Spectaculaire schoonheid van esdoorn op elk moment van het jaar

Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47

Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80

Esdoorn. De gekrulde, weelderige kroon, het gebeeldhouwde blad en het majestueuze lichaam van de boom brachten veel dichters en rijmschrijvers ertoe echte hits te componeren. Tot nu toe luisteren miljoenen naar deze liedjes en zingen ze. Meer dan de helft van de 150 variëteiten van deze vaste plant komt voor op het noordelijk halfrond. Ze worden vertegenwoordigd door grote struiken of enorme reuzen, die 40 m hoog worden, zoals een gebouw met 16 verdiepingen. De gemiddelde leeftijd van exemplaren is 200 jaar, met een grotere sterkte – 500.

De esdoorn verbaast iedereen met zijn originele gebladerte en dichte kroon. In de herfst bewonderen voorbijgangers het geelrode kleurencarnaval met verbazing, en in de lente – pluizige bloemen. Nadat u enkele soorten van de Sapindova-familie beter hebt leren kennen, kunt u een geschikte optie voor uw tuin kiezen. Lees over Tataarse kamperfoelie!

Een vaste plant wordt vermeerderd met zaailingen en stekken. In sommige gevallen worden zaden in de volle grond geplant tot een diepte van 10 cm. April is de beste tijd voor deze methode..

“Asbladig”, ook bekend als “Amerikaans”

Esdoorn werd eind 18e eeuw vanuit Noord-Amerika (VS en Canada) naar Rusland gebracht. Daarom is het ras ideaal om wortel te schieten in ruime en zonnige gebieden. Als de grond voedzaam en vochtig is, wordt de stam uitgerekt tot 20-23 m. De eigenaardigheid van de cultuur is de ongelooflijke vitaliteit. Het sterke wortelstelsel produceert veel gezwellen. Als gevolg hiervan verschijnen er nieuwe exposities rond de boom, die hele bosjes vormen. Hetzelfde resultaat wordt geproduceerd door zaden die in de herfst rijpen. Ze worden gepresenteerd in de vorm van koraalduivels en lijken op miniatuur deltavliegers. In het wild wordt de plant tot 100 jaar oud..

Een soort Amerikaanse esdoorn verschilt van andere vertegenwoordigers:

De vorm van de bladeren. Het heeft een complexe structuur, aangezien 3-5 platen zich op één tak bevinden. Hun onderkant is bedekt met fijn dons en de buitenkant is glad, maar met een donkerdere kleur. Puntig blad met gekartelde randen doet enigszins denken aan essen.
“Agressief karakter.” Naturalisten noemen het ook wel een winterharde wiet. Het groeit en vermenigvuldigt zich zo snel dat het alle buren van de site verdringt. In dit geval helpt zelfs minderen niet..
Takken. De stam laat lange, spreidende scheuten los. Ze zijn er in zowel groene als olijftinten met een rode tint. De verharde takken zijn bedekt met een blauwachtige of paarse bloei.

Esdoorn is bestand tegen plotselinge temperatuurveranderingen, tot -35 ° C. Voelt zich prettig in grote stedelijke gebieden met gasverontreinigde lucht. Vanwege het feit dat het hout erg kwetsbaar is en de stam gebogen en kort is, wordt het niet gebruikt in landschapsarchitectuur. Deze soort wordt voornamelijk aangeplant om snel groen op het terrein te kunnen planten..

Eén boom heeft zowel mannelijke als vrouwelijke bloeiwijzen. De eerste worden gepresenteerd in de vorm van hangende bosjes met rode helmknoppen, en de laatste worden weergegeven door groene borstels..

“Holly” – het belangrijkste is om niet gewond te raken

De cultuur wordt zo genoemd omdat de brede bladeren (tot 18 cm in diameter) scherpe randen hebben. Hun uiterlijk lijkt op een menselijke handpalm met vijf vingers. Alleen een plant heeft bladen met uitgesproken nerven. Er waait een lichte bries en het bos explodeert in een daverend applaus. Zo’n spektakel ziet er vooral indrukwekkend uit in de herfst, wanneer de bomen gekleed zijn in rode en bordeauxrode “jurken”.

