Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Het is moeilijk om het belang van druiven in het leven van een moderne persoon en de hele mensheid te overschatten. Het werd een van de eerste landbouwgewassen, wijn en azijn hebben sinds de oudheid een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van handel en scheepvaart. Veel historische feiten en gebeurtenissen worden geassocieerd met druiven. Het is onmogelijk om alles over druiven te vertellen, maar alleen al het feit dat een hele wetenschap zich bezighoudt met planten en de teelt ervan – ampelografie, verdient aandacht en respect..
Volgens de werken van N.I. Vavilov werden de Aziatische regio en het Midden-Oosten de geboorteplaats van deze cultuur en het centrum van de ontwikkeling van de wijnbouw. Hier groeit nog steeds het grootste aantal nog slecht bestudeerde in het wild groeiende druivensoorten. Hier, in Georgië, werd bewijs gevonden van het bestaan van wijnbereiding daterend uit het VI millennium voor Christus.
Sindsdien is de distributiezone van de warmteminnende cultuur aanzienlijk uitgebreid. En vandaag de dag kan de wijnstok alleen op het Antarctische continent worden gevonden. In totaal wordt wereldwijd meer dan 10 miljoen hectare bestemd voor wijn en tafeldruiven. Met de ontwikkeling van veredelings- en industriële technologieën worden druivenrassen steeds belangrijker, niet alleen voor de wijnbereiding, maar ook voor vers gebruik, voor de productie van sappen en rozijnen..
Indeling van druiven: soorten en herkomst
In totaal zijn er in het geslacht Vitis, volgens de bestaande classificatie, meer dan zeven dozijn soorten, verdeeld in drie groepen:
- Europees-Aziatisch;
- Oost-Aziatisch;
- Noord Amerikaan.
De Europees-Aziatische groep is in feite een soort van Vitis vinifera, waarvan de gecultiveerde ondersoort het grootste aantal technische en tafeldruivenrassen heeft opgeleverd die er tegenwoordig zijn. Ze zijn, volgens de classificatie van A.M. Negrul, verdeeld in drie geografische groepen:
- orientalis – oosters;
- occidentalis – West-Europees;
- pontica – afkomstig van de kust van de Zwarte Zee.
Van de 28 soorten die deel uitmaken van de Amerikaanse groep, zijn er drie bekend en gekweekt. Tegelijkertijd is Vitis labrusca niet alleen de voorouder van de meeste Amerikaanse variëteiten, maar ook de soort waarvan de nakomelingen, vanwege hun pretentie en productiviteit, de meest voorkomende ter wereld zijn. Bessen van dit type zijn gemakkelijk te herkennen aan hun eigenaardige smaak, die vaak “vos” of aardbei wordt genoemd. Een voorbeeld van de meest voorkomende natuurlijke hybride van het Europese en Amerikaanse type is de technische druivensoort Isabella, waarvan de geschiedenis bijna twee eeuwen teruggaat..
De grootste Oost-Aziatische druivengroep omvat 44 soorten, waarvan er slechts één is bestudeerd en gebruikt in de wijnbouw. Dit is Vitis amurensis – Amur-druif.
Tegenwoordig worden op professionele en amateurboerderijen struiken gekweekt, die ronde en langwerpige bessen in alle tinten geven, van bijna zwart en paars tot ambergeel en groenachtig.
Bovendien zijn witte druiven ook het resultaat van selectiewerk, maar uitgevoerd door de natuur zelf. Alle wilde druivensoorten produceren donkere bessen, maar als gevolg van een spontane mutatie, die zich met succes heeft gevestigd, hebben sommige planten het vermogen verloren om anthocyaninekleurende vruchten te produceren. Zo ontstonden witte druivenrassen..
Druiven zijn echter niet alleen een plant die sappige bessen produceert, maar ook een spectaculaire decoratieve liaan. Daarom worden bepaalde soorten, bijvoorbeeld Amoer- en meisjesdruiven, evenals Isabella actief gebruikt in landschapsontwerp en tuinieren. Er zijn zelfs binnendruiven. Dit is een verre verwant van de gecultiveerde vertegenwoordigers van het geslacht Vitis – cissis, in de vorm van de bladeren en het uiterlijk van de struik die lijkt op hun vruchtdragende tegenhangers.
Moderne druivenrassen en selectie van nieuwe rassen
Als we het hebben over de bestaande druivensoorten, waarvan de bessen al lang en stevig het menselijk leven zijn binnengekomen, dan zijn er meer dan 20 duizend in de wereld, en de overgrote meerderheid zijn hybriden, in het genotype waarvan er Europese gecultiveerde druiven zijn, Amerikaanse Labrusca- en Amoer-soorten.
Elk van deze soorten heeft zijn eigen voor- en nadelen, daarom werken fokkers actief om de beste eigenschappen te benadrukken en nieuwe tafel- en technische druivenrassen te verkrijgen:
- met hoge winterhardheid;
- met een grote, zoete of pitloze bes;
- met eerdere rijpingsperioden;
- met overvloedige regelmatige oogsten;
- met goede weerstand tegen ziekten en plagen.
