Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47
Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80
Planten verzameld in het geslacht Potentilla spelen een belangrijke rol in de verscheidenheid aan soorten van de gematigde klimaatzone. Dit is niet verwonderlijk, want volgens recente studies kunnen meer dan 320 onafhankelijke soorten deze naam dragen, waaronder een- en tweejarige gewassen, vaste planten, ondermaatse, kruipende of kruipende exemplaren, evenals heesters.
Verschillend in grootte en vorm, hebben de planten nog steeds veel gemeen. De meeste van hen zijn bijvoorbeeld inwoners van het noordelijk halfrond. Wateraardbei is te vinden in Noorwegen en de noordelijke Kaukasus, hun verspreidingsgebied strekt zich uit van West-Europa tot het Verre Oosten. Alleen op het grondgebied van Rusland zijn er ongeveer honderd variëteiten.
Een ander gemeenschappelijk kenmerk is het gespleten gebladerte, waardoor de plant zijn naam kreeg, en een vergelijkbare structuur van bloemen, die doet denken aan een verre relatie met rozenbottels, aardbeien, gravilat en pruimen, evenals leden van de Pink-familie.
Ondanks de onopvallendheid van veel vertegenwoordigers van dit geslacht, heeft een persoon de plant al lang opgemerkt en gewaardeerd.
Wilde soorten worden al sinds de oudheid in de volksgeneeskunde gebruikt. Wortelstokken en wateraardbei, rijk aan bacteriedodende, samentrekkende, hemostatische stoffen, worden gebruikt in de moderne geneeskunde, maar ook bij de productie van alcoholische dranken, ingeblikt voedsel en bij de vervaardiging van natuurlijke kleurstoffen..
Tegenwoordig zijn meerjarige soorten, bijvoorbeeld struik wateraardbei, variëteiten en hybriden verkregen als gevolg van selectie populair bij eigenaren van huishoudelijke percelen..
Potentilla-planten met decoratief blad en bloemen van gele, witte, roze en rode tinten worden gewaardeerd om hun pretentie, veelzijdigheid en variëteit..
Gans wateraardbei (P. anserina)
Een opvallende vertegenwoordiger van het geslacht is de wateraardbei-gans. Het is een bodembedekker die goed te vinden is langs schuttingen, op landweggetjes, in weilanden en langs waterlopen. Vanwege het vermogen om zich met een snor voort te planten, kreeg de cultuur de bijnaam “rups” onder de mensen. Vanwege zijn pretentieloosheid is het de wateraardbei waard om in min of meer gunstige omstandigheden te komen, na een paar jaar verschijnen de herkenbare gevederde bladeren en felgele bloemen op de hele site.
De sierplant is wijdverbreid in Rusland en wordt zelfs als siergewas gebruikt. Potentilla met gele bloemen en felgroen blad krijgt een bijzondere waarde waar door de hoge luchtvervuiling andere soorten geen wortel schieten..
Rechte wateraardbei (P. erecta)
Van de westelijke grens van Rusland tot Altai, van de toendra in het noorden en tot de Kaukasus in het zuiden, is een andere veel voorkomende soort te vinden. Deze plant is, net als de wateraardbei, een kruidachtige vaste plant, maar verschilt in de grootte van het bovengrondse deel, het uiterlijk van bloemen en bladeren.
De rechtopstaande wateraardbei is gemakkelijk te herkennen aan zijn dunne, vertakte stengels, waarop driebladige of vijftenige bladeren met gekartelde randen zitten. Planten bloeien vanaf mei. Maar in tegenstelling tot zijn soortgenoten, bestaat de bloemkroon met een diameter van 15 tot 25 mm niet uit vijf, maar uit vier gouden bloembladen. Bloei duurt tot september. Tegelijkertijd rijpen vruchten, die worden rondgedragen door de wind, regen en met de hulp van dieren..
Bovendien is de cultuur een uitstekende honingplant en een bron van natuurlijke pittige grondstoffen, waardoor de populaire naam voor rechtopstaande wateraardbei verscheen – laos kruid of wilde laos.
Planten met een hoogte van 15 tot 50 cm zijn erg pretentieloos. Ze zijn goed bestand tegen vertrapping, voelen zich goed in direct zonlicht en overwinteren dankzij een verdikte verhoute wortelstok zonder verlies.
Zilveren wateraardbei (P. argentea)
Een andere kruidachtige vaste plant is zilverwateraardbei. Qua uiterlijk lijkt het sterk op de vorige plant, maar iets lager, en de gele bloemen hebben traditionele hielen van bloembladen. De cultuur dankt zijn naam aan de witachtige of bijna grijze vilten bekleding op de stengels, bladeren en bladstelen..
Kleine bloemen, tot 10 mm in diameter, vormen losse bloeiwijzen die in de vroege zomer verschijnen. Bloei duurt 30 tot 50 dagen. Tegelijkertijd wordt de verzameling van medicinale grondstoffen uitgevoerd, die antibacteriële, ontstekingsremmende, versterkende, hemostatische eigenschappen heeft..
