Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Wilde ganzen zijn grote watervogels die op het noordelijk halfrond voorkomen, meestal in de buurt van zoetwaterlichamen. Dit zijn trekvogels. Ze kiezen zuidelijke territoria om te overwinteren, gelegen op een aanzienlijke afstand van broedplaatsen. Elke soort heeft zijn eigen manier van leven. Grijze ganzen nestelen in bossen, in de buurt van meren en rivieren, en halfdwergganzen en klauwganzen – in steppen en savannes.
De toendra van Europa, Azië, de landen van Noord-Amerika – dit is waar wilde ganzen het vaakst leven. Maar ze zijn ook te vinden in Australië, Afrika en Zuid-Amerika..
Beschrijving en levensstijl van wilde ganzen
Er zijn veel oude fossielen van echte ganzen gevonden in Noord-Amerika, die ongeveer 10 miljoen jaar geleden in het Mioceen verschenen. In een van de regio’s van Midden-Italië werden fossielen gevonden, wat erop wijst dat er al heel lang een prehistorische voorouder van de gans, die niet kon vliegen, bestond. Zijn lengte was ongeveer 1,5 m.
Moderne wilde ganzen zijn, in tegenstelling tot gedomesticeerde ganzen, monogaam. Maar ze kunnen alleen tijdens de broedperiode als territoriaal worden beschouwd. Ganzen die in paren leven, zijn dominanter en beter gevoed, wat leidt tot een toename van het aantal kuikens.
Ganzen zoemen tijdens de vlucht, zodat alle leden van de kudde te allen tijde hun V-vorm behouden, waardoor het gebruik van luchtstromen mogelijk is om energie te besparen.
Seksueel dimorfisme wordt waargenomen bij bijna alle soorten wilde ganzen. Soms zijn de verschillen behoorlijk groot:
- Mannelijke ganzen (ganzen) zijn 10-15% groter dan vrouwtjes.
- Ganzen hebben een langere en dikkere nek, bovendien is hij constant gespannen..
- Het lichaamsgewicht van ganzen is lager dan dat van mannetjes..
- Ganders zijn agressief en actief, vrouwtjes zijn kalm, minder strijdlustig.
- Mannetjes hebben lage, hese stemmen. Ze lijken te “bazuinen”. Ganzen maken stemhebbende en langgerekte geluiden.
Bij wilde ganzen is de kleur van het verenkleed bij beide geslachten hetzelfde. De lengte van de nek is altijd kleiner dan de lengte van het lichaam. De snavel is aangepast voor het voeden met zegge en gras. Ganzen creëren paren voor het leven, die zich verenigen in koppels. Voordat het leggen begint, worden eenvoudige nesten direct op de grond gebouwd. De gans broedt eieren alleen uit, het mannetje beschermt haar. De kuikens brengen hun eerste zomer onder toezicht van hun ouders door. De levensduur van wilde ganzen in natuurlijke omstandigheden is van 10 tot 15 jaar. In gevangenschap zijn wilde ganzen gemakkelijker, ze hoeven niet bang te zijn voor roofdieren, dus ze leven ongeveer 30 jaar.
Ganzen vliegen op een hoogte van maximaal 1.000 m, alleen in koppels, met een snelheid van 22 m / s. Hoewel individuele individuen veel hoger kunnen klimmen. Het bereik van een seizoensvlucht is gemiddeld ongeveer 1.000 km.
Wilde ganzen proberen nesten te bouwen in de buurt van valken en buizerds, omdat ze het hele territorium beschermen tegen roofdieren.
Wilde ganzen: de meest populaire soort
Er zijn veel verschillende soorten ganzen bekend. Ze vliegen en zwemmen allemaal goed. Maar ze hebben ook enkele verschillen in gedrag, plaatsen die zijn gekozen om te nestelen, evenals habitat..
Grijze wilde gans
De grauwe gans heeft van nature een dichte bouw en kan tot 5 kilogram wegen. In het wild gedragen deze vogels zich agressief – op parkeerplaatsen maken ze vaak lawaai en jagen andere vogels binnen een straal van 150-200 meter weg. Met behulp van hun kracht vernietigen grijze ganzen vaak nesten van kleinere vogels, waarbij ze vaak hun ouders doden. Vooral wilde eenden hebben hier last van, die zich niet kunnen verdedigen tegen krachtige slagen..
