet er in de zomer 2-3 overvloedig water worden gegeven..
Gebruik geen stationaire kassen voor het planten van druiven, omdat de plant een sneeuwschuilplaats nodig heeft voor een succesvolle overwintering..
In de eerste, en soms in de tweede, worden druivenzaailingen niet gesnoeid. Ze moeten wortelmassa krijgen en 1-2 wijnstokken groeien van minstens een meter lang. Om dit te doen, worden de sterkste scheuten gekozen uit de zaailing en de rest wordt uitgebroken zoals ze verschijnen. Het is mogelijk om één extra shoot te laten tot de herfst – een reserve. In de herfst wordt de zwakste wijnstok verwijderd.
Als er nog maar één scheut op het handvat over was, moet een sterke stiefzoon er dichter bij de basis op worden gelaten en samen met de hoofdwijnstok worden geknepen. Volgend jaar zal deze stiefzoon de groeiende wijnstok inhalen. Er moet altijd één mannelijke scheut op de plant blijven – voor bestuiving.
Druivenverwerking in de zomer omvat water geven, knijpen, jagen (de toppen van de wijnstokken knijpen), de grond mulchen. Water geven moet bij de wortel worden gedaan met veel water, zodat de grond goed verzadigd is. Geef de druiven geen water over het gebladerte, vooral niet in de hitte. Het is heel goed om groenbemester in de buurt van de struiken te zaaien, het overwoekerde gemaaid gras kan daar worden achtergelaten om de grond te mulchen – deze is dol op druiven. In juli moet het werk in de wijngaard gericht zijn op het beschermen van planten tegen schimmelziekten. Aan het begin van de maand moet topdressing worden gedaan met complexe mest.
Druiven vormen altijd veel meer knoppen en fruitclusters dan ze kunnen “voeden”. Als ze allemaal mogen rijpen, zal de struik snel verzwakken en zullen de bessen erop klein worden. En voor de korte Oeral-zomer zullen ze gewoon niet op tijd rijpen. Daarom moet een deel van de borstels van de druiven worden verwijderd. Gewoonlijk blijven er 3-4 eierstokken over per wijnstok. Als twee borstels naast elkaar zijn gegroeid, wordt de kleinere en zwakkere verwijderd. Of je kunt alle borstels laten bestuiven en vastbinden, en pas dan de zwakke en zeldzame trossen verwijderen.
Tijdens het rijpen van de bessen moeten ze zorgvuldig worden onderzocht en beschadigd en ziek worden verwijderd. In september moeten de bladeren geleidelijk van de fruitrank worden verwijderd om de bessen aan de zon bloot te stellen. Pluk niet alle bladeren tegelijk – dit kan leiden tot zonnebrand van de tros en de wijnstokken..
Naarmate de wijnstokken groeien en de bessen rijpen, worden de druiven verstevigd op een steun. Het kan een paal zijn met dwarsbalken, een latwerk, een tuinhuisje.
Druiven snoeien
Het snoeien van de wijnstokken is essentieel om de opbrengst te verhogen en ook om je beter voor te bereiden op de winter. Snoeien gebeurt het hele seizoen (uitbrekende stiefkinderen) en in de herfst. Snoeien in de herfst gebeurt na de oogst, met het begin van de eerste nachtvorst.
Veel aspirant-telers stellen de vraag: hoe druiven snoeien in de zomer? Snoeien in de zomer omvat:
- Snoeien van de uiteinden van de wijnstokken die in de winter zijn opgedroogd.
- Verwijdering van zwakke en zeldzame eierstokken.
- Regelmatige verwijdering van stiefkinderen en zwakke scheuten.
- Munten (knijpen) van half juli tot eind augustus.
- Verduidelijking van de kroon in september – verwijdering van een deel van de bladeren. Bladeren die de rijpingsborstels in de schaduw stellen, onderste bladeren, evenals oude en zieke bladeren worden verwijderd.
Met behulp van herfstsnoei worden fruitranken (mouwen) en vervangende scheuten gevormd. Voor de Oeral is het meest optimale een standaard waaiersnit voor vier mouwen. Op de stam worden vier wijnstokken gevormd met een fruitzone en vervangende scheuten (knopen) aan de basis.
Voor de eerste keer worden de wijnstokken en de verlaten stiefzoon (indien aanwezig) op een lengte van 4-6 knoppen gesneden, waarbij alle stiefzonen, antennes en bladeren worden verwijderd. Vervolgens worden de wijnstokken horizontaal boven de grond geprikt als beschutting voor de winter..
