Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
De linde komt op onze pleinen en parken niet minder vaak voor dan esdoorns, berken en populieren. Het wordt gewaardeerd om zijn pretentieloze, uitzonderlijke levensduur, dikke zijdeachtige kroon. De hele plant, van bloemen tot hout, is van enorm voordeel. Bloeiwijzen, schors, knoppen en schutbladen zijn waardevolle medicinale grondstoffen, geen enkele Russische stoomkamer kan zonder een lindebezem, milieuvriendelijke gerechten, bast, jute zijn gemaakt van duurzame bast.
Midden tussen de bomen wordt deze groene schoonheid als een echte schat beschouwd. Bovendien is het gemakkelijk om het zelf te kweken. Kortom, de linde zelf vraagt om onder onze ramen. Het blijft om de fijne kneepjes van het planten en verzorgen van deze geweldige plant te leren.
Vroeger werden zegels gemaakt van metaal, wat duur en moeilijk te verwerken was. Ambachtslieden begonnen ze te smeden en sneden spaties uit de zachte en buigzame lindeboom. Sindsdien is er stevig een “nep”-label op alle vervalsingen geplakt..
Beschrijving van de boom
In Rusland wordt linde over het hele grondgebied gevonden, met uitzondering van de meest noordelijke regio’s. Sommige van zijn variëteiten hebben het Verre Oosten en Zuid-Siberië onder de knie. Linden ziet er prachtig uit, zowel in enkele aanplant als in heggen, steegjes, groene tunnels.
Linden behoort tot de houtachtige planten van de Malvaceae-familie. Jonge bladeren hebben steunblaadjes die snel afvallen. De open bladeren zijn hartvormig of ovaal, met gekartelde randen. De bloemen worden verzameld in parapluvormige bloeiwijzen die zich uitstrekken vanaf de schutbladen, in tegenstelling tot alle andere. Na het einde van de bloei rijpt een nootachtige vrucht met zaden.
In de open ruimte wordt linde gevormd als een uitgestrekte enkelstammige of meerstammige boom. In de schaduw lijkt het meer op een hoge struik. Levensverwachting bereikt 600 jaar.
Linde soorten
Het geslacht van de lindeboom beschrijft ongeveer 45 soorten. In Oost-Europa zijn verschillende soorten wijdverbreid – hartvormige linde (kleinbladig of winter). Het onderscheidt zich door de blauwachtige onderkant van de bladeren, die plukjes lichtbruine haren hebben.
De tweede variëteit is de grootbladige linde (platbladige of zomer). Ze wordt eerder wakker in het voorjaar, heeft grotere bladeren zonder blauwachtige bloei.
In de Kaukasus, op de Krim en in het Midden-Europese deel van Rusland komt ook een vilten of zilverachtige linde voor. De sterk behaarde bladeren lijken op vilt. Deze variëteit bereikt een hoogte van 35 m, heeft een breed-piramidale kroon.
Kaukasische linde onderscheidt zich door nog grotere hoogte, bolvormige spreidende kroon en roodbruine scheuten.
Manchurian linde is een korte boom met een goede winterhardheid. Het is vaak multi-barreled. Op grote schaal verspreid in het zuiden van het Verre Oosten.
Linden is gemakkelijk te vermeerderen door wortelscheuten, stengellagen, zaden en zaailingen.
Hoe linde uit zaden te kweken?
Zaadvoortplanting is de langst groeiende methode. Vanaf het moment dat de zaailingen een jonge boom worden, gaan er minimaal 10 jaar voorbij.
Voor een goede ontkieming moeten lindezaden gestratificeerd zijn. Ze worden in een container met een vochtig substraat geplaatst en 5-6 maanden op een koele donkere plaats geplaatst, waarbij ze regelmatig worden bevochtigd.
In het voorjaar worden gelaagde zaden in de volle grond gezaaid. Zaailingen worden beschut tegen wind en zware regen, uitgedund. In de vroege zomer worden zaailingen gevoed met meststoffen die stikstof bevatten, in de tweede helft van de zomer schakelen ze over op fosfor-kaliummengsels.
Voor de winter hebben jonge spruiten beschutting nodig. Het volgende jaar worden de planten op een vaste plaats geplant, die wenselijk is om te omsluiten..
