Een lelie buiten planten en verzorgen: aanbevelingen en advies

Warning: array_rand(): Second argument has to be between 1 and the number of elements in the array in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 47

Warning: Invalid argument supplied for foreach() in /var/www/lendemaindeveille/data/www/wiresummit.org/wp-content/plugins/oc-link-indexer/indexer.php on line 80

Lelies zijn bloemen die geliefd zijn bij tuinders vanwege hun kleurrijke en langdurige bloei. Het planten en verzorgen van een lelie in het open veld is niet bijzonder moeilijk. Bloemen worden niet alleen met succes gekweekt in Europa, Azië, maar ook in Noord-Amerika. Het woord “lelie” verwijst naar de Gallische taal. In de originele versie klonk het als “li-li” en betekende het “sneeuwwitje”. In feite hebben deze bloemen veel verschillende tinten, variërend van de meest delicate en lichtste, eindigend met donker, verzadigd.

Biologische eigenschap

Lelie (Lilium) is een vaste plant die behoort tot de leliefamilie. De stelen van deze bloeiende cultuur zijn recht en hoog. Sommige soorten worden tot 1,5 m of meer.

De bloeiwijze van de plant is in de vorm van een borstel, vaak compact, soms vertakt. De vorm is meestal conisch of cilindrisch, maar wordt gevonden in de vorm van een paraplu en in de vorm van een schild. Er zijn 8 tot 16 bloemen in een bloeiwijze, maar het kan er 30 worden. De bloemen verwelken niet en zien er binnen een week decoratief uit..

De bladeren zijn klein, glanzend, behaard in Aziatische hybriden. Hun locatie is niet identiek:

Bij de populaire Candida-lelie, met oogverblindend witte bloemen, zijn de grootste bladeren geconcentreerd in de wortelrozet. En elk gaat in de schalen van de bol. En de rest, die de stengel bedekt, is klein genoeg.
Ze kunnen zich stevig tegen de stengel nestelen en ook kleiner worden, afhankelijk van de locatie.
In Amerikaanse hybriden, luipaard, gekruld, worden de leliebladeren van Hanson verzameld in knopen (kransen) waarvan er 2 tot 4 per stengel kunnen zijn.
Koninklijke lelie en zijn hybriden met buisvormige bloemen onderscheiden zich door dunne bladeren, waarvan de lengte 8 tot 15 cm kan zijn.Ze groeien in een spiraal.

In de oksels van de bladeren van sommige soorten lelies kunnen zich kleine bollen vormen.

Er zijn drie soorten wortels in het wortelstelsel. Dunne supraluminale wortels vervullen hun hoofdtaak tijdens het groeiseizoen. Ze bevinden zich aan de onderkant van de stengel, houden deze stevig vast en voeden de plant. Donets vormen bolvormig, die zijn onderverdeeld in basaal en contractiel (intrekbaar). Door de zich ontwikkelende samentrekkende wortels kan de bol niet alleen dieper de grond in, maar ook sterk opzij schuiven..

In grote bollen is de diameter van de wortels ongeveer 3 mm en de lengte bereikt 50 cm.Bij het verplanten of transporteren mogen ze niet overdrogen en worden afgebroken..

Kenmerken van de structuur van bollen en bloemen

De bollen zijn vrij los, in goede omstandigheden kunnen ze in sommige variëteiten een diameter van 30 cm bereiken. Meestal zijn ze rond, ovaal of eivormig en in de luipaardlelie en andere Amerikaanse soorten lijken ze op wortelstokken..

De bollen zijn gevoelig voor uitdroging, omdat ze geen integumentaire schubben hebben. Aan hun kenmerken, uitgedrukt in de vorm, kleur, aantal en standplaats van bolvormige schubben, herkennen ze de soort of variëteit..

Wortels en bolvormige schubben zijn bevestigd aan de onderkant van de bol. Er zit een groeipunt in, waardoor het constant groeit in plaats van regelmatig afstervende delen..

Alle bloemen bevinden zich op steeltjes. Ze kunnen verschillende maten en vormen hebben, vaak komvormig, klokvormig, stervormig en trechtervormig. Maar het aantal bloembladen dat ze altijd hebben is precies zes, hetzelfde als het aantal meeldraden. Lelies groeien meestal in tuinen met gele, oranje, roze, lila, rode bloemen en natuurlijk wit.

