Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
“Witte berk, ik hou van je, geef me je dunne tak.” Deze woorden uit een oud lied drukken de tedere gevoelens uit die mensen hebben voor de prachtige boom. De beroemde Russische dichter Sergei Yesenin sprak zijn bewondering voor de natuur uit door een witte berkenboom onder een deken van sneeuw te beschrijven. En kunstenaars als Shishkin, Levitan en Kuindzhi hebben haar vastgelegd in hun schilderijen.
Hoewel berk overal op het noordelijk halfrond wordt gevonden, van Alaska tot het koude Siberië, is hij alleen in Rusland zo populair geworden. Als onveranderlijk symbool van een machtig land, is de boom altijd in verband gebracht met vriendelijkheid en liefde..
Interessante informatie over de prachtige berk
De boom dankt zijn naam aan de oude Slavische godin van een goed begin. Daarom is het niet verwonderlijk dat onze voorouders het de boom van 4 dingen noemden: voor reiniging, genezing, genegenheid en smering. Dus met de hulp van een berkenbezem werd de netheid gehandhaafd. Nierinfusie werd genomen voor behandeling. De wielen van de kar waren geolied met teer. En de schoonheid van de boom, bewonderd tijdens zomeravonden.
Een berkenfakkel verlichtte betrouwbaar de hutten van de arme boeren toen ze thuiskwamen van het veld. En de oude archieven op witte houtrollen zijn nog steeds bewaard gebleven..
Interessant is dat de beroemde Faberge in 1917 een luxe ei van berkenhout maakte.
Bovendien is deze prachtige boom geslagen op een van de jubileummunten van Rusland. Echt een berk is een symbool van een geweldig land.
Algemene kenmerken van de beroemde boom
Ondanks dat de berk bij veel mensen bekend is, is het niet overbodig om nader te kijken. Het is een bladverliezende boom met gladde witte bast met donkere strepen op het oppervlak. Bij oude bomen is het wortelgedeelte van de stam bedekt met een grijze korst, waarop diepe scheuren verschijnen. De hoogte kan meer dan 30 meter bereiken. De kroon spreidt zich uit. Desondanks is er altijd veel licht in het berkenbos, wat voor veel plezier zorgt..
Hoeveel jaar leeft een berk? Sommige soorten zijn tot 400 jaar oud. Kortom, de plant leeft ongeveer 200 jaar. Hoe dan ook, langer dan een man.
De takken van een jonge boom zijn bruin of rood gekleurd, die uiteindelijk een blauwachtige tint krijgen. Kleine wratten die op miniatuurkralen lijken, zijn gelijkmatig verdeeld over hen..
De bladeren hebben de vorm van ruiten of driehoeken. Ze zijn meestal op de punten gericht en gekarteld. De bladplaat is licht leerachtig, plakkerig in het voorjaar. Kleur – heldergroen.
De berkenbloei verschijnt in april of mei aan de boom. De bloeiwijzen zijn allerlei katjes. Mannelijke varianten verschijnen in de zomer en zijn gekleurd, eerst groen en dan bruin. Elke oorbel is bedekt met een speciale waterdichte substantie om hem tegen vorst te beschermen. In zo’n schelp overwinteren ze..
Met de komst van de lente groeit de mannelijke oorbel en steken gele meeldraden naar buiten. Tijdens de bloeiperiode stoten ze een enorme hoeveelheid stuifmeel uit..
Vrouwelijke katjes van gewone berk verschijnen aan de zijkanten van de takken. Ze zijn veel korter dan hun partners, maar blijven na bestuiving aan de boom. Mannelijke oorbellen vallen op de grond.
In augustus heeft berk al vruchten die tot halverwege de winter rijpen. Het is een miniatuur walnoot met transparante vleugels. Onder gunstige omstandigheden direct laten ontkiemen.
Vooral het complexe wortelstelsel van berk, dat constant vocht nodig heeft, valt op..
Het omvat 3 soorten wortels:
- hoofdwortel;
- zij-elementen;
- adventieve wortels.
Tijdens de ontwikkeling van de berk sterft de hoofdwortel af en vertraagt de groei iets. Daarna beginnen de zijelementen van het wortelstelsel actief in verschillende richtingen te groeien. De adventieve wortels bevinden zich praktisch op het grondoppervlak en hebben geen takken.