Witte wateraardbei (P. alba)
De bloemen van de hierboven beschreven soorten zijn geel van kleur. Het is overheersend, maar er zijn variëteiten met verschillende tinten bloemkroon. Een voorbeeld hiervan, witte wateraardbei is een andere Europese soort die groeit van het centrum van Europa naar de Balkan in het zuiden en de Oeral in het oosten..
Een klein overblijvend kruid tot 25 cm hoog geïnteresseerde bloemenkwekers aan het eind van de 18e eeuw. De reden is niet alleen een lange bloei, van de late lente tot augustus, pretentie en vorstbestendigheid, maar ook een hoge decorativiteit. Witte bloemen met vijf bloembladen, een gele kern en lange meeldraden zien er ongelooflijk indrukwekkend uit tegen de achtergrond van donkergroene vingerachtige bladeren. Onder zijn wildgroeiende tegenhangers kan dit type Potentilla grootbloemig worden genoemd. Corolla’s bereiken een diameter van 30 mm en zien er nog expressiever uit in losse bloeiwijzen van vijf bloemen.
Nepalese wateraardbei (P. nepalensis)
Het tijdperk van geografische ontdekkingen bracht de mensheid niet alleen kennis met nieuwe landen, maar ook met voorheen onbekende vertegenwoordigers van de groene wereld. Nepalese wateraardbei, die van nature groeit in het westelijke deel van de Himalaya, geïnteresseerde botanici en tuiniers:
- ongewoon grote palmbladeren;
- verzameld in schaarse bloeiwijzen van roze of vuurrode bloemen met een diameter tot 30 mm;
- scheuten, zoals bloemkronen, hebben anthocyaninekleuring;
- bloei tot 55 dagen.
Sinds 1820 wordt de plant als siergewas gekweekt. Op basis van een in het wild groeiende variëteit hebben wetenschappers grootbloemige variëteiten verkregen, dezelfde pretentieloze en gewillige bloei, zoals hun voorouders uit Azië..
Een voorbeeld is de wateraardbei van Miss Wilmott, met zijn spectaculaire roze bloemen die opvallen met een donker kersenkleurig oog en een netwerk van aderen die uitstralen vanuit het midden van elk bloemblad..
Indiase wateraardbei (P. indica)
Door steeds meer te weten te komen over de plantenwereld, doen wetenschappers soms ontdekkingen waarvan het lijkt alsof alles al lang bekend is. Nog niet zo lang geleden werd een bekende van veel eigenaren van huishoudelijke percelen en bloementelers van Duchenei, of Indiase aardbeien, gerangschikt in het geslacht Lapchatka..
De plant kreeg de naam Indian Potentilla of Potentilla indica en kan worden onderscheiden van echte aardbeien door zijn karakteristieke gele, niet witte bloemen, evenals door oneetbare vruchten.
In Russische tuinen wordt de onderhoudsarme Indiase Potentilla gekweekt als een sier bodembedekker, die de site van het vroege voorjaar tot de vorst decoreert..
Turber’s wateraardbei (P. thurberi)
Unieke, paarse bloemen worden bezeten door de kruidachtige meerjarige wateraardbei Turbera en de hybride variëteit die op basis daarvan wordt verkregen met rode wijnkleurige bloembladen en een donkerder oog in het midden van de bloemkroon. Cinquefoil Monarch Velvet (P. Monarch’s Velvet) is zonminnend, kenmerkt zich door een lange bloei en hoge winterhardheid. Al in juni verschijnen er spectaculaire bloemen met een diameter tot 30 mm aan de plant. Het groeiseizoen eindigt pas met de komst van de kou.
De plant zal een plaats vinden in een gewoon bloembed, hij ziet er geweldig uit in enkele aanplant en zal niet falen als je hem in een hangende plantenbak plant.
Wateraardbei donker bloedrood (P. atrosanguinea of argyrophylla)
Vanuit Nepal kwam ook de donkerbloedrode wateraardbei in de Europese bloemperken terecht. Een lange kruidachtige vaste plant, die rechtopstaande behaarde stengels vormt, kan tot 60 cm hoog worden. De plant vertakt gemakkelijk en begint uitbundig te bloeien vanaf juni.
Bloemen met een diameter tot 50 mm zijn duidelijk zichtbaar door fel oranjerode bloembladen, vaak met een uitgesproken oog en een netwerk van aderen die uiteenlopen van het midden. Bloei duurt bijna twee maanden, maar dan verliest Potentilla zijn aantrekkelijkheid niet. Tot de vorst is de plant versierd met driebladige, lijkende aardbeienbladeren met een lichtgroene buitenkant en zilvervilt aan de binnenkant..
