Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Bij het kiezen van sierplanten voor hun tuin die de site een unieke en gedenkwaardige uitstraling kunnen geven, letten zomerbewoners vaak op de weelderige bloeiende soorten. Daarom verrukken bloembedden en voortuinen bij daglicht met felle kleuren en aroma’s, en met het begin van de schemering, de bloemkronen sluiten, verdwijnen de geuren. Maar ‘s nachts verliest zo’n tuin zijn charme en vroegere charme. Dit komt omdat insecten bestuivers zijn voor de meeste bloeiende gewassen. Het is om ze aan te trekken dat bloemen bonte bloemkronen afscheuren en hun geur verspreiden..
En toch zijn er planten waarvan je, als je ze in de tuin zet, de hele nacht kunt genieten van de bedwelmende aroma’s. Een daarvan is de nachtviolette bloem, bekend bij veel tuinders. Onder deze populaire naam worden twee verwante gewassen die behoren tot de kruisbloemige familie in bloembedden gekweekt.
Dit zijn hesperis en mattiola, die ‘s avonds hun bloemkroon met volle kracht openen en de hele nacht een zeer aangename geur verspreiden. Planten, die qua type en structuur van bloemen erg op elkaar lijken, hebben een zeer pretentieloze instelling en een lange geschiedenis van groeien in de tuinen van Europa en ons land..
Geen van de planten is biologisch verwante soorten met betrekking tot altviool, uzambara en gehoornde viooltjes die worden gekweekt als binnen- en tuingewassen. Violette bloemen worden genoemd vanwege het bereik en de vorm van bloemkronen die ooit in de cultuur van kruisbloemige planten vielen..
Hesperis – nachtviolet voor een prachtige tuin
Als een persoon die niet bekend is met de plant naar de hesperis kijkt en de eerste impuls gehoorzaamt, zal hij de bloem zeker met phlox vergelijken. Planten vormen dezelfde dichte bosjes met lange, rechtopstaande stengels, versierd met grote lila, roze of witte bloeiwijzen. Hier zijn slechts eenvoudige phlox-kronen die vijf bloembladen combineren, en de hesperis, of nachtviooltje, zoals op de foto, heeft er slechts vier, wat volledig overeenkomt met de kenmerken van planten uit de kruisbloemige familie.
In Rusland is hesperis bekend bij tuinders onder de naam nacht- of nachtviolet en, zoals op de foto, kunnen variëteiten van deze cultuur bloemen van witte en lila tinten onthullen.
De soort die uit Europa kwam, werd twee eeuwen geleden populair in ons land en in Frankrijk en de mediterrane landen werd hesperis in de middeleeuwen beroemd als sier- en medicinale plant..
Groepsaanplant van een plant is vooral mooi, terwijl het kweken van viooltjes geen speciale vaardigheden vereist en zelfs beginners in de bloementeelt kunnen het. Helaas hebben de laatste zomerbewoners hun interesse verloren in deze cultuur, die tot het begin van de 20e eeuw ooit een unieke sfeer creëerde in de landschapsparken van Russische landgoederen, landgoederen..
Nocturnal, nachtviolet of hesperisbloem genoemd, verenigt ongeveer 30 verwante ondersoorten, waarvan sommige een plaats hebben gevonden in bloembedden en parken. Sommige vertegenwoordigers van de soort groeien in Klein-Azië en de Kaukasus. Bovendien is hesperis onder gunstige omstandigheden een overblijvend kruid dat bijna overal in het wild voorkomt, van bermen tot bosranden en oevers van waterlichamen..
In de cultuur wordt het nachtviooltje als tweejaarlijks gekweekt, waardoor je de meest weelderige en gelijkmatige bloei van planten kunt bereiken.
De stengels van hesperis, bedekt met eenvoudige lancetvormige bladeren, bereiken een hoogte van 90 cm Het blad is behaard met kleine dunne haartjes, bevestigd aan de scheuten op korte, sterke bladstelen. Hoe lager bij de grond, hoe groter de bladplaten, terwijl de grootste bladeren meer dan 12 cm lang en 4 cm breed kunnen zijn.
