Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Bij het noemen van heide vertegenwoordigen de inwoners van Schotland, Noorwegen en andere Noord-Europese landen kleine meerjarige struiken van 15 tot 50 cm hoog met scheuten die dicht beplant zijn met geschubde bladeren en kleine klokbloemen van roze of lila kleur.
Bosheide – een symbool van uithoudingsvermogen en geluk
Onder natuurlijke omstandigheden van een gematigd klimaat groeit gewone heide in uitgestrekte woestenijen en bosbranden, op veenmoerassen en langs rotsachtige hellingen. De plant is buitengewoon pretentieloos.
Op één plaats kan het tot 40-50 jaar bestaan en wordt het zelfs gevonden waar andere meerjarige gewassen gewoon niet kunnen overleven: in moerassen en arme zandgronden van naaldbossen.
Laagblijvende soorten bosheide sieren de magere flora in de toendra. Vanwege zijn pretentie en veerkracht eerden de Noren na onheuglijke tijden de bosheide om een symbool van het land te worden, maar in de tuinen van Europa begon pas in de 18e eeuw een inwoner van door de wind geblazen heuvels te verschijnen. In Rusland, waar tot 50 soorten van deze familie in het wild voorkomen, verscheen de heidetuin pas twintig jaar geleden op basis van de Botanische Tuin in Moskou..
In Schotland zou de gelukkige man witte heidebloemen hebben gezien.
Het is inderdaad bijna onmogelijk om wilde witte heide te zien in de uitgestrekte heidevelden, die een traditioneel herkenningspunt van het land zijn. Maar vandaag, wanneer de plant welverdiende belangstelling van tuinders heeft gewekt, zijn niet alleen struiken met kwastjes van witte bellen niet ongewoon, maar ook variëteiten met framboos, paars, geelachtig en oranje eenvoudig, evenals dubbele bloemen.
Tuinheide en verwante soorten
In de afgelopen 200 jaar hebben veredelaars honderden spectaculaire soorten decoratieve heide verkregen, die voorwaardelijk kunnen worden onderverdeeld in lage, middelgrote en hoge planten. Bovendien worden naast hen de naaste vertegenwoordigers van de heidefamilie actief gebruikt in landschapsarchitectuur, bijvoorbeeld erika en wilde rozemarijn, bessenstruiken zoals rode bosbes, duif en bosbes, evenals rododendrons.
Het dichtst bij de gewone heide zijn verschillende soorten erica die in de natuur leven van de Atlantische kust van Amerika tot de landen van Noord-Afrika. Wilde heide is ook te zien in de Aziatische regio, de Kaukasus en de Alpen..
Als de scheuten van bos en decoratieve heide niet langer worden dan 70 cm, dan zijn bepaalde soorten erika, bijvoorbeeld boomachtig, echte bomen, tot 5-7 meter hoog.
Een ander verschil tussen Erica en heide zijn naaldvormige kleine bladeren en langwerpige bloembekers. Echte heide verschilt van verwante soorten, niet alleen in uiterlijk, maar ook in de timing van het verschijnen van knoppen. Wanneer de heide bloeit, zijn de meeste sierbeplantingen in de tuin het groeiseizoen al aan het afronden en bereiden ze zich voor op de winter. In de middelste zone, alleen in de tweede helft van de zomer, en vaker in augustus, openen de bloemen zich op de struiken, die, afhankelijk van de variëteit, kunnen duren tot de vorming van sneeuwbedekking.
In verschillende Europese landen en Amerika is tuinheide een groenblijvend gewas. De plant verliest zijn decoratieve effect niet en verdraagt perfect milde winters met temperaturen tot +8 ° С.
Nadat de massale bloei voorbij is, blijft heide helder en misschien wel de enige decoratie van de tuin. In veel variëteiten zijn de scheuten gekleurd met alle kleuren van de regenboog, en het gele, bordeauxrode, paarse of zilverachtige blad van de decoratieve heide is duidelijk zichtbaar op het in de late herfst verkleurde gebied..
Voortplanting en aanplant van sier- en bosheide
Je kunt je favoriete variëteit van badstof, bordeaux of witte heide zowel met goed opkomende zaden als vegetatief vermeerderen:
- met behulp van stekken die in de zomer of herfst zijn geroot, waardoor een wortelstelsel ontstaat dat geschikt is om in 1-1,5 maanden in een lichte zandgrond te worden geplant;
- door middel van gelaagdheid van volwassen scheuten van bos of decoratieve heide.