Momenteel zijn nieuwe variëteiten met tweekleurige en parelmoeren bloemen, evenals “geverfde” bloemen, met contrasterende vlekken aan de basis en dichte stippen, erg populair. Een kenmerk van lelies die tot tangogroepen behoren, is het stipje, waarvan de stippen in het centrale deel van de bloem samenvloeien tot één doorlopende plek..

Een aangename geur is kenmerkend voor de meeste rassenlelies. Amerikaanse hybriden, sneeuwwitte lelie en langbloemige geuren zoet. Een vrij scherp aroma in koninklijke lelies en buisvormige hybriden. Een kruidige, uitgesproken geur is kenmerkend voor OT-hybriden en oosterse. Maar de Orleans en Aziatische hybriden, met bloemen in de vorm van een tulband, hebben bijna geen aroma.

Cyclische ontwikkeling van lelies

Lelies hebben zich goed aangepast aan de wisselende seizoenen, allerlei soorten kou en droogte. Hun ontwikkeling – groei, bloei en vruchtvorming – komt overeen met het begin van gunstig weer. De sneeuwwitte lelie kent twee rustperiodes. In de winter en tijdens het droogste seizoen. In het voorjaar beginnen planten krachtig te groeien met stengels en bloemen, en na een droge zomer beginnen zich basale bladeren te ontwikkelen. In dit ras blijven ze de hele winter groen. Bij andere soorten en groepen planten is er in de winter sprake van een geleidelijke afsterving van alle bovengrondse delen. Alleen een bol met een ontwikkeld wortelstelsel blijft diep in de grond, die een groeipunt heeft en een aanvoer van essentiële voedingsstoffen. In het voorjaar vindt actieve groei en ontwikkeling van planten plaats, maar in de zomer wordt de behoefte aan lelies in vocht onbeduidend en in de herfst hebben ze helemaal geen water nodig, omdat de vorming van de bol voorbij is. Ze kan de winterkou al overleven.

Lelievermeerdering door zaden

Lelievruchten worden kleine droge capsules genoemd die rond of cilindrisch zijn. Zaden zijn afgeplat en lijken op een driehoek. Ze hebben een filmachtige rand. Rijpen in de late herfst.

Door zaadvermeerdering van waardevolle variëteiten kunt u veel planten tegelijk krijgen, die maximaal zijn aangepast aan de eigenaardigheden van het lokale klimaat. Deze methode is geschikt voor veel soorten bloemen, omdat u hiermee raskenmerken kunt behouden. Maar dit proces is erg lang. Omdat de bloei drie of vier jaar moet wachten.

Voor sommige lelies is het planten en verzorgen in het open veld niet moeilijk. Daarom is het met behulp van zaden gemakkelijk om nieuwe variëteiten en hybride vormen te creëren. Er groeien meer levensvatbare planten dan tijdens vegetatieve vermeerdering, die resistent zijn tegen ziekten. Allereerst gebeurt dit omdat ziekteverwekkende virussen niet via zaden worden overgedragen..

Bij regenachtig of vochtig weer kunnen de zaden, wanneer ze rijp zijn, direct in de capsule ontkiemen. En in het droge – krijg er voldoende slaap van. Om dit te voorkomen, worden de dozen verzameld zonder te wachten tot ze volledig open zijn.

Voor het zaaien kunt u het beste vers geoogste zaden gebruiken. Om echter een gouden lelie te laten groeien, zijn tweejarige zaden nodig. Ze worden bewaard in een koelkast, in een gemeenschappelijke kamer, bij een temperatuur iets boven nul. Dan blijven ze drie jaar houdbaar..

Zaadontkiemingsmethoden:

Bovengronds – het zaadlobblad verschijnt op het grondoppervlak en wordt geleidelijk groen.
Ondergronds – de zaadlobben bevinden zich onder de grond, er verschijnt onmiddellijk een echt blad aan de oppervlakte.
Snel of langzaam. Hiermee moet rekening worden gehouden bij het bepalen van de landingstijd..

Sommige lelies, zoals Daurskaya- en Philadelphia-lelies, kunnen op verschillende manieren ontkiemen, zowel bovengronds als ondergronds..

Niet alle lelies kunnen door zaden worden vermeerderd, omdat sommige van hun soorten eenvoudigweg geen volwaardig zaadmateriaal hebben. Er zijn veel hoogwaardige zaden in de Tibetaanse lelie, maar ook in de Dauriaanse, hangende, monochromatische, saffraan, regala. Om levensvatbare zaden van Canadese, luxueuze, sneeuwwitte, langbloemige en een aantal andere soorten te krijgen, is kunstmatige bestuiving vereist.