Meestal zijn er weinig andere bomen in de buurt van de berk. De belangrijkste reden is dat een krachtig wortelstelsel bijna alle voedingsstoffen uit de bodem haalt. Bij het kweken van een berk in een zomerhuisje, moet met dit kenmerk van de boom rekening worden gehouden.
Omdat de wortels van berken niet erg diep zijn, kunnen jonge zaailingen bij harde wind worden beschadigd..
In het begin groeien de zaailingen in een langzaam tempo, omdat de hoofdwortel geen haast heeft om zijn posities op te geven. Zodra het afsterft, beginnen de zijwortels zich actief te ontwikkelen en schiet de berkenboom wortel..
Bovendien is berk pretentieloos in termen van bodem. Het schiet wonderbaarlijk wortel op zand- en leembodems, chernozems en zelfs verarmde gronden. Gevonden voor de kust van rivieren en zelfs zeeën. Dwergsoorten groeien op rotsachtige grond en in de toendra, waar de permafrost is.
Vanwege zijn pretentieloosheid schiet berk goed wortel in het zomerhuisje. Je kunt het in de herfst of het vroege voorjaar planten..
Kies geen grote bomen van middelbare leeftijd om te planten. Ze schieten zelden wortel in een nieuwe site. De optimale leeftijd van een zaailing voor het planten in de lente is 3 jaar. In de winter kun je een zeven jaar oude berk planten. Zaden worden geplant ongeacht het seizoen.
De levensduur van berk is afhankelijk van de soort en de plaatselijke omstandigheden. Eigenlijk is het meer dan 100 jaar oud.
De meest bekende soorten berken
Bij het onderzoeken van deze boom kwamen wetenschappers tot de conclusie dat er ongeveer 100 soorten berken in de natuur zijn. Over het algemeen waren ze verdeeld in 4 groepen:
- Alba. De groep omvat berken met witte bast.
- Costa. Bomen hebben een geribbelde stam en bladeren met een ruw oppervlak.
- Acuminatae. Berken van deze groep groeien op warmere breedtegraden en onderscheiden zich door grote bladeren..
- Nana. Alle dwergvariëteiten met kleine bladeren behoren tot deze groep..
Overweeg de meest populaire soorten berken die te vinden zijn op het grondgebied van Rusland.
Wrattige berk
Dit type berk groeit tot 20 m hoog. Het heeft dunne hangende takken en een gladde stam met een witachtige bast. Bij oudere exemplaren krijgt het onderste deel van de stam een donkergrijze kleur van de bast. Er verschijnen ook diepe scheuren in..
De takken van zo’n berk zijn roodachtig of bruin van kleur. Op hen zie je kleine harsachtige wratten. Vandaar de naam van de boomsoort. Bovendien, vanwege het feit dat de takken zich naar beneden uitstrekken, wordt het hangende berk genoemd. De kroon is meestal breed, maar op volwassen leeftijd iets dunner met naar beneden hangende takken.
De bladeren hebben meestal de vorm van een ruit of driehoek. Ze hebben een wigvormige basis en een glad oppervlak. De randen van de bladeren zijn gekarteld, de punt is spits. Delicaat aroma, vooral in het voorjaar wanneer de boom in volle bloei staat.
Gedurende deze periode verschijnen er kale en plakkerige knoppen op. Aan de basis zijn ze iets verbreed en aan de bovenkant met een scherpe punt..
Berkenkatjes groeien op gedraaide takken. Na bestuiving groeien op hun plaats vruchten in de vorm van een langwerpige noot met vleugels. Ze rijpen in de late zomer of september..
Waar wrattige berk groeit, is altijd schone lucht en onaardse schoonheid. De boom komt voor in gemengde bossen of in pure berkenplantages.
Hout wordt beschouwd als een van de beste natuurlijke materialen voor het maken van meubels en verschillende ambachten. Groenen worden medicinaal gebruikt. En berkensap is een unieke gezonde drank.
Pluizige berk
De meest voorkomende soort die in heel Rusland wordt gevonden, is donzige berk. Het groeit zowel in het Europese deel van het land als in de Siberische toendra..