Het is de moeite waard om aan de botanische beschrijving toe te voegen:

maximale hoogte – 30 m;
de schors van jonge zaailingen is roodgrijs met fijne groeven en wordt na verloop van tijd lichter;
groene bloeiwijzen met een citroentint bevinden zich op de schilden die de kroon gedurende 10 dagen in mei sieren;
in het 17e jaar begint vruchten af te werpen in de vorm van koraalduivels met twee platte zaden.

Noorse esdoorn groeit het liefst alleen krachtig op licht zure, vochtige, vruchtbare en losse grond. Hoewel het ras fotofiel is, is het nog steeds trouw aan halfschaduwrijke gebieden. In dergelijke omstandigheden plant de boom zich voort door zaden, maar ook door scheuten. Tuinders hebben met succes enttechnieken gebruikt om hun plantages uit te breiden. De eerste drie jaar is er sprake van een actieve groei. Tijdens deze periode worden ze getransplanteerd..

Bij het kiezen van een zaailing moet je letten op de variëteit van Drummand Noorse esdoorn. De kroon heeft een ongewone kleur.. Het bestaat uit veel groen blad met een wit/lichtgroene rand. Zo’n tentoonstelling wordt een exclusief voorbeeld van een lokaal park of tuin..

Gebladerte heeft vaak bruine, waterige vlekken veroorzaakt door schimmelsporen. Coral spotting beïnvloedt ook de schors. Als je zieke takken en beschadigde gebieden niet afsnijdt, zal de boom uiteindelijk sterven. Secties worden behandeld met een ontsmettingsmiddel.

“Sferisch” als een wereldbol

Om een stijlvol landschapsinterieur te creëren, is bolvormig esdoorn geschikt. Het hoeft niet te worden gesnoeid, omdat het een ronde vorm krijgt naarmate het groeit. De kruin van de boom is zo dicht dat hij geen daglicht doorlaat. Het groeit breder (tot 5 m). In de zomer zal zo’n steegje voorbijgangers verrukken met verschillende tinten groen en in de herfst – geel. Gecombineerd met donkere bast ziet de originele bladbal er ongelooflijk uit.

Net als alle andere soorten hulst, stelt de cultuur veel eisen aan de grondkeuze. Op zure, zanderige, zure en arme gronden verdroogt de boom. Te verdichte gebieden hebben ook een negatief effect op het vertakte wortelstelsel..

Soms verschijnen er takken die verkeerd groeien. Ze moeten onmiddellijk worden verwijderd. Dit geldt ook voor droge, zieke delen van de plant..

Geweldig “zwart”

Ook in de natuur blijven de klassiekers altijd onveranderd. Zwarte esdoorn is hier een levendige bevestiging van. De tweede naam van deze “knappe” is “Royal Red” of koninklijk rood. Een bosje / steegje van jonge zaailingen is in staat om van een eenvoudig landgoed een keizerlijk kasteel te maken. De karmozijnrode kroon bereikt een breedte van 10 meter, op een hoogte van 15 m.In de lente en de herfst krijgt hij een helderdere rode tint. In mei bloeien scharlakenrode bloeiwijzen met een lichte citroentint aan de boom, waarna koraalduivels verschijnen.

De Royal Red-variëteit is erg kieskeurig wat betreft groeiomstandigheden:

fotofiel;
droogt op met een gebrek aan vocht;
begint te rotten in moerassige gebieden;
hij heeft alleen lichte en zanderige leembodems nodig.

De zwarte esdoorn behoort tot het geslacht Holly. Daarom is de vorm en snede van de bladeren hetzelfde – brede platen met 5-7 lobben. De cultuur wordt uitsluitend gebruikt voor landschapsdecoratie. De boom groeit 40 cm per jaar.

“Wit” – met een oor voor muziek

Viool, harp, gitaar en domras. Deze muziekinstrumenten zijn gemaakt van wit esdoornhout. Het heeft een mooie glanzende textuur. De platen zijn zo sterk dat ze mechanische belasting weerstaan en niet vervormen onder invloed van vocht. Ook wordt het materiaal veel gebruikt bij de vervaardiging van meubels, beslag en parket..