Vegetatieve kweekmethoden van lelies en plantkenmerken

Er kunnen verschillende vegetatieve methoden worden gebruikt om nieuwe lelieplanten te produceren. Ze zijn zelfs geschikt voor beginnende bloemisten die voor het eerst hun favoriete soorten zelfstandig willen vermeerderen..

Voortplanting door babybollen

De vorming van baby’s vindt plaats op het deel van de stengel dat zich aan de oppervlakte bevindt. Begin september worden ze gescheiden van de moederbol. Maar de bol zelf wordt niet aangeraakt, in de grond achtergelaten. En onmiddellijk geplant in een vooraf voorbereid bed met licht voedzame grond. Plantdiepte is ongeveer 5 cm, twee jaar later moeten de volwassen planten worden overgeplant naar een vaste plek in de bloementuin. Na drie of vier jaar bloeien de lelies. Als dit om de een of andere reden eerder gebeurt, moeten de knoppen die zijn verschenen onmiddellijk worden verwijderd, zodat voortijdige bloei de planten niet uitput..

Het bolvormige nest verdelen

Onderaan de bollen verschijnen jaarlijks kleine bollen. Na drie jaar vormt zich een vrij groot nest in de grond, met vijf of zes bollen dicht tegen elkaar gedrukt. Verder zal de plant zich niet normaal kunnen ontwikkelen. Daarom moeten de bollen aan het begin van de herfst worden verdeeld en op een nieuwe locatie worden geplant. Deze operatie kan in het vroege voorjaar worden uitgevoerd, wanneer jonge plantscheuten nog niet op het oppervlak zijn verschenen..

Lelies gekweekt uit getransplanteerde bollen vereisen zorgvuldige aandacht. We moeten niet vergeten ze water te geven en te voeren, de grond op tijd los te maken. Als de transplantatie correct is uitgevoerd, bloeien na drie jaar heldere bloemen met een betoverend aroma op de stelen van de planten..

Voortplanting van lelies door bolschubben

Met deze methode kun je veel nieuwe planten uit één bol halen, wat een zeer belangrijke voorwaarde is bij het kweken van waardevolle of zeldzame soorten lelies. Eén ui kan ongeveer 150 nieuwe produceren. Kleine uien groeien zonder problemen, zelfs op een stuk weegschaal.

De schubben worden op elk moment van het jaar van de bol verwijderd. Het planten en verzorgen van lelies in het open veld dat op deze manier is verkregen, kan het beste in het vroege voorjaar worden gedaan. Maar als dit niet mogelijk is, moet u in de herfst meerjarige planten verplanten..

Ze doen het als volgt:

Haal de leliebol voorzichtig uit de grond en was deze.
De voor reproductie bestemde schalen zijn gescheiden. De grootste worden geselecteerd uit de buitenste laag.
De schubben worden gewassen met schoon water en gedurende 15 minuten in een mangaanoplossing geplaatst. Haal uit de oplossing en droog een beetje.
Plaats in een plastic zak en bestrooi met gehakte houtskool erop. Strak vastgebonden. (Als er meerdere van dergelijke zakken zijn, zijn er labels met de variëteit aan bevestigd).

De zakjes worden zes weken bewaard bij kamertemperatuur, ongeveer 22 of 23°C. De volgende vier weken worden de zakken overgebracht naar een koelere plaats, met een temperatuur in het bereik van 17-18 ° C. Al de resterende tijd, voordat het in de grond wordt geplant, moet het pakket in de koelkast worden bewaard, bij een temperatuur van 2 tot 4 ° C.

Je kunt het pakket in een warme kamer achterlaten, dan hebben niet alleen bollen, maar ook wortels de tijd om zich tot de lente op de schubben te vormen. Of verplant de schubben direct uit de verpakking in dozen met voedingsgrond en kweek ze thuis om in de volle grond te planten.

Methode voor het kweken van leliebollen uit stambollen

Niet alle soorten lelies vormen knoppen op de stengel (in de bladoksels). Dit vermogen is kenmerkend voor de meeste Aziatische hybriden..

De grootte van de gekweekte bollen (bollen), evenals hun aantal, is te wijten aan:

raskenmerken van planten;
de toegepaste agrotechnische methoden;
de leeftijd van de moederplant;
bloeiende kenmerken.