In het tweede jaar zullen uit de overgebleven knoppen nieuwe scheuten ontstaan. Hiervan blijven de 4 sterkste over (2 op elke wijnstok) en de rest wordt verwijderd. Tegen de herfst zullen zich jonge wijnstokken ontwikkelen uit deze scheuten, die volgend jaar al in staat zullen zijn om de eerste oogst te behagen..
Het meest productieve deel van de fruitrank bevindt zich in het midden. Dit moet worden onthouden bij het kort snoeien in de herfst en 8-10 knoppen erop laten. In het voorjaar, aan de basis van elke dergelijke wijnstok, is het noodzakelijk om een sterke scheut achter te laten, die zich in de zomer zal ontwikkelen en een vervangende scheut voor de vruchtbare wijnstok zal worden. Na 3-4 jaar vruchtvorming worden de wijnstokken in de herfst uitgesneden, waarbij een kleine stronk achterblijft en vervangen door de jonge die achterblijven. Zo kunnen 3-4 jaar oude wijnstokken groeien op ontwikkelde wortels, met een nummering van twee tot drie decennia..
Je kunt de procedure voor het snoeien van druiven in de herfst in de video zien:
Druiven onderdak voor de winter
Druiven onderdak bieden voor de winter is een verantwoorde aangelegenheid. De veiligheid van de struiken en de oogst voor het volgende jaar zijn afhankelijk van de kwaliteit van de opvang. Het is onmogelijk om de druiven te wond te bedekken, omdat tijdens het opwarmen schimmel zich op de knoppen kan vormen en ze vernietigen. Het is noodzakelijk om de druiven te bedekken wanneer de luchttemperatuur daalt tot -5 ˚С en de bovenste laag van de grond bevriest. In de zuidelijke Oeral is dit meestal half november. De knoppen van druiven, vooral van gezoneerde variëteiten, zijn bestand tegen vorst tot -20 ˚С, en daarom zullen ze rustig aan deze periode voldoen.
De wijnstokken mogen niet direct op de grond worden gelegd, anders kunnen ze in de lente nat worden als de grond ontdooit. Het is het beste om ze op een houten latwerk of op een laag droge dennennaalden te plaatsen. Van bovenaf moeten ze bedekt zijn met dennen- of vuren vuren takken, niet-geweven materiaal in meerdere lagen, zeildoek. Als de struiken klein zijn, kunt u de volgende beschuttingsmethode gebruiken: rol de wijnstokken in een ring, leg ze op een laag droge naalden en bedek ze met een houten kist of emmer. Top de kist af met vuren takken of een dikke laag stro.
De bovenste deklaag is een folie, dakleer of leisteen. Daarna is het wachten op de sneeuw. De Oeral-winter kan zowel in overvloed als in schaarste sneeuw brengen. In elk geval moet tegen de tijd van strenge vorst de dikte van de sneeuwbedekking op de druivenschuilplaats minimaal 40 cm zijn, met een dergelijk sneeuwniveau kan de temperatuur in de schuilplaats gedurende de winter constant worden gehouden. Als er niet genoeg sneeuw is, is het beter om het speciaal op de wijngaard te verwarmen..
In het voorjaar, onmiddellijk nadat de sneeuw is gesmolten, moet de beschutting worden geopend om de toevoer van frisse lucht naar de wijnstokken te garanderen. Vóór het begin van de sapstroom zijn druivenknoppen niet bang voor vorst, maar ze moeten worden bedekt met niet-geweven materiaal of vuren takken van zonnebrand.
Met het begin van de sapstroom moeten de druiven, vooral ‘s nachts, weer worden afgedekt. Wijnstokken die overlopen van sap kunnen sterven als de vorst ze in ijs verandert. De schuilplaats mag pas volledig worden verwijderd na het einde van de terugkeervorst. Tegen die tijd hebben nieuwe scheuten aan de wijnstokken de tijd om 15-20 cm te groeien.Wanneer de wijnstokken op de hekjes worden verstevigd, kan een deel van de jonge scheuten worden afgebroken. Daarom is het bij een korte herfstsnoei noodzakelijk om nog 2-3 knoppen te laten – voor de verzekering.
Ondanks de strenge winters en korte zomers, is de Oeral tegenwoordig een zeer geschikte plaats voor het verbouwen van druiven. Door de inspanningen van liefhebbers van zonnige bessen in de regio is het mogelijk om vrij hoge opbrengsten te behalen.