Naast dergelijke kenmerken merken natuuronderzoekers ook een aantal botanische kenmerken van de boom op:

hoogte 20-40 m;
het vertakte wortelstelsel bereikt een diepte van 1,5 meter;
de gladde bast is aanvankelijk grijs van kleur en wordt met de jaren donkerder en begint af te pellen;
rompomtrek – tot 1 meter;
blad (10-15 cm) met een smaragdgroene tint;
groenachtig gele bloeiwijzen (20-50 stuks op het dashboard) geven een geurig aroma af;
ronde zaden (elk 5-10 mm) bevinden zich in de koraalduivel.

Esdoorn plataan (een van de gebruikelijke namen) staat bekend om zijn brede en dichte kroon. De bladeren, takken, schors en bloemen hebben geneeskrachtige eigenschappen. Volgens één onderzoek kunnen met behulp van tincturen en afkooksels ongeveer 45 verschillende ziekten worden genezen..

Na de oogst wordt de bast in een speciale installatie bij 50°C gedroogd totdat hij loslaat. Grondstoffen mogen niet langer dan 3 jaar in kartonnen (geventileerde) dozen worden bewaard.

“Tatarsky” – de ware geest van de natie

De verbazingwekkende combinatie van rode bloeiwijzen en groene bladeren raakt de kern. Het uithoudingsvermogen van het ras is opvallend. De Tataarse esdoorn overleeft in strenge winters, hoewel de zuidelijke regio’s als zijn thuisland worden beschouwd. Hij verdraagt zeer goed droog weer. Zoute bodems en uitlaatgassen zijn zelden schadelijk voor de plant.

Deze variëteit trekt veel unieke kenmerken aan:

de maximale hoogte van een boom of struik is 10 m;
de schors is zwart en glad;
de dichte kroon heeft een bolvorm;
ovale bladeren met reliëfranden zijn felgroen geverfd en er is een donzige hoes op de aderen;
koraalduivels steken af tegen een groene achtergrond met een vurige rode tint.

Het ras is zeer aanpasbaar aan vele omstandigheden. De tuinman hoeft dus geen speciale plek voor de esdoorn te zoeken. Zoals alle gewassen groeit de Tataarse esdoorn het beste in open gebieden met lichte schaduw..

De plantkuil is middelgroot: de diepte is 50 cm en de breedte is 80 cm. De wortels groeien over het algemeen in de breedte, dus begraaf de zaailing niet te veel.

“Ginnala” – karmozijnrode herfst

De cultuur werd vanuit het Verre Oosten naar Europa gebracht. In Mongolië, China en Korea sieren hele bosjes van deze plant de oevers van stuwmeren, dus de middelste naam is rivieroever. De Ginnala-esdoorn behoort tot de klasse van struiken, hoewel de kroon zich tot 5 meter uitstrekt. Het neemt een conische vorm aan en ziet eruit als een uitgestrekte tent van 7 m lang.

De karakteristieke kenmerken van deze variëteit:

eerst heeft het een oranjegele kleur en later krijgt het een vurige rode tint;
bloeit (gedurende 21 dagen) met pastelkleurige pluimen die een aangename geur uitstralen;
langwerpig blad met drie lobben waarvan de langste 8 cm . is.

Als in de zomer de zaailingen elke week 20 liter water worden bewaterd, zal dit in een jaar tot 25 cm in groei en volume oplopen.In het herfst-lenteseizoen is deze hoeveelheid vloeistof voldoende voor een maand. Topdressing in de vorm van humus en minerale meststoffen zullen hierbij een sleutelrol spelen..

De wortels mogen niet te diep in de grond worden begraven. Vijf centimeter is de optimale grondhoogte bij de wortelhals.

“Japans” – het prototype van sakura

Een kleine, tentvormige boom wordt gebruikt als decoratie voor parken en tuinen. De felrode bladeren van een vaste plant staan prachtig in de stralen van de herfstzon. Afhankelijk van de hoek waaronder het licht valt, glinsteren ze in paars, roze of oranje. Deze vuurshow van Japanse esdoorn heeft het tot een favoriet van veel tuiniers gemaakt..

