Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Het lijkt erop dat de wetenschap in de 21e eeuw alles zou moeten weten over de plantenwereld. Talloze soorten philodendrons blijven wetenschappers echter verbazen, worden de oorzaak van hun geschillen en herzien zelfs de geaccepteerde classificatie van planten..
De reden ligt in de zeldzame diversiteit en variabiliteit van de inheemse bewoners van de tropische zone van Zuid-Amerika, Oceanië en Zuidoost-Azië. Tegenwoordig hebben botanici bijna duizend soorten philodendrons. Ze verschillen van elkaar in de grootte en vorm van de bladeren, levensstijl, kleuren en andere kwaliteiten. Het is niet verwonderlijk dat plantenliefhebbers de bewoners van de vochtige tropen graag “temmen”. Beschrijvingen en foto’s van de meest voorkomende soorten philodendron bij het kweken van een huis zullen u helpen gemakkelijker te navigeren in hun kleurrijke koninkrijk.
Philodendron goudzwart, of Philodendron Andre (P. melanochrysum)
In de uitlopers van de Colombiaanse Andes is er in de natuur een goudzwarte philodendron met grote langwerpige hartvormige bladeren en krachtige, maar fragiele stengels, dicht bedekt met luchtwortels. Dit type philodendron is een typische liaan die in de open lucht de bovenste lagen van het regenwoud beklimt. De cultuur trok liefhebbers van exotische planten aan door de grootte en de originele kleur van het gebladerte. Het blad heeft een gemiddelde lengte van 60 cm, het volwassen blad is donkergroen met een fluweelachtige glans en opvallende, bijna witte nerven. Jong blad heeft een bruinachtige kopertint en bladstelen van dezelfde kleur.
Al in de 19e eeuw verkregen botanici de goudzwarte Black Gold philodendron-variëteit met bijna zwarte volwassen bladeren met een bronzen of gouden rand..
Philodendron-reus (P. giganteum)
De grootste vertegenwoordiger van het geslacht van philodendrons wordt met recht beschouwd als de gigantische philodendron, afkomstig uit de eilanden van het Caribisch gebied en een aantal regio’s van Zuid-Amerika. Deze planten leven onder de kronen van een tropisch bos en bereiken een hoogte van 4-5 meter, en hun afgeronde hartvormige bladeren kunnen tot 90 cm lang worden.
Het is niet verwonderlijk dat zo’n opmerkelijke soort philodendron werd ontdekt in het midden van de 19e eeuw, en vandaag siert het de beste botanische tuinen en kassen ter wereld..
Philodendron wrattig (P. verrucosum)
Onder zijn soortgenoten valt de wratachtige philodendron op door zijn veelzijdigheid en het unieke uiterlijk van de bladeren. Als andere soorten philodendrons hun gewoonten zelden veranderen en ofwel epifyten of terrestrische planten zijn, dan past deze plant zich gemakkelijk aan alle omstandigheden aan. Het is zowel onder de toppen van bomen als op hen te vinden. Klimmende lianen wortelen gemakkelijk in de grond en vinden voedsel op de takken.
De decoratie van de plant zijn de hartvormige bladeren met patronen. Bovendien zit een paars of bruinachtig ornament gevormd door groene nerven niet op de voorkant, maar op de achterkant. Een enigszins samengedrukte bladplaat van 15-20 cm lang wordt gehouden op een lange bladsteel bedekt met een groenachtige stapel.
Philodendron gitaar (P. panduriforme)
Naarmate ze ouder worden, ondergaan de bladeren van veel philodendron-soorten een verbazingwekkende metamorfose. Van lancetvormig of hartvormig veranderen ze in geveerd, vingerachtig of gelobd. Geen uitzondering – gitaar philodendron.
Deze liaan, die in de natuur tot 4 – 6 meter hoog wordt, is in een potcultuur bijna de helft kleiner. Maar tegelijkertijd verliest het niet het vermogen om te transformeren. En volwassen planten vallen op met bizarre drielobbige bladeren die botanici deden denken aan het uiterlijk van een oud Grieks muziekinstrument, waarnaar dit type philodendron is vernoemd.
Soms worden jonge planten van de gitaar philodendron verward met de dubbelgeveerde philodendron, maar wanneer deze grote kamersoorten volwassen worden, wordt het verschil tussen hen zelfs voor een niet-specialist duidelijk.
Philodendron dubbel geveerd of Sello (P. bipinnatifidum)
Deze soort heeft vele namen en kan dienen als een uitstekende illustratie van het verhaal van decennialange verwarring bij de classificatie van philodendrons. Meestal kennen bloementelers de plant onder de namen Philodendron, dubbel-peristalis, Sello of dubbel geschild.
Als de naam Philodendron Sello wordt gegeven ter ere van de beroemde ontdekkingsreiziger van flora en natuuronderzoeker, dan zijn de andere namen een eerbetoon aan de ongebruikelijke vorm van fantasievol gesneden meerlobbige bladeren met een lengte van 40-70 cm.