Deze soort gaf bloemenkwekers interessante variëteiten met eenvoudige, zelfs dubbele bloemen. Een van de meest populaire onder hen is P. Gibson Scarlet met karmijnrode of karmozijnrode bloemkronen, een lust voor het oog tijdens de eerste helft van de zomer.
Struik wateraardbei (P. Fruticosa)
Een echte vondst voor fokkers was wateraardbeistruik of, zoals de plant in de volksmond wordt genoemd, vijfbladige, Kalmyk- of Kuril-thee. In tegenstelling tot kruidachtige verwanten, is deze soort:
- vormt een dichte, vaak bolvormige kroon en bereikt een hoogte van 60-120 cm;
- de verscheidenheid aan kleuren is opvallend;
- bloeit non-stop gedurende 3-4 maanden;
- heeft kleine vijftenige bladeren;
- verliest het bovengrondse deel niet tijdens de winterperiode.
Dankzij cultuurliefhebbers hebben bloemisten tegenwoordig de beschikking over enkele tientallen spectaculaire soorten met witte, gele, roze, zalmkleurige, oranje en rode bloemen..
Een daarvan is de Goldfinger wateraardbei (P. fruticosa Goldfinger) die op de foto wordt getoond. De snelgroeiende cultuur vormt een struik van 80 cm hoog met een dichte bolvormige kroon, gladde donkergroene bladeren en 5 cm bloemen met een rijke gele tint. Weelderige, non-stop bloei duurt de hele zomer, tot de vorst in het midden van de herfst.
Een andere opvallende variëteit is P. fruticosa Red Ace. Gekweekt in het Verenigd Koninkrijk, heeft het ras een compacte, breed afgeronde kroon tot 60 cm hoog en ongeveer 100 cm in diameter..
Niet bang voor vervuilde stadslucht, vorst en gemakkelijk een knipbeurt tolereren, de cultuur geeft de voorkeur aan de zon of halfschaduw, reageert goed op water geven en bloeit overvloedig gedurende het warme seizoen.
Oranje of zalmkleurige bloemen van deze variëteit zien er geweldig uit tegen een achtergrond van glad, vrij licht blad..
Liefhebbers van rode bloemen, die hun huizen perfect verlevendigen, zullen dol zijn op P. fruticosa Marion Red Robin. De struikvorm onderscheidt zich door zijn kleine formaat. Een dichte kroon, niet meer dan 50 cm hoog, kan tot 80 cm breed worden.Bruinachtige scheuten zijn dicht bedekt met klein lichtgroen blad, waartegen grote bloemen met een rijke scharlakenrode tint dubbel voordelig lijken. Het ras is veelzijdig en kan zowel in enkele als groepsbeplanting worden gebruikt..
Struik Potentilla komt uitstekend tot zijn recht in lage borders, op hellingen en in grote bloempotten. Om zijn vorm te behouden kan de plant worden gesneden, terwijl de bloei snel en volledig wordt hersteld.
De mooiste witbloemige variëteit is P. fruticosa Abbotswood. In vergelijking met de hierboven beschreven rassen is deze plant niet compact te noemen. Een volwassen struik bereikt een hoogte van ongeveer 100 cm en een diameter van 130-150 cm Vanaf het begin van de lente is de kroon die lijkt op een dicht kussen bedekt met klein lichtgroen blad en al in juni grote spectaculaire bloemen van een pure witte toon met een gele kern en meeldraden verheven boven de bloemkroon verschijnen.
De bloei duurt tot september en in de zon voelt de plant veel beter aan dan in de halfschaduw, bloeit langer en uitbundiger. In het voorjaar wordt aanbevolen om de struik te knippen..
Het gebruik van Potentilla in tuinontwerp
Zowel kruidachtige als struikachtige vormen van planten zijn wenselijk in elk bloembed. Vanwege de matige veeleisendheid, snelle groei en gewillige bloei, kan Potentilla met succes worden gekweekt in elke klimaatzone van Rusland, het belangrijkste is om de juiste variëteiten te kiezen en meer te weten te komen over enkele algemene voorkeuren van de cultuur..
Geschikt voor Potentilla:
- goed doorlatende, matig vochtige grond;
- een plaats in de zon of in een lichte schaduw, waar de plant geen risico loopt op overstroming en bederf;
- bloembed, border of rabat in stedelijke gebieden, omdat de plant niet bang is voor rook en hoge concentraties stof en uitlaatgassen in de lucht.
Alle soorten Potentilla worden zelden aangetast door ongedierte, ze overwinteren goed, vooral met een droge preventieve beschutting van het wortelstelsel.
Het gebrek aan geur en langdurige bloei maken het mogelijk om struiken en kruidachtige soorten te planten in de buurt van kinder-, onderwijs- en medische instellingen, op drukke pleinen en op de binnenplaatsen van woongebouwen. Een verscheidenheid aan variëteiten, vooral het uiterlijk van semi- en dubbele variëteiten, garandeert het unieke karakter van het landschapsontwerp en de trots van de eigenaar van de site.