Voordat een tuinman zo’n luxe plant, is het belangrijk om te weten:

de zaailing groeit heel langzaam tot hij 3-5 m hoog wordt;
kies voor het planten alleen vochtige grond met een licht zure reactie;
het terrein moet goed verlicht en tochtvrij zijn;
de variëteit is aangepast om in een container te groeien;
hout verdraagt geen kalkbehandeling.

Bij warm weer wordt rode esdoorn heel vaak bewaterd – tot 15 liter per keer. Tot augustus wordt de zaailing gevoed met meststoffen en overvloedig geïrrigeerd. Luxe bladeren, die tot 13 bladen kunnen hebben, worden bij voorkeur bespoten. In dit geval mag het water niet in de grond stagneren. Naarmate het gewas groeit, wordt het gesnoeid om de kroon de gewenste vorm te geven..

Omdat het wortelstelsel heel dicht bij het oppervlak zit, is het belangrijk om een isolerende vlonder te maken. Door de grond rond de boom constant te egaliseren en het aanbod te vergroten, biedt de tuinman betrouwbare bescherming, zowel bij droogte als bij vorst.

“Canadees” – vereeuwigd op de munt en de vlag van het land

Omdat de vaste plant zoet sap produceert, wordt het ook wel suikeresdoorn genoemd. Duurzaam hout doet qua eigenschappen niet onder voor eik.

Het is de moeite waard om aan de beschrijving van deze soort toe te voegen dat:

de kroon is dik en breed;
een lichtgrijze stam heeft veel grove groeven, waaruit takken met een roodbruine kleur, glad met een lichte glans, aftakken;
de stam is hoger dan 40 m;
eenvoudig blad met 5 lobben aan lange bladstelen;
deze variëteit wordt als een lange lever beschouwd, omdat de leeftijd in eeuwen wordt berekend;
bloeiwijzen van de Canadese esdoorn worden verzameld in volumineuze penselen, bestaande uit 14 miniatuurbloemen.

Het is de moeite waard om te weten dat de oude takken van een vaste plant vrij kwetsbaar zijn, daarom breken ze bij harde wind of orkaan. Daarom wordt het in gesloten gebieden geplant. In de buurt kunnen er zowel eiken- als naaldsoorten zijn. Het dichte gebladerte is de thuisbasis van veel vogels, evenals bosbewoners..

Hoewel het ras rustig vorst verdraagt, moet het in de eerste levensjaren nog verpakt worden..

De suikervariëteit heeft een “naast familielid” – de zilveren esdoorn. Het verschilt van hem in een brede kroon, die tot 20 meter groeit. In dit geval bevinden de takken zich op een korte stam (2 m). De cultuur kreeg zijn unieke naam vanwege de verbazingwekkende structuur van de bladeren. Ze worden gepresenteerd in de vorm van 14 cm platen met 5 bladen. Het bovenste oppervlak is groen en het onderste is grijs met een delicate wollige coating. Als gevolg hiervan kunnen chaotische windstoten een boom in een zilveren zee veranderen. In de herfst verandert het beeld. De plant kleedt zich in een geeloranje “outfit” die in de ochtendzon brandt van het vuur.

“Veld” – gewoon exemplaar

Een onderscheidend kenmerk van de veldesdoorn is een ongebruikelijke bladvorm. Grote borden hebben 3 tot 5 ondiepe sneden. Lange (13 cm) bladstelen geven ze een geweldige uitstraling. Hierdoor wordt een volumetrische kroon gevormd (tot 8 m). Deze prachtige “hoed” rust op een dunne stam met een diameter van 60 cm In mei bloeien er kleine bloeiwijzen op en verrukken de ogen van de eigenaren gedurende ongeveer 15 dagen. Halverwege de herfst verschijnen zaden in plaats van de vruchten. In tegenstelling tot andere soorten heeft de koraalduivel van de veldsoort horizontaal geplaatste vleugels. Toch groeit de boom niet verder dan 15 meter.

Lente of herfst, jong of honderd jaar oud, esdoorn ziet er altijd charmant uit. Om deze reden kiezen tuinders alleen zijn permanente tentoonstelling van hun persoonlijke percelen..