In het midden van de vorige eeuw was Michurin in staat om stabiele hybriden van winterharde Amoer-druiven en pretentieloze Amerikaanse variëteiten te verkrijgen, veel van de vroege druivensoorten die werden gebruikt en nog steeds worden, waardoor het mogelijk werd om de grenzen van de wijnbouw aanzienlijk te verleggen in de Sovjet Unie.
Meer dan de helft van de regio’s waar druiven in Rusland worden verbouwd, is geclassificeerd als zones met een sterk landklimaat.
Dit betekent dat de wijnstok bestand moet zijn tegen:
- strenge winters;
- vorst, onvermijdelijk in de lente en de herfst;
- gebrek aan vocht in de lente- en zomermaanden;
- vroege regenseizoen, tijdens het rijpen of oogsten.
Op basis van de variëteiten die in de Sovjetjaren zijn verkregen, zijn vorstbestendige druivenrassen zoals Codryanka, Vostorg, Original, die zelf al “ouders” zijn geworden voor verschillende generaties vruchtbare hybriden, gefokt.
Rijpingsvoorwaarden van druiven
Het belangrijkste probleem wordt beschouwd als het probleem van het verkrijgen van druivenrassen voor wijn- en dessertdoeleinden, met een kort groeiseizoen..
Er is een mening dat het vermogen van een plant om snel een gewas te vormen afhangt van vele factoren, waarvan de belangrijkste genetische aanleg is. In verschillende klimatologische en weersomstandigheden kunnen druiven van dezelfde variëteit echter een oogst opleveren met een tijdsverschil van 1-2 weken..
Bovendien zijn er significante verschillen in fenotype tussen variëteiten van noordelijke en zuidelijke oorsprong. Een vroeg druivenras van noordelijke oorsprong geeft bijvoorbeeld niet alleen in korte tijd een zoete bes, maar heeft ook tijd om zich voor te bereiden op de winter. Tijdens het groeiseizoen rijpt de wijnstok. Zuidelijke variëteiten met dezelfde rijpingsperioden kunnen vaak niet opscheppen over zo’n eigenschap, hun wijnstok rijpt na het oogsten van de trossen. En in rijpe bessen zijn vaak ongevormde zaden zichtbaar..
De periode vanaf het moment dat de knoppen barsten tot het begin van rijpheid van bessen in variëteiten van verschillende rijpheid is:
- zeer vroege rijping 105-115 dagen;
- vroege rijping 115-125 dagen;
- gemiddelde rijping 125-130 dagen;
- medium late rijping 130-140 dagen;
- late rijping 140-145 dagen;
- zeer late rijping meer dan 145 dagen.
Toegegeven, er zijn al zeer vroege druivenrassen die, onder gunstige groeiomstandigheden, klaar zijn om te oogsten in 90-95 of zelfs 85 dagen..
Vorstbestendigheid van druiven
Maar zelfs bij het kweken van rassen met korte groeiperiodes is het onmogelijk om een significante oogst te behalen als de planten niet over de vereiste winterhardheid beschikken en niet kunnen overleven tijdens seizoensvorst en winterkoud weer. Vorstbestendige druivenrassen zijn onmisbaar in Russische omstandigheden met een landklimaat, waar, naast hete zomers en in de zuidelijke regio’s, de winters nogal streng zijn.
Volgens de geaccepteerde classificatie zijn variëteiten onderverdeeld in vier groepen:
- zwak resistent, overwinterend bij temperaturen van -15 tot -17 ° C;
- medium resistent, bestand tegen koude temperaturen van –18 tot –22 ° C;
- met verhoogde weerstand, overlevend bij vorst van -23 tot -27 ° C;
- zeer vorstbestendig, bestand tegen temperaturen van –28 tot –35 ° C.
Interessant is dat het vermogen van druiven om kou te weerstaan in de loop van het jaar kan veranderen..
Tijdens de periode van intensieve groei kan een plotselinge koudegolf tot -3 ° C de struiken van zelfs vorstbestendige druivensoorten volledig vernietigen, die deze eigenschap in de zomer praktisch verliezen. De scheuten worden op dit moment bewaterd met sappen, verhouting is onbeduidend en de plant heeft geen beschermende stoffen en reserves. In de herfst groeit de winterhardheid en bereikt deze een maximum in januari. Tegelijkertijd is meerjarig hout beter beschermd dan eenjarige scheuten. En de plek waar de telg en onderstam samen groeien is het meest gevoelig..
Bij het kweken van niet-bedekkende druivenrassen moet er rekening mee worden gehouden dat de knoppen aan de struik ook een andere mate van bescherming tegen de kou hebben:
- Slapende nieren zijn veiliger.
- Op de tweede plaats staan de vervangende laterale nieren.
- De centrale nieren worden het vaakst aangetast door vorst en winterkou.
Vorstbestendigheid van druivenrassen hangt niet alleen af van de meteorologische omstandigheden, maar ook van de locatie van de wijnstok in een bepaald gebied, de leeftijd, de mate van wintergereedheid, schade door ziekten en plagen.