De bloeiwijzen zijn vrij dicht, in de vorm van een borstel of een dop. Bloemen van alle soorten viooltjes, zoals op de foto, openen van de periferie naar het midden. In sommige gevallen bereikt de lengte van de borstel 20-30 cm, de bloemen zelf zijn klein, symmetrisch. Bloemkroon diameter van 1 tot 2 cm.
In mei gaan de eerste knoppen open, daarna bloeit hesperis vrijwel ononderbroken tot half juli. In plaats van de bloemen verschijnen smalle, langwerpige peulen, waarin kleine bruine of bruine zaden rijpen. Als je de steeltjes niet snijdt, lopen de rijpende zaden eruit en kunnen ze het volgende jaar jonge scheuten geven..
Ondanks het ‘s nachts openen van de bloemkroon en de geur van de bloemen van het nachtviooltje, is het een lichtminnende plant. Maar de directe zonnestralen zijn schadelijk voor hesperis, het is veel beter om takken in halfschaduw te planten.
Hoe zorg je op de juiste manier voor viooltjes, zodat het avondfeest bevalt met bloeiend en bedwelmend aroma? De plant heeft lichte, goed doorlatende grond nodig om het gewas van goede voeding te voorzien. De beste bloei wordt waargenomen op licht alkalische of neutrale grond. Tijdens de groeiperiode en een set bloemen wordt het nachtviooltje voorzien van goede watergift, maar tegelijkertijd vergeten ze niet dat vochtstagnatie de plant niet op de beste manier beïnvloedt. Maar zelfs als er geen water is, hoeft u niet te wachten op een overvloedige bloei..
En toch is de teelt van hesperis zeer betaalbaar en niet belastend. Voor grote soorten viooltjes, zoals op de foto, bieden ze ondersteuning. En voor herbloei hoef je alleen maar de vervaagde bloemstengels af te knippen die de krachten van planten tijdig wegnemen..
De teelt van viooltjes is verwant aan de landbouwtechnologie van andere biënnales. Planten worden vermeerderd door zaden, die thuis voor zaailingen worden gezaaid en vervolgens in de grond worden getransplanteerd. Het is ook mogelijk om direct op de site in foliekassen te zaaien, hierdoor kunnen de zaailingen sneller en pijnloos wortel schieten..
Zaailingen verschijnen in 20-30 dagen, wanneer de grond opwarmt tot 18 graden. Planten, die drie echte bladeren hebben gevormd, duiken en aan het einde van de zomer worden ze op een vaste plek geplant. Tegen die tijd zijn de rozetten volledig gevormd en kunnen ze gemakkelijk overwinteren. Tussen nachtviolette planten is het beter om een interval van 25-30 cm . te laten.
Overwinteringsgordijnen, als er niet genoeg sneeuw op de site ligt, bedek ze dan met niet-geweven materiaal of bestrooi met naalden.
Mattiola: hoe je viooltjes kweekt en op de juiste manier verzorgt
Net als nachtdieren behoort mattiola tot de familie van de kruisbloemigen en verspreidt hij ‘s avonds zijn aroma over de tuin. Het geslacht werd voor het eerst ontdekt en beschreven in de 16e eeuw, kreeg een naam ter ere van de beroemde Italiaanse arts en botanicus Pietro Mattioli.
Tegenwoordig hebben botanici ongeveer vijf dozijn soorten van dit nachtviooltje geïdentificeerd, op de foto, groeiend in het Middellandse Zeegebied, in het noorden van Afrika en in Azië, in de landen van Centraal-Europa en zelfs in Rusland.
De soort omvat zowel eenjarige als meerjarige gewassen in verschillende soorten en maten. Tuinders kennen mattiola of nachtviooltje onder een andere naam – levkoy, dat enkele decennia geleden een ongewoon populaire sierplant was. Maar het blijkt dat Levkoi niet alleen in bloembedden te vinden is, maar ook in het wild..