Voortplanting door gelaagdheid
Om een stengel te krijgen die in de lente is gesneden, voordat het blad verschijnt, moeten de onderste takken naar de grond worden gebogen, in ondiepe groeven worden gelegd en worden ingegraven. Op ongeveer dezelfde manier worden stekken van krenten en kruisbessen verkregen. Na 1-2 jaar zullen de takken ontkiemen en zal er een nieuwe plant boven de grond verschijnen. Het wordt met een scherpe schop van de moederwortel afgehakt en naar een vaste plaats getransplanteerd..
De reproductie van linde door wortellagen is nog eenvoudiger. Volwassen planten produceren overvloedige scheuten, die zorgvuldig van de ouderboom worden verwijderd en naar een nieuwe locatie worden getransplanteerd..
Linden wordt aanbevolen om te worden gekweekt in gebieden in de buurt van bijenstallen, omdat het een uitstekende honingplant is. Dankzij dit nemen de productiviteit van bijen en de kwaliteit van honing aanzienlijk toe..
Hoe een lindezaailing op de juiste manier te planten?
Linden stelt weinig eisen aan de bodem, maar geeft de voorkeur aan lichte zandige leem met een hoog humusgehalte. Verdraagt geen hoog grondwater.
Wanneer u lindezaailingen plant om een haag te maken, moet u weten dat ze pas op de leeftijd van 25-40 volledig tot ontwikkeling zullen komen.
Jonge lindebomen verdragen gemakkelijk kleine schade aan de wortels, maar desondanks moet er bij het planten op worden gelet dat de aarden bal intact blijft. Bij het kopen van een zaailing in een kwekerij, is het raadzaam om exemplaren met een gesloten wortelstelsel te kiezen..
Het plantgat voor een standaard lindezaailing moet minimaal een halve meter in diameter en diepte zijn. Een drainagelaag wordt op de bodem gegoten – kiezels, steenslag, geëxpandeerde klei of gebroken baksteen. Een laag rijpe compost gemengd met superfosfaat wordt bovenop de drainage gelegd met een snelheid van 50-60 g voor elke zaailing. Vervolgens wordt een zaailing in de put geplaatst en bedekt met aarde met de volgende samenstelling:
- 1 deel graszoden;
- 2 delen humus;
- 2 delen zand.
Er zijn stokken nodig om de zaailingen te versterken. 2-3 haringen worden langs de randen van de plantkuil gedreven en met zachte lussen aan de stam vastgemaakt.
De wortelhals wordt op grondniveau geplaatst. Als de grond in de put iets zakt en de nek iets lager is, is dit niet eng voor de linde.
Na het planten bestaat de zorg voor een lindeboom uit overvloedig water geven. De volwassen bomen worden twee keer per jaar gevoed. Voeg in het voorjaar toe aan een emmer water:
- 1 kg mest;
- 20 g carbamide;
- 25 g ammoniumnitraat.
Alles wordt gemengd en in de stamcirkel gegoten na het besproeien met schoon water. In de herfst wordt 20 g nitroammophoska toegevoegd aan een emmer water.
Verzorging en kroonvorming
Alleen jonge planten hebben regelmatig vocht nodig. Volwassen exemplaren verdragen droogte probleemloos. Ze worden alleen bewaterd tijdens de droogste periode met een snelheid van 20 liter water per vierkante meter. m van de stamcirkel.
Het losmaken van de grond onder een lindeboom wordt meerdere keren per seizoen uitgevoerd, terwijl tegelijkertijd onkruid wordt verwijderd. Voor de winter worden zaailingen gemulleerd met bladafval, zaagsel, houtsnippers of turf van 10-12 cm dik.
Linden wordt twee keer per jaar gemaaid. Sanitair snoeien in de lente wordt uitgevoerd vóór het breken van de knop. De boom wordt zorgvuldig onderzocht en droge, gebroken en zieke takken worden gesneden. Bij herfstvormend snoeien worden naar binnen groeiende kronen en sterk verdikkende takken verwijderd.
Bij de allereerste snoei worden de takken maximaal 1/3 deel ingekort.
Met zo’n zorgvuldige zorg zal de lindeboom snel veranderen in een luxueuze, verspreidende schoonheid. Rust in de schaduw zal sereen zijn, en de geur van bloemen om 12.00 uur in juli zal verfrissen en de beste herinneringen oproepen..