In zijn natuurlijke omgeving voelt de boom zich geweldig tussen andere loof- of naaldsoorten. Idealiter creëert het berkenbossen waar andere bomen niet bestaan. De boom is bestand tegen koud weer, verdraagt een vrij lage temperatuur.
Op de foto van een pluizige berk zie je een prachtige spreidende kroon, die de boom een majestueuze uitstraling geeft. Het groeit tot 30 meter hoog. De stamomtrek is ongeveer 80 cm en de bast is altijd wit zonder diepe scheuren. Het voelt glad aan. Hoewel jonge zaailingen een bruine of rode stam hebben, wordt deze bij het 10e levensjaar wit en verandert niet meer.
In tegenstelling tot hangende berk hebben de takken van deze soort geen kleine wratten en hangen ze niet af. De kroon van jonge zaailingen is smal en slank. Bij volwassenen – een spreidende vorm.
Mannelijke oorbellen zijn bruin gekleurd en verschijnen in de zomer of herfst aan takken. Daar overwinteren ze veilig en in het voorjaar ontmoeten ze vrouwelijke katjes, die gelijktijdig met jonge bladeren groeien..
Ze bloeien in april of begin mei, waarna vruchten worden geboren in de vorm van langwerpige noten. Elk van hen heeft 2 transparante vleugels, waarmee je weg kunt vliegen van de boom.
De bladeren van pluizige berken zijn afwisselend, tot 7 cm lang, de vorm is eivormig of ruitvormig met een spitse punt. Bij jonge bomen zijn ze lichtgroen. Donkerder met de leeftijd, en geel in de herfst.
Berk Schmidt
Ooit vestigde een beroemde Russische wetenschapper de aandacht op de speciale eigenschappen van een schattige boom. Dit gebeurde tijdens een bijzondere expeditie naar het Verre Oosten. Hij was de eerste die deze ongewone boom beschreef. Het werd genoemd – Schmidt-berk, ter ere van de beroemde wetenschapper.
In zijn natuurlijke omgeving, behalve in het Verre Oosten, komt de boom voor op de Japanse eilanden, Korea en China. Meestal groeit het op rotsachtige grond, niet ver van rotsen. Het grenst aan diverse loofbomen in gemengde bossen. Interessant is dat ze tijdens branden ongedeerd blijft. Het unieke hout brandt niet, waarvoor het zijn naam kreeg – ijzerberk.
De boom houdt van veel licht, dus in bossen kan zijn stam gebogen worden vanwege het verlangen naar de zon.
Deze unieke oosterse boom wordt gekweekt in vele botanische tuinen in Moskou en andere Russische steden. Daarom is het heel goed mogelijk om jonge zaailingen te verwerven en in het land te planten..
Uiterlijk lijkt de boom niet te veel op een berk. De weinige takken groeien in een hoek van 45 graden ten opzichte van de stam. Een berkenboom groeit tot 30 meter hoog. De bast van jonge zaailingen is grijs of bruin van kleur, de takken zijn bruin. Naarmate de berk ouder wordt, worden de takken donkerder en krijgt hij een zwart uiterlijk..
De bladplaat van een boom is ovaal met een geschulpte omlijsting. De ijzerschoonheid bloeit in mei, waarna eivormige noten verschijnen. Als ze rijp zijn, worden ze door de wind in verschillende richtingen geblazen. Eenmaal in geschikte grond ontkiemen de zaden en veranderen ze in prachtige bomen.
Dwergberk
Zo’n miniatuur noordelijke schoonheid wordt gevonden in de koude vlakten van het noordelijk halfrond. Het groeit ook in alpiene bergen, toendra en bemoste moerassen..
Dwergberk is een vertakte struik die tot 70 cm hoog wordt en waarvan de takken een pluizig of fluweelachtig oppervlak hebben. Schorskleur – bruin of bruin.
Bladeren zijn ovaal. De randen zijn gekarteld. De bovenplaat van het blad is donkergroen en licht glanzend. Het onderste deel is licht, enigszins pluizig. Met de komst van de herfst kleuren ze felrood, wat er erg chique uitziet..
De boom bloeit voordat de bladeren bloeien en draagt 2 maanden vrucht – mei en juni.