Om plantmateriaal te verkrijgen, wordt op het contactpunt met de grond de tak afgesneden, behandeld met een groeistimulator, vastgezet en bestrooid met voedzame grond. Tegen de herfst is een jonge heidestruik klaar om te planten..
Rasheidezaailingen schieten snel wortel, waarvan het wortelstelsel zich in een container met veengrond bevindt.
Aanbevelingen van veredelings- en plantexperts:
- Als tuinheidestruiken eind september niet worden getransplanteerd, is het beter om hun overdracht naar een vaste plaats in april uit te stellen..
- Voor een struik is het beter om een verlicht gebied te kiezen dat beschermd is tegen de wind..
- Omdat heide met de jaren groeit, blijft er een afstand van 40 tot 50 cm over van de ene plant naar de andere..
- De diepte van de plantkuil voor heide is niet groter dan 25 – 30 cm, maar het is beter om deze iets breder te maken, ongeveer 40 cm, om de wortels te verspreiden.
- Aan de onderkant is een drainagelaag aangebracht.
- Bij het vullen van het gat is het belangrijk om de wortelhals niet te verdiepen..
De grond voorbereiden voor het planten van decoratieve heide
Maar de hoofdtaak van de tuinman, die besloot om decoratieve heide op de site te planten, is om de grond voor deze plant voor te bereiden. Ondanks de pretentie van de cultuur, eindigt de ervaring van het kweken van heide in veel gevallen in een mislukking. De doodsoorzaak ligt vaak in het feit dat zowel bos als sierheide in symbiose leven met primitieve bodemschimmels, die een witachtige bloei of formaties vormen op de wortels van de plant. Als het mycelium van de schimmel afsterft of volledig afwezig is in de tuingrond, verzwakt de struik en kan afsterven..
Dus, zonder dringende maatregelen te nemen, wacht de tuinman niet op het moment dat de heide op de site bloeit:
- Om de vitale activiteit van mycorrhiza te behouden is een zure grond met een pH van 4 tot 5 eenheden nodig, voor kunstmatige verzuring wordt 40 gram tuinzwavel, boor- of citroenzuur per vierkante meter toegevoegd.
- Het grondmengsel is gemaakt van twee delen hoogveen, een deel zand en hetzelfde volume verrotte naalden of bladeren.
- Als meststof tijdens het planten kun je een complexe minerale samenstelling toevoegen, zonder calcium en organische stoffen.
Als er naaldaanplantingen met bosbessen in de buurt zijn, is het handig om zandgrond van onder dergelijke vegetatie toe te voegen aan het mengsel voor het planten van decoratieve heide.
Zorg voor tuinheide
Door het vochtgehalte in de grond te behouden, oververhitting te voorkomen en ook te voorkomen dat onkruid zich actief ontwikkelt, kan een dichte mulching van de grond onder de struiken perfect reageren op bodemmulchen. Als er toch scheuten van onkruidvegetatie zijn verschenen, om de oppervlaktewortels van de tuinheide niet te beschadigen, is het beter om alleen met uw handen te wieden. Aan de vooravond van een set knoppen kan heide worden bemest met een korrelige complexe meststof met een snelheid van 10-15 gram per plant.
Om de zuurgraad van de grond te behouden en het binnendringen van chloor en calcium, wat gevaarlijk is voor mycorrhiza, in de wortels, wordt regen, gefilterd en aangezuurd water gebruikt voor irrigatie, waarvoor 3-4 gram citroenzuur, boorzuur of oxaalzuur worden toegevoegd aan een emmer van 10.
In de eerste twee levensjaren hoeft decoratieve heide niet te worden gesnoeid, maar op volwassen struiken in de lente worden niet alleen de bloeiwijzen van vorig jaar afgesneden, maar ook het hele groene deel van deze tak naar hout, evenals bevroren en droog schiet.
Als bij het planten rekening wordt gehouden met alle kenmerken van deze interessante cultuur, worden de variëteiten geselecteerd rekening houdend met de timing van bloei, vorstbestendigheid en groei, dan zal de late herfst, wanneer heide bloeit, het helderste seizoen in de tuin worden . De extreem duurzame en winterharde struik zal zich in al zijn glorie laten zien en alle inspanningen van de tuinman zullen zeker vruchten afwerpen..