De grootste knoppen worden gevormd in jonge planten of met afgelegen knoppen. Bij een hoge luchtvochtigheid kunnen de gekweekte bollen wortel gaan schieten..

De gekweekte bollen worden direct na de bloei geoogst, op dit moment kunnen ze gemakkelijk van de stengel worden gescheiden. Daarna moeten ze in een zak worden gedaan en in de koelkast worden geplaatst. Na ongeveer twee weken beginnen ze een wortelstelsel te ontwikkelen. Op dit moment moeten ze onmiddellijk in de volle grond worden geplant, op een bed dat is voorbereid om te groeien.

De bollen worden in groeven geplant, tot een diepte van niet meer dan 3 cm. De onderlinge afstand moet meer dan 5 cm zijn. De opgekweekte jonge planten worden op dezelfde manier verzorgd als voor de rest van de leliebollen. Het volgende jaar worden ze getransplanteerd naar een vaste plaats. Het wachten op bloemen, met deze manier van vermeerderen en planten, duurt ongeveer drie jaar.

Bladeren en stengels snijden

De zeldzaamste variëteiten van lelies of met weinig kweekmogelijkheden worden vermeerderd door stekken. Plantmateriaal wordt verkregen uit stengels voordat de knopvorming begint. De stengel wordt in stukken van 7 cm lang verdeeld en vervolgens in de volle grond geplant op een bed met een lichte grondsamenstelling. De stekken worden schuin in de grond geplaatst, begraven tot aan de bovenste bladknoop. Schaduw na de landing.

Lelies worden ook gekweekt uit een blad en een klein stukje van de stengel. Het blijkt een goed plantmateriaal te zijn. Snijd de bladstekken voordat de knoppen bloeien. Ze worden geplant in dozen gevuld met aarde en bedekt met folie bovenop. Overvloedig water geven is niet nodig. Het is voldoende om de grond lichtjes te bevochtigen. Na 4 weken kan de film worden verwijderd, omdat de stekken in deze tijd al wortel hebben geschoten. Na aanpassing aan de kameromstandigheden worden ze in de volle grond geplant.

Lelies buiten planten en verzorgen in de zomer

De succesvolle teelt van verschillende variëteiten en hybriden van lelies hangt af van de juiste keuze van de locatie en de mate van verlichting. Grondbewerking moet worden gedaan en de beste bollen moeten worden geselecteerd. Liliaceae-transplantaties worden nogal slecht verdragen. Daarom zullen ze op één plek meerdere jaren groeien..

Hoe een site te kiezen om te planten?

De vereisten voor de locatie waar lelies worden gekweekt, zijn afhankelijk van het type en de groeikenmerken. De belangrijkste, universele, zijn verschillende:

Kies voor het planten van pijplelies, Aziatische en Oosterse lelies gebieden die overdag worden verlicht door de zon. De wind drukt de planten. De bloementuin moet worden afgesloten met een hek of struiken, of lage bomen met een dichte kroon. Maar dit soort lelies tolereert gedeeltelijke schaduw met bijna geen verlies. Maar toch, in de ochtenduren moeten ze goed verlicht zijn.
Krullelie, boslelie of Martogon groeit het beste in halfschaduw. De zonnestralen moeten zo op de plant vallen dat alleen de bloemen en de stengel worden verlicht en de bladrozet altijd in de schaduw blijft. Daarom worden ze naast het korenveld of andere laagblijvende vaste planten gekweekt..

Effen gebieden of een kleine heuvel zijn het meest geschikt voor lelies. In laagland of op plaatsen waar grondwater dichtbij is, worden de bollen nat en krijgen ze schimmelziektes. In koude winters kunnen ze sterven.

Hoe de grond voor te bereiden?

Voor een goede ontwikkeling hebben lelies gedraineerde tuin- of moestuingrond nodig. Als de grond op het hele tuinperceel zanderig is, moeten turf en humus aan het tuinbed worden toegevoegd. Grof zand wordt in zware en koude kleigronden gebracht. Het is het beste om lelies te kweken op matig zure grond.

Bovendien moet er rekening mee worden gehouden dat de zuurgraad voor verschillende soorten en variëteiten verschilt:

pijplelievariëteiten houden van licht zure grond, met een pH-waarde van 6,0 tot 6,5;
Aziatische en oosterse variëteiten hebben bodems nodig met een neutrale zuurgraad;
Sneeuwwitte en gekrulde lelies groeien goed in gebieden met een matig alkalische reactie.