Moderne biologen hebben verschillende soorten noordelijke schoonheid gefokt die goed wortel schieten in zomerhuisjes. Ze groeien bescheiden niet hoger dan 5 meter, en sommige zelfs minder.
Een van de decoratieve variëteiten van bonsai is de Junga treurberk. Het groeit in 10 jaar slechts tot 5 m hoog. De diameter van de miniatuurkroon is van 2 tot 3 m. De takken hangen op een originele manier naar beneden, die lijkt op een wilg of Japanse kers. Het is dit kenmerk van huilende berk dat kenners van groene schoonheid aantrekt.
Om deze vorm te behouden, is het noodzakelijk om berk decoratief te snoeien. Dit geldt vooral voor takken die de grond raken. De procedure wordt uitgevoerd tijdens de periode dat de boom “slaapt”. Als gevolg hiervan verschijnt een levende paraplu van de brandende zon op het persoonlijke perceel..
Erman’s berk of steen
De boom dankt zijn naam aan de Duitse wetenschapper Georg Erman. Erman’s berk kan tot 400 jaar oud worden, daarom is het een lange lever.
Groeit tot 15 meter. Tegelijkertijd bereikt de stamdiameter 90 cm, wat als een ongewoon fenomeen wordt beschouwd. De bast van een steenberk is bruin of donkergrijs van kleur. Naarmate het groeit, wordt het bedekt met scheuren, waardoor ingewikkelde lijnen op de stam worden gevormd..
De doorschijnende kroon bestaat uit rechtopstaande takken die langs de stam vallen. Dit is duidelijk te zien op de foto van dit type berk..
De boom heeft niet veel onderhoud nodig. Groeit op steenachtige, onvruchtbare gronden. Het verdraagt perfect gebrek aan vocht. Groeit in het Russische Verre Oosten, Japan, China en Korea.
Kersenberk
Heel vaak wordt dit type berk zoet of vezelig genoemd. Het groeit tot 25 meter hoog. Jonge bomen hebben een kroon in de vorm van een piramide. Oudere berken hebben een ronde doorschijnende kroon, bestaande uit hangende takken. De stam van een kersenberk is ruw, donkerbruin van kleur met diepe scheuren. In jonge zaailingen heeft het een geurige kruidige geur..
De boom heeft een lange levensduur. Groeit goed op rotsachtige bodems, maar verdraagt geen strenge winters. Kersenberk werd voor het eerst geregistreerd in Noord-Amerika. Momenteel wortelt het goed in de Baltische staten, Wit-Rusland en Rusland.
Rivierberk of zwart
Deze soort is de meest thermofiele onder de berken. Het bereikt een hoogte van 30 meter. De stambreedte is 100 cm.De opengewerkte kroon bestaat uit vallende takken versierd met ovale bladeren. Van bovenaf zijn ze donkergroen geverfd en van onderaf wit of grijsachtig..
De schors is glad of ruw. Kleur – grijs of bruin. Sommige exemplaren hebben een roomroze bast die als papier afbladdert. Rivierberk of zwarte berk wordt gevonden in de Verenigde Staten en wordt beschouwd als een thermofiele boom..
Karelische berken
Deze berkensoort komt in de vorm van een hoge boom of struik. Bomen worden 5 tot 8 m hoog. Struiken zijn meestal ondermaats. Op de stam van een Karelische berk zie je talloze oneffenheden en oneffenheden die op een marmerpatroon lijken. Een echt charmante boom!
Na de meest populaire soorten berken te hebben overwogen, zult u merken dat elk van hen zijn eigen charmes heeft. Lang en klein, slank en huilend, “steen” en “ijzer” – ze geven mensen allemaal veel positieve emoties. Als symbool van vriendelijkheid en liefde inspireren berken romantische mensen nog steeds om prachtige werken te schrijven..
De takken worden steevast gebruikt in het Russische bad voor een volledige reiniging van het lichaam. En teerzeep wordt beschouwd als een eersteklas natuurlijk hygiëneproduct. Bovendien is berk een decoratie voor zomerhuisjes, die het vult met groen en schaduw. En misschien, als je eronder denkt over de zin van het leven, wil je een gedicht of een foto schrijven.