Tafeldruivensoorten
Het meest actieve selectiewerk is het verkrijgen van nieuwe rassen, waarvan de bessen vers worden gebruikt. Het zijn tafeldruivensoorten die vandaag de dag de eerste plaats innemen in populariteit bij zowel amateurtuinders als professionele wijnbouwers..
Van de totale massa tafeldruiven is het gemakkelijk te onderscheiden aan de hand van een aantal kenmerken:
- de grootte en aantrekkelijke vorm van grote penselen;
- mooie kleur, vorm en grootte van bessen;
- uitgesproken aroma en smaak van rijp fruit.
Bij het kweken van dergelijke rassen wordt veel aandacht besteed aan het verminderen van de zuurgraad van bessen, opbrengsten en het verkrijgen van grote vruchten en gevulde borstels. Hierop zijn ook een aantal agrotechnische maatregelen gericht, die niet worden uitgevoerd op druivenrassen voor wijndoeleinden. Onder deze technieken:
- kunstmatige bestuiving;
- rantsoenering van borstels en bloeiwijzen;
- dunner wordende bessen op trossen;
- bladeren van schaduwborstels verwijderen.
De opbrengst en kwaliteit van de bessen van tafeldruivensoorten zijn ook afhankelijk van het klimaat, het reliëf en de grond waarop de wijnstok groeit..
Als eerder de oogst van tafeldruivenrassen praktisch niet werd opgeslagen, zijn er tegenwoordig variëteiten, zowel voor lokale consumptie als bestand tegen transport en zeer lange opslag.
Pitloze druivensoorten
Pitloze druivensoorten worden steeds populairder bij wijnboeren, waarvan de bessen ofwel volledig ontdaan zijn van zaden, of alleen hun beginselen hebben. Dergelijke bessen zijn niet alleen vers gevraagd, sappen worden gemaakt van druiven, vooral pitloze rozijnen worden gewaardeerd. Het gebrek aan zaden is een serieuze factor bij het aantrekken van consumenten, daarom breidt tot voor kort een kleine groep zich snel uit, aangevuld met hybriden en variëteiten van roze, zwarte en witte druiven met verschillende rijpingsperioden en doeleinden..
Het is algemeen aanvaard dat pitloze druiven worden vertegenwoordigd door twee soorten:
- rozijnen behorend tot de oostelijke druivengroep;
- korinka behorend tot de groep van het Zwarte Zeebekken.
Het is Kishmish dat wordt beschouwd als een van de meest massieve variëteiten ter wereld. Maar als in de winkelrekken druiven met vrij kleine, maar extreem zoete bessen nog steeds vaker worden gevonden, bieden veredelaars tegenwoordig al vroege druivenrassen zonder been met grote vruchten van zwart, wit en roze..
Technische druivensoorten
Aangezien druiven van technische variëteiten bedoeld zijn voor verwerking, is het belangrijkste onderscheidende kenmerk het sapgehalte. De hoeveelheid sap die wordt verkregen uit de bessen van technische of wijndruivensoorten kan 75-85% bedragen. De tweede belangrijke indicator is de verhouding van de massa van de kam en het gewicht van de bessen op de borstel. Hoe dichter de borstel en hoe minder gewicht op de kam, hoe waardevoller de grondstof.
Tegelijkertijd zijn het uiterlijk van de tros, de harmonie van kleur en de grootte van de vrucht niet zo belangrijk. Er wordt veel meer aandacht besteed aan de mechanische en chemische samenstelling van bessen, het suikergehalte en de zuurgraad, waarvan het type en de kwaliteit van de producten zullen afhangen. Het verkrijgen van een behoorlijke oogst van technische druiven hangt niet alleen af van de genetische en biologische kenmerken van de plant, maar ook van de groeiomstandigheden. Niet voor niets zijn er wijngaarden die al eeuwenlang bestaan en bekend staan om hun uitstekende wijn..
Kenners zijn zich er terdege van bewust dat de kwaliteit van de wijn en het boeket, naast het geografische en klimatologische aspect, wordt beïnvloed door de specifieke locatie van de wijnstok. De kleurverzadiging van de bessen van wijndruivenrassen is bijvoorbeeld direct afhankelijk van de verlichting, de richting van de rijen en de geometrie van de helling waarop de struiken groeien. Door de unieke kenmerken van individuele variëteiten, bijvoorbeeld een vleugje smaak, zoals Cabernet, of aroma, zoals bestaande variëteiten en hybriden van Muscat, slagen wijnmakers erin interessant te worden, in tegenstelling tot andere wijnen en dranken..
Als tafeldruivenrassen meestal niet aan een bepaalde plaats gebonden zijn, dan is voor technische rassen de indeling in inheems en geïntroduceerd relevant. Bovendien worden lokale variëteiten van technische druiven zeer gewaardeerd en zijn ze grondstoffen voor de vervaardiging van soms unieke wijnmerken, waarvan de productie in een ander gebied eenvoudigweg onmogelijk is..