Het toevoegen van as, krijt, dolomietmeel of kalk aan de grond zal de zuurgraad van de grond helpen verminderen. En water geven met een zwakke oplossing van azijnzuur, de toevoeging van turf of colloïdale zwavel, integendeel, zal de grond in de tuin zuurder maken.

De grondbewerking wordt vooraf goed gedaan. In de herfst rusten ze een bed uit dat bedoeld is voor het planten van lelies in de lente. De grond voor het planten in de herfst moet in de zomer worden voorbereid. Ze graven diep genoeg, 35 of 40 cm, en de verwijderde aardlagen moeten worden omgedraaid. Hiervoor worden ook meststoffen toegevoegd.

Voor 1 m² van het perceel moet u toevoegen:

1 liter van een zwakke oplossing van houtas, maar alleen als er geen buislelies worden geplant;
een emmer humus of goed verteerde compost;
een eetlepel nitroammophoska, superfosfaat en ureum.

Deze reserve aan mineralen en voedingsstoffen geeft lelies de mogelijkheid om in de toekomst snel te groeien en zal bijdragen aan hun luxueuze bloei..

De bollen voorbereiden

Om schade aan de leliebollen door schimmels te voorkomen, dient u deze voor het planten te verwerken. Als ze te droog zijn, worden ze een paar uur in schoon water geweekt. De temperatuur moet minimaal 18-20 ° C zijn.

En vervolgens 15 minuten ondergedompeld in een van de oplossingen:

het medicijn “Vitaros” of “Maxim”, speciaal ontworpen voor de behandeling van bollen voordat ze in de grond worden geplant;
kaliumpermanganaat roze;
karbofos of foundation, gemaakt in verhouding tot 1 liter water – 2 g stof.

Na het weken in de oplossing moeten de bollen in de schaduw worden gedroogd..

Lelies planten en verzorgen in de volle grond, bollen

Als u zich aan de regels houdt, kunnen de bollen door het planten van lelies in de grond in de vroege herfst wortel schieten voordat de vorst begint, en volgend jaar zullen ze zeker beginnen te bloeien. Bij uitzondering het planten van OT-hybriden en oosterse lelies. Ze bloeien vrij laat. Daarom zijn ze zelfs eind september nog niet klaar om te planten. Ik moet planten planten in de lente.

De plantdiepte wordt bepaald door een aantal van de volgende factoren:

hoe groter de maat, hoe dieper je de bol moet planten, minimaal 10 cm, maar je moet hem niet verder dan 25 cm begraven;
in zware grond mogen de bollen niet te diep worden uitgediept;
voor laagblijvende lelies mag de beplanting niet groter zijn dan 10 cm, terwijl voor hoge planten het optimale niveau 15-20 cm is.

Vergeet de afstand van 20 cm tussen de planten niet. Aziatische lelies groeien in een versneld tempo, daarom moet de afstand tussen hen groter zijn – ongeveer 30 cm.

In de herfst en lente worden de bollen geplant in speciaal geprepareerde gaten, waar zich een soort “kussen” van 5-7 cm van rivierzand bevindt. De wortels moeten gelijkmatig worden verdeeld en na het bedekken van de lelie met aarde, is het noodzakelijk om water te geven.

Lelies die gepland zijn om in het voorjaar te worden geplant, hebben vaak een gebogen spruit. Daar is niets mis mee, maar er zit wel een klein verschil in de manier van planten. Probeer de bol zo te plaatsen dat de gekiemde punt rechtop boven de grond komt. Vervolgens zal de bol ook rechtzetten.

Om meer kinderen te krijgen, is het de moeite waard om de ui bij het planten op zijn kant te leggen. De vorming van een bolvormig nest gaat sneller en het aantal dochterbollen neemt toe.

Alle bollen zijn gemout. Oosterse, Aziatische variëteiten van lelies, LA en OT-hybriden worden besprenkeld met turf of zaagsel. In het geval van het planten van sneeuwwitte lelies, gekrulde of buisvormige variëteiten, wordt het aanbevolen om bladhumus, gemaaid gras te gebruiken.