Mannetjes en vrouwtjes hebben dezelfde grijsbruine kleur, hetzelfde wordt gevonden bij gewone, gedomesticeerde ganzen. De bovenstaart is wit, terwijl de rug asgrauw is. De snavel en poten zijn meestal grijs-roze van kleur. De afwezigheid van een vlek op het voorhoofd maakt het gemakkelijk om hem te onderscheiden van de bokgans en de bokgans.
De grauwe gans leeft in uiterwaarden van rivieren en geeft ook de voorkeur aan meren en grote vijvers met struikgewas of riet. De aanwezigheid van een brede kustzone wordt een belangrijk punt..
Tijdens het broeden beginnen vogels een uiterst geheimzinnige manier van leven te leiden en hun karakteristieke “ha-gakan” is pas heel vroeg in de ochtend te horen, totdat het vrouwtje neerstrijkt op een nest gebouwd van de stengels van hetzelfde riet of riet. Op dit moment vervellen ze, waardoor ze de kans om te vliegen wordt ontnomen. De specifieke broedperiode is afhankelijk van het gebied, maar begint in de meeste gevallen in de eerste helft van april..
Graangewassen vormen de basis van het dieet van de grauwe gans. Tijdens de migratie worden ze een echte ramp voor boeren, en tijdens het nestelen beginnen ze regelmatig invallen op nabijgelegen velden te organiseren om te eten..
Grotgans
Holganzen zijn een niet-bestaande soort, ze komen niet in het wild voor. Ze kunnen ook worden opgevat als bergganzen. Ze wegen slechts tot 3 kg. Ze nestelen het liefst in de buurt van kustrotsen of in de buurt van bergrivieren, waar ze zich in overvloed kunnen voeden met weekdieren. Ze minachten ook geen granen. Ze worden in kleine colonnes gedragen of reizen alleen. Een van de beste vliegers, ze kunnen alle bergtoppen bereiken. Er waren gevallen waarin ze tot een hoogte van 10 km . konden stijgen.
Het uiterlijk is sierlijk, het verenkleed is grijsachtig met verdunningen in de vorm van zwarte strepen. De snavel en poten zijn grijs-oranje. Seksueel dimorfisme is niet uitgesproken, waardoor vrouwtjes en mannetjes niet verschillen in grootte, kleur of gewicht.
De levensstijl van deze soort ganzen is een uniek kenmerk geworden. Deze vogels brengen hun tijd het liefst op de grond door en houden buiten de voedertijd enige afstand van het water. Sterke benen zorgen ervoor dat de gans zelfverzekerd de overgang naar lange afstanden aankan, en hem in staat stellen om snel te rennen indien nodig.
Gembergans
Gemberganzen zijn een van de meest compacte soorten. Ze worden slechts 50 cm hoog en wegen niet meer dan 2 kg. Bovendien hebben ze seksueel dimorfisme – mannetjes zijn iets groter dan vrouwtjes. Hun structuur heeft veel overeenkomsten met de Magelhaense gans, maar het zijn totaal verschillende soorten. Het achterlijf is bruin, de kleine vleugel heeft een wit verenkleed, de middelste vleugel is al grijs en de grote vleugel wordt groen. Poten zijn bleker dan andere soorten, in de regel zijn ze geeloranje.
Rode ganzen leven in open weiden. Ze geven de voorkeur aan de kust. Tijdens het nestelen worden mannetjes ongelooflijk agressief en beginnen ze andere vogels over een groot gebied weg te jagen. Ze verdedigen hun territorium krachtig en staan altijd klaar om eventuele vijanden ervoor te bevechten..
