Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Sinds de oudheid fascineert de ceder mensen met zijn natuurlijke kracht, schoonheid en genezende kracht. Hij werd de boomkostwinner, het raadsel, de gave van de goden genoemd. Lange tijd werden struikgewas van cederbomen beschouwd als bronnen van wonderbaarlijke energie die gedachten kalmeert en verlicht, de ziel wekt en gevoelens richt op al het mooie op aarde. In de loop van enkele duizenden jaren, waarin mensen naar hem keken, verloor hij niet alleen zijn waarde niet, maar vermenigvuldigde hij deze, wat werd bevestigd door vele wetenschappelijke ontdekkingen..
Interessante feiten over ceder
Ceder is een van die zeldzame bomen, waarvan alle delen worden gebruikt voor voedsel of medicinale doeleinden..
Cederbossen hebben zo’n intense fytoncidale kracht dat één hectare van zo’n bos genoeg zou zijn om de lucht in de hele stad te zuiveren..
De oude Sumeriërs vereerden de ceder als een heilige boom en gaven namen aan de meest magnifieke exemplaren. Cederhout diende als ruilmiddel en werd vaak hoger gewaardeerd dan goud. De Sumerische god Ea werd beschouwd als de patroonheilige van de ceder en niemand kon deze boom omhakken zonder de hoogste toestemming. Deze feiten worden bevestigd door de kleitabletten gevonden tijdens opgravingen, die dateren uit de 5e – 4e eeuw. v.Chr. Ze hadden ook een beschrijving van hoe de ceder eruit ziet..
De decoratie van het graf van de Egyptische koning Toetanchamon is gemaakt van cederhout. Drieduizend jaar lang verslechterde het niet alleen, maar behield het zelfs zijn delicate delicate geur. Vanwege zijn kwaliteiten was cederhars een van de componenten van mummificerende mengsels, en cederolie hielp tot op de dag van vandaag de onschatbare oude Egyptische papyri te behouden..
De ouden bouwden hun schepen van cederhout, en de prachtige goferboom waaruit Noach zijn ark bouwde, is een ceder die groeit in de valleien van Mesopotamië.
Beschrijving van de boom
De majestueuze ceder behoort tot het geslacht van de dennenfamilie. Dit zijn eenhuizige, groenblijvende bomen tot 45 meter hoog, met een breed-piramidale spreidende kroon. Ze zijn langlevers en groeien tot 400-500 jaar. Donkergrijze bast op jonge bomen is glad, op oude bomen – met scheuren en schubben.
De naalden zijn naaldvormig, harsachtig, taai en stekelig. De kleur in verschillende soorten varieert van donkergroen tot blauwgroen en zilvergrijs. De naalden worden verzameld in trossen. Cederbloemen, als je het aartjes mag noemen, tot 5 cm lang met talrijke kleine meeldraden en helmknoppen. Ceder bloeit in de herfst.
Kegels groeien één voor één op takken, verticaal gerangschikt, zoals kaarsen. Ze rijpen in het tweede of derde jaar en verkruimelen in de winter, waarbij ze de zaden in de wind verspreiden. Eenmaal in gunstige omstandigheden ontkiemen ze na 20 dagen..
Cederzaden zien er helemaal niet uit als noten. Ze zijn klein, met vleugels voor een betere verspreiding door de wind en oneetbaar..
Ceder heeft lichte, niet-verdichte en ademende bodems nodig. Ze zijn erg gevoelig voor stilstaand water. Ze geven de voorkeur aan kalkarme bodems. Op berghellingen gemaakt van kalksteen lijden ze aan chlorose en sterven ze vaak.
Ze voelen zich beter op open zonnige plaatsen, maar op rijkere gronden groeien ze goed in halfschaduw..
Groeiend gebied
De plaatsen waar overal ceder groeit, zijn de zuidelijke en oostelijke regio’s van de Middellandse Zeekust. Bomen geven de voorkeur aan bergachtige gebieden met koele zomers en milde winters. Ze worden ook gevonden in de uitlopers van de Himalaya, in Noordwest-Afrika, in Libanon, waar de ceder een van de nationale symbolen is en wordt afgebeeld op de nationale vlag en het wapen..
In Rusland groeit ceder alleen aan de zuidkust van de Krim, waar het met succes is geacclimatiseerd en overvloedig zelfzaaiend is. In andere regio’s wordt het alleen gevonden in botanische tuinen en kinderdagverblijven. En die boom, die de Siberische ceder wordt genoemd, is eigenlijk een vertegenwoordiger van het dennengeslacht en wordt terecht de Siberische, Europese of Koreaanse den genoemd. Met ceders zijn deze variëteiten verenigd door één familie. Maar alle geliefde en uiterst nuttige “pijnboompitten” worden gegeven door de Siberische den.