Kenmerken van planten in de zomer

LA en Aziatische hybriden worden in de zomer meestal buiten geplant. Doe hetzelfde met sneeuwwitte lelies. In dit geval wordt de overslagmethode gebruikt. Voor deze:

Graaf de ui op.
Maak een groot gat en voeg er een eetlepel superfosfaat aan toe.
Plaats de zaailing in het gat en geef hem water. De bodem is 5-7 cm bedekt met rivierzand. Indien nodig worden ze aan een steun vastgemaakt en worden alle knoppen afgesneden.

Zo zal de lelie al zijn mogelijkheden alleen gaan gebruiken om te rooten..

Functies voor zomerverzorging

Het is niet zo moeilijk om lelies in het land te laten groeien. Zorg kan worden beperkt tot periodiek water geven, regelmatig losmaken van de grond en topdressing.

Gedurende het groeiseizoen moet de grond onder de lelies worden bevochtigd, maar beetje bij beetje. Anders kan stilstaand water leiden tot rotting en onderbrekingen in de watergift kunnen leiden tot uitdroging van de bladeren. Het is vermeldenswaard dat lelies nog steeds een korte droogte kunnen overleven..

De grootste vraag naar water wordt waargenomen bij lelies in de lente, tijdens de meest actieve fase van plantontwikkeling. Gedurende de zomerperiode is het noodzakelijk om de grond te bevochtigen voordat de bollen worden afgezet. Omdat het gebruikelijke water geven van de oppervlaktelaag niet effectief is. Er kan een korst verschijnen die geen lucht doorlaat. Het is raadzaam om de lelies voor het middaguur water te geven, bij de wortel en zonder de bladeren aan te raken. Tijdens de bloeiperiode kan de hoeveelheid en frequentie van water geven worden verminderd. Het is voldoende om eens in de 14-15 dagen een grond van 25-30 cm diep af te werpen.

Mulchen kan het voor tuinders gemakkelijker maken om de grond los te maken. Als basis – houtkrullen, maar gewoon stro zal ook gaan. Je kunt lelies ook beschermen tegen oververhitting door kleine vaste planten te planten. Dit zal helpen om een stabiel vochtniveau te behouden..

In het eerste jaar moeten de planten één keer worden bemest – als er auto-irrigatie is, is verzorging praktisch niet meer nodig. Maar als de knoppen gaan, heb je een complexe meststof nodig. Hiervoor worden ammophoska en nitroammophoska in gelijke hoeveelheden gebruikt. Voor 10 liter water is 30 g van de stof nodig.

Lelies verzorgen na de bloei?

Nadat de bloei van lelies is voltooid, is het nog steeds onmogelijk om ze onbeheerd achter te laten. Integendeel, je moet je concentreren op het verzorgen van verzwakte planten die veel moeite hebben gestoken in het verzekeren van een overvloedige bloei..

Snoeien

Verwelkte bloemen worden onmiddellijk van de steel verwijderd. Je moet hier niet bij blijven hangen, omdat zich zaaddozen op de steel beginnen te vormen en de krachten van de plant op dit proces moeten worden gericht.

In september, nadat de bladeren en de steel volledig zijn uitgedroogd, wordt de stengel van de plant afgesneden en blijft er slechts een kleine stronk over, waarvan de hoogte niet groter mag zijn dan 15 cm.Vóór het begin van koud weer, in november of eerder , alle stronken moeten worden uitgetrokken om de toegang van koude lucht tot de bollen te blokkeren.

Als het nodig is om een boeket bloeiende lelies te snijden, worden de steeltjes onder een scherpe hoek afgesneden. Bovendien is het beter om de snijlijn onder de bladeren te verbergen. Als het regent, vallen er druppels naar beneden. Vocht dat op een gelijkmatige snede wordt opgevangen, zal worden geabsorbeerd en langs de stengel naar de bol stromen, waardoor deze zeker zal rotten.

Water geven

Nadat de lelies zijn uitgebloeid, moeten ze op een diepte van 30 cm worden voorzien van voldoende bodemvocht. Maar vanaf 15 augustus stoppen ze met het water geven van de planten om geschikte omstandigheden te creëren voor verdere overwintering. Het is vooral nodig voor oosterse lelies en OT-hybriden. Daarom stoppen ze direct na de bloei met water geven. In september is het bed bedekt met plasticfolie om de grond droog te houden tijdens regen en winterdooien. Het is noodzakelijk om de film in de lente te verwijderen, nadat de sneeuw is gesmolten en het tijd is om de grond te bemesten..