In de Don-regio, in de regio Voronezh en in de omgeving van Rostov aan de Don groeit bijvoorbeeld de geur-levkoy – een zeldzame vaste plant die is opgenomen in het Rode Boek. Qua uiterlijk geeft deze variëteit aan viooltjes, zoals op de foto, niet de indruk decoratief te zijn. Stengels tot 40 cm hoog zijn sterk behaard, dicht bij de grond is een rozet van smalle blauwachtige bladeren merkbaar en de bloemen zijn erg klein en zwak.
Maar tuin levkoy of grijze mattiola van de oevers van de Middellandse Zee, het zuiden van Frankrijk en de Canarische Eilanden is een echte versiering van de tuin, vooral als de teler zich bezighoudt met de teelt van badstofviooltjes.
In de natuur zijn matthiolen met heel weinig tevreden. Ze zijn pretentieloos en gemakkelijk te verzorgen als ze de tuin binnenkomen..
In de middelste baan worden nachtviooltjes van deze soort gekweekt als eenjarige planten, met stengels van 20 tot 80 cm hoog per seizoen. Meestal zijn de scheuten dicht bedekt met smalle, dichte bladeren, die, afhankelijk van de variëteit en het type, glad of behaard, groen of zilvergrijs kunnen zijn.
Terry-variëteiten van viooltjes zijn vooral decoratief en aantrekkelijk voor tuinders, zoals op de foto. Planten zoals mattiola met eenvoudige bloemen ruiken heerlijk, zijn geschikt om te snijden en te gebruiken voor landschapsarchitectuur..
In één bloeiwijze worden soms 15 tot 40 knoppen gecombineerd. Als een eenvoudige bloemkroon uit vier bloembladen bestaat, dan kunnen ze in een badstof pompon van nachtviooltjes op de foto tot zeven dozijn worden geteld. De borstel blijft tot drie weken decoratief. Nadat de bloemen verwelken, verschijnen er smalle, hesperis-achtige vruchten op hun plaats, waarbinnen veel kleine zaadjes rijpen.
Naast Levkoy kun je op Russische bloembedden ook Mattiola tweehoornig zien, oorspronkelijk afkomstig van de Adriatische kust en Klein-Azië.
Dit nachtviooltje wordt sinds de 16e eeuw gekweekt en gedurende deze tijd hebben fokkers veel variëteiten verkregen die bloementelers geurige bloeiwijzen van lila, bordeaux, roze, witte en geelachtige tinten geven. Mattiola heeft rechtopstaande, gladde of, afhankelijk van de variëteit, bedekt met vilten stengels. Hun hoogte varieert van 20 tot 50 cm. De bladeren zijn, net als die van verwante soorten, langwerpig, vaker heel, toenemend naar de basis van de rozet.
De teelt van violet begint in mei, wanneer het tijd is om de kleine zaden van deze jaarlijkse oogst te zaaien. De eerste scheuten worden zichtbaar na 8-14 dagen en de bloei begint binnen nog eens twee of drie maanden.
Om het gewenste uiterlijk van knoppen dichterbij te brengen, worden nachtviooltjes geplant met zaailingen, die in de tweede helft van april zaden zaaien. Spruiten ontwikkelen zich het beste op een lichte ondergrond bij temperaturen tussen de 17°C en 20°C. Volwassen planten worden in de grond geplant, met een interval van 10-15 cm.
Een goede verzorging van het viooltje bestaat uit regelmatig overvloedig water geven, maandelijks voeden van groeiende bosjes, wieden en snoeien van droge steeltjes.
Wieden is vooral belangrijk in het begin, voordat de mattiola-rozetten zijn gegroeid. Bij het water geven mag de overloop van het bloembed en lang drogen niet worden toegestaan. Meststoffen kunnen complex worden ingenomen, voor siergewassen.
Het grootste effect van de plant kan worden bereikt door matthiola in groepsbeplanting te gebruiken of door meerdere soorten nachtviooltjes in één bloembed te mengen. In dit geval zal zo’n hoek van de tuin vooral aantrekkelijk zijn, niet alleen voor nachtelijke insecten, maar ook voor mensen..