Soorten ceder
Het geslacht ceder heeft 4 soorten:
- Atlas – Cedrus atlantica;
- kort-naald – Cedrus brevifolia. In sommige bronnen wordt deze soort een Libanese ondersoort genoemd;
- Himalaya – Cedrus deodara;
- Libanees – Cedrus libani.
De structuur van ceder en dennenappels is in veel opzichten vergelijkbaar, dus lange tijd werden de vermelde soorten als identiek beschouwd. Maar recente wetenschappelijke studies hebben deze gegevens weerlegd, en nu in de classificatie, delen beide soorten.
Atlas
Atlasceder groeit op de hellingen van het Atlasgebergte in Algerije en Marokko. In zijn natuurlijke omgeving komt hij voor op een hoogte tot 2000 m boven zeeniveau. De boom is majestueus en spreidt zich uit. De grootste exemplaren bereiken een hoogte van 50 m en hun stamdiameter is 1,5-2 m. De naalden worden verzameld in trossen en hebben een blauwgroene tint. Het hout is harsachtig en geurig en ruikt naar sandelhout. De Atlas-soort verdraagt vorst tot -20°C en kan goed tegen droogte.
In Afrikaanse landen wordt cederhout als brandstof gebruikt. De olie heeft goede antiseptische eigenschappen en wordt veel gebruikt voor cosmetische doeleinden..
Atlasceder als gecultiveerde plant wordt geteeld in het zuiden van Europa, in de bergachtige streken van de Kaukasus en in Aziatische landen.
De bonsaiboom, die gewoonlijk als tuin- of kamerplant wordt gekweekt, is de Atlasceder..
Himalaya
De Himalaya-ceder groeit in Oost- en Zuidoost-Azië, in de uitlopers van het Himalayagebergte, in Afghanistan, India, Nepal en Pakistan. In de bergen komt het voor op een hoogte van 3500 m. In hoogte en stamomtrek doet de Himalaya-soort niet onder voor de Atlas, in tegenstelling tot hij heeft een bredere kroon. De takken van een volwassen boom staan evenwijdig aan de grond. Het hout onderscheidt zich door zijn kracht en sterk aroma; het is lichtgeel met een roodbruin hart. De naalden zijn vrij zacht, licht, met een grijs-grijze tint.
Kegels rijpen meer dan een jaar en brokkelen dan af. De zaden zijn klein, oneetbaar, harsachtig. De Himalaya-soort verdraagt schaduw beter dan andere, hoewel hij in natuurlijke omstandigheden de bovenste laag van het bos inneemt. Sommige exemplaren leven tot 1000 jaar..
Himalayaceder groeit snel en wordt veel gebruikt in landschapsparken in Zuidoost-Europa en de Krim.
Libanees
De Libanese ceder doet niet onder voor anderen wat betreft de hoogte en dikte van de stam. De kroon van jonge bomen is conisch en krijgt in de loop der jaren een meer afgeplatte vorm. De naalden zijn blauw-grijs-groen, leven 2 jaar, verzameld in trossen.
Op de leeftijd van 25-28 jaar begint de boom vrucht te dragen. Om de twee jaar ontstaan er bultjes..
Deze variëteit wordt gekenmerkt door een langzame groei, verdraagt kortstondige vorst tot -30 ° C. Geeft de voorkeur aan goed verlichte gebieden, milde droogte, kan groeien op arme gronden, maar verdraagt geen overmatig vocht.
Libanese ceder wordt gewaardeerd om zijn lichte, zachte en toch duurzame rode hout.
Soorten cederhout
Ondanks het feit dat volgens de laatste wetenschappelijke gegevens de Canadese, Koreaanse en Siberische soorten slechts nauwe verwanten zijn van de echte ceder, zijn de namen die voor iedereen bekend zijn onder de mensen gebleven. Canadese ceder behoort tot het geslacht Thuja van de Cypress-familie.
Koreaanse cederpijnboom
Koreaanse of Manchurian ceder is een naaldboom van het dennengeslacht, gebruikelijk in Oost-Azië, China, Korea, Japan en het Russische Verre Oosten. De hoge, krachtige boom heeft een dichte kegelvormige kroon en ondiepe wortels. De naalden zijn grijsgroen, lang, groeien in bosjes van 5 stuks.
Kegels rijpen binnen anderhalf jaar en vallen af in de herfst of vroege winter. Elke kegel bevat veel noten. De Koreaanse soort draagt eens in de zoveel jaar vrucht..
Siberische cederpijnboom
Siberische ceder, of Siberische den, is een groenblijvende boom, slechts iets kleiner dan zijn beroemde familielid. Ze leeft tot 500-700 jaar, onderscheidt zich door een dichte, vaak meerpuntige kroon met dikke takken. De naalden zijn zacht, lang, met een blauwachtige bloei. De boom heeft een krachtig wortelstelsel en ontwikkelt op lichte zandgronden ankerwortels die tot grote diepte doordringen. Vergeleken met schaduwtolerante ceders, met een kort groeiseizoen.