Topdressing

Als de lelies verwelkt zijn, is het tijd om vermoeide planten aan te vullen met voedingsstoffen. Allereerst hebben ze kalium-fosformeststoffen nodig. U moet superfosfaat (10 g) en kaliumsulfaat (30 g) nemen en verdunnen in 10 liter water. Zodat de planten niet lijden, worden ze eerst bewaterd met schoon water, en pas daarna met deze oplossing onder de wortel.

Organische meststoffen worden ook zeer zorgvuldig toegepast. Dit komt doordat leliebollen geen beschermend omhulsel hebben. Zwakke drijfmestoplossingen zullen van groot voordeel zijn. U kunt 300 tot 500 g per emmer water nemen. Niet meer. Organische stof, die in overmaat in de bodem aanwezig zal zijn, zal leiden tot rotting van de bollen.

Overwinterde bollen hebben ook voeding nodig. Het wordt geproduceerd aan het begin van het smelten van de sneeuw. In droge vorm worden meststoffen gelijkmatig over het hele gebied van de tuin verspreid. En ze zullen geleidelijk, samen met smeltwater, naar de bolvormige wortels stromen. Het zal de ontwikkeling van planten verbeteren..

Bescherming tegen plagen en ziekten

Alle soorten lelies worden aangetast door ongedierte. Daarom moet u weten hoe u ermee om moet gaan, zelfs voordat u de bollen koopt:

Wanneer een paarse schep verschijnt, zullen de eenvoudigste gewasbeschermingsmaatregelen helpen. Het is voldoende om op tijd al het onkruid te wieden en rottende plantenresten te verwijderen.
Tijdige verzameling van kevers, evenals behandeling met chlorofos-oplossing (10 g per 10 l water) zal helpen bij de uienbladkever.
Als preventieve en beschermende maatregel tegen uienmijten kan een warmtebehandeling van de bollen worden toegepast. Ze worden gedurende 5 minuten ondergedompeld in water met een temperatuur van ongeveer 50 ° C. Ook kunnen de bollen voor het planten worden gebeitst met een oplossing van karbofos (5 g per 1 liter water). Ze worden er 30 minuten in bewaard..

In het geval van schendingen van de agrotechnische voorwaarden voor het planten van lelies en de verdere verzorging ervan, kunnen planten schimmelziekten infecteren. Meestal grijsrot, fusarium en roest. De bollen rotten en de met vlekken bedekte bladeren verwelken. Als er geen dringende actie wordt ondernomen, zullen de lelies sterven..

Om de bollen te beschermen tegen schimmelaantasting, moeten ze tijdens de voorbereiding voor het planten worden behandeld met fungiciden. Geneesmiddelen als Fundazol, Euporen, Topsin hebben zichzelf goed laten zien. Ze kunnen ook op planten worden gespoten tijdens de periode van actieve groei, wanneer de eerste tekenen van schimmelziekten verschijnen..

Planten die door virale ziekten zijn aangetast, moeten onmiddellijk van de locatie worden verwijderd en vernietigd..

Wanneer is het beter om lelies te transplanteren?

De beste tijd voor een transplantatie is begin september. Op dit moment zijn er al veel voedingsstoffen in de bollen verzameld, waardoor ze op een nieuwe plek voet aan de grond kunnen krijgen. We kunnen niet aarzelen met een transplantatie. Als de bollen op een later tijdstip worden geplant, hebben ze geen tijd om zich voor te bereiden op de winter en kunnen ze bij het intreden van de vorst afsterven..

Bij het verplanten worden baby’s uit de bollen gehaald, en altijd met een deel van de onderkant van de moederplant. Ze zullen in de toekomst nuttig zijn voor reproductie. Schil de bollen, snijd de wortels af.

Daarna worden ze behandeld met een van de meest effectieve antischimmeloplossingen:

een waterige oplossing van Fundazole;
één procent kaliumpermanganaat;
2% jodiumoplossing.

Leliebollen worden 7 dagen nadat ze zijn opgegraven getransplanteerd. Maar het planten van oosterse hybriden of lelies die tot de Orienlet-groep behoren, kan het beste in de lente worden gedaan. Omdat ze pas eind augustus vervagen, worden ze opgegraven, gedroogd en bewaard tot de lente. Waarom passen ze in plastic zakken met gaten erin? Om ervoor te zorgen dat de bollen niet uitdrogen, kunnen ze worden besprenkeld met mos of bevochtigd zaagsel..