Tijdens perioden buiten de broedseizoenen worden rode ganzen heel sociale vogels die zich in kleine kolonies of grote zwermen verplaatsen. Volgens statistieken zijn er in totaal 35 tot 60 duizend broedparen, waarvan meer dan de helft op de Falklandeilanden..
gans gans
De zemelen worden zwarte ganzen genoemd, maar hebben in de regel een witte kleur in hun kleur. En de roodhalsgans heeft ook een roodbruine gans. De vleugels van de Canadese ganzen zijn donkerbruin. Dit zijn kleine vogels, kleiner dan gewone ganzen, ze hebben een korte nek en een kleine snavel. Ze wegen niet meer dan 8 kg. Rassen in het noorden van Eurazië en Noord-Amerika. Alle soorten ganzen staan vermeld in het Rode Boek.
Hun levensstijl is hetzelfde als die van andere ganzen. Maar er is nog één uitzondering. Ganzen ganzen kakelen helemaal niet. De geluiden die ze maken zijn vrij abrupt en lijken op het geblaf van honden..
Witte gans
Het verenkleed van witte ganzen is sneeuwwit, de randen van de veren zijn dik zwart en de snavel en poten zijn roze. Vogels zijn het meest actief in de winter. In de Russische Federatie zijn ze te vinden op Chukotka, Wrangel Island en het noordoostelijke deel van Yakutia. Het gewicht van de vogels is ongeveer 3 kg, de lichaamslengte is 60-75 cm, de spanwijdte is 1,5 m.
Witte ganzen nestelen in het noordwesten van Groenland, het noordoosten van Siberië en het eiland Wrangel. Aan de vooravond van de winter vliegen ze weg. Een deel van de ganzenpopulatie overwintert in Californië (VS), terwijl de rest naar Canada gaat, meestal naar British Columbia.
Net als andere soorten ganzen vormen blanken permanente paren voor het leven. Tijdens het broedseizoen vormen ze broedkolonies. Begin juni leggen vrouwtjes 4 tot 6 eieren en blijven daar 21 dagen op zitten. Na 6 weken na het uitkomen staan de kuikens op de vleugel. Ze worden geslachtsrijp op de leeftijd van 3 jaar. Leef ongeveer 20 jaar.
Voornamelijk witte ganzen voeden zich met arctische grassen, zegges, jonge scheuten en bladeren van wilgen, verschillende mossen en korstmossen.
Noordelijke gans
De rietgans leeft in de noordelijke streken van ons land. Het nestelt voornamelijk in de toendra en bostoendra, tussen bosmeren en moerassen. Er zijn geen broedplaatsen op jonge breedtegraden, daarom wordt deze vogel de noordelijke gans genoemd..
Taartganzen zijn kleiner dan grauwe ganzen. Hun lichaamslengte is gemiddeld ongeveer 70 cm, het gewicht van het mannetje is 4,5 kg, het vrouwtje is ongeveer 3 kg. De kleur van het verenkleed is bruingrijs, met mannetjes en vrouwtjes van dezelfde kleur. De snavel is zwart, met een feloranje streep in het midden. Ongeveer in oktober vliegt de rietgans naar de winter in warme landen, Oost-Azië, de kust van de Kaspische Zee en West-Europa worden hun tijdelijke thuis. Ze vliegen enorme afstanden en stijgen behoorlijk hoog. Vluchten worden op elk moment van de dag gemaakt, zowel overdag als ‘s nachts. Ze geven de voorkeur aan plantaardig voedsel en bessen. Mag wintergewassen eten tijdens voorjaarsvluchten.
Bonenbonen keren niet eerder dan april of zelfs in mei terug naar hun thuisland, wanneer de sneeuw in de noordelijke regio’s bijna is gesmolten. Tijdens seizoensvluchten stoppen ze om uit te rusten. Meestal zijn dit dunbevolkte gebieden van Wit-Rusland, Rusland, Oekraïne.
Overdag grazen ganzen in de weilanden, knabbelen jong gras en ‘s avonds keren ze terug naar de stuwmeren. Het zijn uitstekende lopers en tijdens de rui kan alleen een snelle vlucht hen redden van roofdieren. En hoewel de boon niet kan vliegen totdat de veren groeien, maar tijdens deze periode zwemmen ze geweldig en duiken ze zelfs.