Interessant is dat de zeer jonge Sello-philodendrons, net als andere soorten, stevige, puntige, hartvormige bladeren hebben. Daarnaast is de dubbelgeveerde philodendron een zeldzame variëteit die al lang op de boerderij wordt gebruikt..
De inheemse bevolking gebruikt luchtwortels om zelfgemaakte touwen te maken. Bladeren en bladstelen geven genezing, zoals bewoners geloven, sap.
Botanici die de Sello philodendron hebben bestudeerd, hebben gemerkt dat tijdens de bloei de temperatuur rond de helmknoppen op onverklaarbare wijze met bijna 13 ° C stijgt. Als gevolg van dit fenomeen neemt de zoetige honinggeur sterk toe, wat letterlijk bestuivende insecten naar de plant trekt. Sappige bessen van Philodendron bipinnate rijping op de plaats van vervaagde oren zijn eetbaar.
Philodendron roodachtig of blozend (P. erubescens)
Een andere liaan in de constellatie van philodendron-soorten voor thuiskweek is de blozende philodendron, die telers veel variëteiten gaf met originele, waaronder bonte hartvormige of puntige eivormige bladeren.
De naam van de plant werd gegeven door de roodachtige bladstelen, internodiën en in sommige gevallen de bladplaten van deze klimmende, bijna niet-vertakkende liaan.
Door een ongebruikelijke schaduw op te merken voor andere philodendrons, hebben fokkers op dit moment veel interessante variëteiten ontvangen met roze, foto-groene, dicht paarse en marmeren bladeren.
Naast een verhoogde decorativiteit, hebben de gekweekte variëteiten van de blozende philodendron compactere afmetingen en een beter aanpassingsvermogen aan de kameromstandigheden..
Pijlpunt philodendron (P. sagittifolium)
Deze soort philodendron kwam voor het eerst onder de aandacht van wetenschappers in 1849, en sindsdien, dankzij de langwerpige hele bladeren en pretentieloosheid, is de inheemse bewoner van vele delen van Midden-Amerika een graag geziene gast geworden van kassen en botanische tuinen..
Voor thuiskweek is pijlpunt philodendron te groot, omdat de bladeren een lengte van 70 cm kunnen bereiken, en bladstelen – 1 meter.
Geschubde philodendron (P. squamiferum)
De eigenaardigheid van deze grote liaan met ingewikkeld ontlede 5-lobbige bladeren zijn lange bladstelen bedekt met een roodachtige stapel. Het is duidelijk dat hierdoor de geschubde philodendron zijn naam heeft gekregen..
Bladeren, zoals alle philodendrons, zijn eerst heel, drie- en dan vijflobbig lang, ze kunnen tot 30 cm groeien.Luchtwortels helpen de plant om steile oppervlakken te beklimmen en zich vast te houden aan geschikte steunen.
Philodendron-druppel (P. guttiferum)
Deze Zuid-Amerikaanse soort philodendron is in de eerste helft van de negentiende eeuw beschreven en bestudeerd. Zoals velen ervan, kan de druppel philodendron zich zowel op de grond als op de takken nestelen, en in de aardse vorm is deze wijnstok bijna twee keer zo klein en bescheiden als een vergelijkbare epifyt..
Op korte bladstelen houden langwerpige, puntige bladeren op de grond niet meer dan 15 cm lang, en bij verticale groei worden ze 20-30 cm lang.
Philodendron sierlijk (P. elegans)
Bij het bekijken van een philodendron kan een sierlijke onervaren bloemist een plant verwarren met een monster of een Sello-philodendron. Ondanks de algemene overeenkomsten hebben deze culturen echter ook veel verschillen. Bladeren van 40-70 centimeter van sierlijke philodendron die kunstig langs elke ader zijn ontleed in smalle, lineaire lobben.
Klimop philodendron (P. hederaceum)
Een van de kleinste, kleinste en meest populaire philodendron-soorten onder bloemisten kan als de meest dubbelzinnige worden beschouwd. De klimop philodendron op verschillende tijdstippen, en soms zelfs vandaag de dag, wordt de klimmende philodendron genoemd, de briljante, vastklampende of puntige philodendron. Geen enkele andere variëteit kan zo’n breed scala aan namen “opscheppen”. De plant houdt echter ook geen menselijke liefde vast.!
Liana met breed-hartvormige puntige bladeren zittend op lange flexibele bladstelen is een favoriete binnencultuur. In termen van populariteit argumenteert de plant met een vergelijkbare scindapsus (foto).
In de natuur zijn er exemplaren met glad donkergroen blad dat perfect bestand is tegen diepe schaduw. Tegenwoordig zijn er, ter beschikking van liefhebbers van binnenbloementeelt, niet alleen variëteiten met marmerkleuring met citroen en witte vlekken. Gekweekt een variëteit van briljante philodendron met volledig gele bladeren.
Lobulair philodendron (P. laciniatum)
Onder planten met gevederde bladeren geniet de lobulaire philodendron, die groeit als een ampelachtige soort of klimmende liaan, altijd meer aandacht. Een heldere decoratie van de plant – mooie bladeren tot 40 cm lang in ongelijke lobben gesneden.