De plant heeft mannelijke en vrouwelijke kegels. Ze rijpen binnen anderhalf jaar en vallen af in de vroege herfst. Elke kegel bevat maximaal 150 noten. Uit één boom wordt tot 12 kg pijnboompitten gehaald. Siberische ceder begint laat vrucht te dragen, gemiddeld op de leeftijd van 50-60.
Eekhoorns-notenkrakers en eekhoorns nemen deel aan de vestiging van de boom, die zaden over lange afstanden vervoert..
De subtiliteiten van het kweken van ceder uit een noot
Russische tuinders kweken Siberische cederdennen en noemen het ceder uit gewoonte. Niemand zou weigeren een pluizige Siberische schoonheid met geurige naalden en geneeskrachtige noten op hun site te hebben, en voor bescheiden bezittingen zijn er ondermaatse variëteiten die niet veel ruimte innemen. We zullen leren hoe we een ceder kunnen laten groeien door een zaailing in de kwekerij te kopen.
Bij het kiezen van een plaats moet er rekening mee worden gehouden dat met de leeftijd de behoefte aan een boom voor zonlicht alleen maar groeit, dus u moet plaatsen kiezen zonder schaduw. Koop indien mogelijk cederzaailingen met een gesloten wortelstelsel. Exemplaren waarvan het wortelstelsel geen tijd heeft gehad om uit te drogen, zijn het beste, dus het is raadzaam om een zaailing te kiezen die net is opgegraven. De aardkluit moet minimaal een halve meter in doorsnee zijn en verpakt zijn in een vochtige jute en een plastic zak.
Hoe een ceder dennenzaailing op de juiste manier te planten?
Voor het planten is het noodzakelijk om het hele gebied van de tuin op te graven waarop het de bedoeling is om de zaailingen te planten. Plantkuilen bereiden iets meer voor dan een aarden bal. De afstand tussen de putten moet minimaal 8 m zijn.In lichte gronden worden onmiddellijk jonge ceders geplant en worden zand en turf toegevoegd aan zwaardere gronden..
Een beetje aarde wordt op de bodem van de put gegoten en een zaailing wordt geplaatst, waardoor de wortels recht worden. De wortelhals mag niet onder het maaiveld komen. Als dit nog steeds is gebeurd, wordt de zaailing eruit gehaald en wordt er wat meer aarde toegevoegd. Vervolgens wordt een pin naast de boom ingegraven en wordt het gat bedekt met aarde, waardoor het enigszins wordt verdicht. Het plantgat wordt overvloedig gedrenkt, de aarde in de bijna-stamcirkel wordt gemulleerd met naaldstrooisel, zaagsel of geplette schors.
Binnen twee weken, terwijl de zaailing wortel schiet, wordt deze na 2-3 dagen bewaterd, als er geen regen is.
We kweken een ceder van een noot
Als het niet mogelijk was om een zaailing in de kinderkamer te vinden en rijpe pijnboompitten in een vaas een bepaald idee suggereren, kies dan gerust de grootste met een hele schaal – we zullen proberen thuis een ceder uit zaden te kweken. Het proces van het kiemen van noten is niet helemaal eenvoudig, maar wel heel spannend:
- de zaden worden in water geplaatst en 3 dagen bewaard, waarbij ze periodiek worden vervangen;
- drijvende noten worden verwijderd en de rest wordt enkele uren bewaard in een donkerroze oplossing van kaliumpermanganaat;
- gedesinfecteerde zaden worden in een vochtig substraat geplaatst en gedurende minimaal 3 maanden gestratificeerd;
- dan worden de noten opnieuw een dag geweekt in kaliumpermanganaat en gedroogd;
- gezaaid in een gesloten grond (kas of filmschuilplaats) in voorbereide grond, die 20 delen turf, 2 delen as en 1 deel superfosfaat bevat tot een diepte van 2-3 cm;
- voor ontkieming worden de groeven bewaterd.
In kassen worden zaailingen gedurende 2 jaar gekweekt. Daarna wordt de schuilplaats verwijderd. 6-8 jaar oude bomen zijn klaar om te verplanten naar een vaste plek.
De zorg voor een jonge Siberische ceder bestaat uit regelmatig water geven, de stamcirkel mulchen, het oppervlak losmaken in afwezigheid van mulch en driemaal per seizoen kalimeststof aanbrengen. Om dit te doen, wordt 20 g kaliumsulfaat in een emmer water gekweekt en elke boom water gegeven.
Twee soorten cederhout zijn populair bij tuinders – “Recordistka” en “Ikar”. Beide zijn zeer decoratief, compact van formaat, relatief pretentieloos en dragen overvloedig vrucht..
De ceder, die uit een noot is gegroeid, zal binnenkort een van de meest geliefde bomen op het terrein blijken te zijn. En wanneer hij opgroeit, en in zijn schaduw kun je rusten, hij zal je vele aangename minuten geven, koelte brengen en de lucht verfrissen met een delicaat harsachtig aroma.